Βρείτε μας στο Google News. Πατήστε εδώ!Ερευνητές με επικεφαλής το Πανεπιστήμιο της Αλαμπάμα στο Μπέρμιγχαμ βελτίωσαν και επικύρωσαν ένα νέο πλαίσιο για τη διάγνωση της χρόνιας αποφρακτικής πνευμονοπάθειας (ΧΑΠ), εντοπίζοντας άτομα που διατρέχουν κίνδυνο για σοβαρά αναπνευστικά συμπτώματα και δεν πληρούν τα τρέχοντα διαγνωστικά όρια.
Η ΧΑΠ επηρεάζει περίπου 392 εκατομμύρια ανθρώπους παγκοσμίως και παραμένει μια κύρια αιτία αναπηρίας και θνησιμότητας. Η τυπική διαγνωστική πρακτική εξαρτάται σε μεγάλο βαθμό από την απόφραξη της ροής του αέρα που μετράται μέσω σπιρομέτρησης, με τον λόγο βεβιασμένου εκπνεόμενου όγκου σε ένα δευτερόλεπτο προς μια αναλογία βεβιασμένης ζωτικής χωρητικότητας κάτω από 0,70 ως το καθοριστικό όριο. Πολλαπλές μελέτες έχουν δείξει ότι αυτή η προσέγγιση δεν ανιχνεύει σημαντικές δομικές ανωμαλίες και συμπτωματικά άτομα που δεν πληρούν αυτό το αριθμητικό όριο.
Μελέτες απεικόνισης έχουν αποκαλύψει ότι άτομα χωρίς απόφραξη της ροής του αέρα μπορεί να εξακολουθούν να εμφανίζουν εμφύσημα ή πάχυνση του βρογχικού τοιχώματος. Πολλά από αυτά τα άτομα, ειδικά εκείνα με ιστορικό καπνίσματος, αναφέρουν επίσης αναπνευστικά συμπτώματα και κακή ποιότητα ζωής. Οι υπάρχουσες οδηγίες αναγνωρίζουν τα συμπτώματα και τις ανωμαλίες απεικόνισης, αλλά δεν τα έχουν ενσωματώσει σε μια συνεκτική διαγνωστική δομή. Οι εκκλήσεις για ένα πιο περιεκτικό, πολυδιάστατο μοντέλο παραμένουν σε μεγάλο βαθμό ανεκπλήρωτες.
Στη μελέτη με τίτλο «Μια Πολυδιάστατη Διαγνωστική Προσέγγιση για τη Χρόνια Αποφρακτική Πνευμονοπάθεια», που δημοσιεύτηκε στο JAMA, οι ερευνητές διεξήγαγαν μια μελέτη κοόρτης για να προσδιορίσουν εάν ένα διαγνωστικό σχήμα που ενσωματώνει αναπνευστικά συμπτώματα και ευρήματα αξονικής τομογραφίας θώρακος (CT) θα αναγνώριζε επιπλέον άτομα με ΧΑΠ και θα προέβλεπε χειρότερα αποτελέσματα.
Συμπεριλήφθηκαν δύο κύριες ομάδες. Η COPDGene ενέγραψε 10.305 συμμετέχοντες σε 21 τοποθεσίες στις Ηνωμένες Πολιτείες μεταξύ 2007 και 2011, με παρακολούθηση έως το 2022. Η CanCOLD ενέγραψε 1.561 συμμετέχοντες σε εννέα τοποθεσίες στον Καναδά μεταξύ 2009 και 2015, με παρακολούθηση έως το 2023.
Οι συμμετέχοντες υποβλήθηκαν σε σπιρομέτρηση και αξονική τομογραφία θώρακος. Οι ερευνητές χρησιμοποίησαν ένα διαγνωστικό πλαίσιο με δύο οδούς: μια κύρια κατηγορία που βασίζεται στην απόφραξη της ροής του αέρα συν τουλάχιστον ένα δευτερεύον κριτήριο, και μια δευτερεύουσα κατηγορία που απαιτεί τρία από τα πέντε δευτερεύοντα κριτήρια. Τα δευτερεύοντα κριτήρια περιελάμβαναν οπτικό εμφύσημα, πάχυνση του τοιχώματος των αεραγωγών, δύσπνοια, χρόνια βρογχίτιδα και κακή αναπνευστική ποιότητα ζωής.
Μεταξύ των 9.416 συμμετεχόντων στην COPDGene με πλήρη δεδομένα, 811 άτομα χωρίς απόφραξη των αεραγωγών ταξινομήθηκαν πρόσφατα ως πάσχοντα από ΧΑΠ μόνο με βάση ελάσσονα κριτήρια. Τα άτομα αυτής της ομάδας παρουσίασαν υψηλότερη θνησιμότητα από κάθε αιτία (προσαρμοσμένος λόγος κινδύνου 1,98), αυξημένη αναπνευστική θνησιμότητα (λόγος κινδύνου 3,58), συχνότερες παροξύνσεις (λόγος συχνότητας εμφάνισης 2,09) και ταχύτερη μείωση του βιαίως εκπνεόμενου όγκου σε ένα δευτερόλεπτο σε σχέση με εκείνους χωρίς ΧΑΠ.
Στην καναδική ομάδα CanCOLD, 48 από τους 685 συμμετέχοντες (7,0%) χωρίς απόφραξη των αεραγωγών ταξινομήθηκαν πρόσφατα ως πάσχοντες από ΧΑΠ με βάση τα ελάσσονα κριτήρια, ενώ 105 από τους 656 συμμετέχοντες (16,0%) που εμφάνισαν σπιρομετρική απόφραξη αναταξινομήθηκαν ως μη πάσχοντες από ΧΑΠ. Η νεοδιαγνωσμένη ομάδα παρουσίασε υψηλότερο ποσοστό παροξύνσεων (προσαρμοσμένος λόγος συχνότητας εμφάνισης 2,09), αλλά η θνησιμότητα από κάθε αιτία δεν διέφερε σημαντικά από τους συμμετέχοντες χωρίς ΧΑΠ κατά τη διάρκεια της παρακολούθησης.
Οι συγγραφείς της μελέτης καταλήγουν στο συμπέρασμα ότι οι δομικές ανωμαλίες των πνευμόνων και τα αναπνευστικά συμπτώματα προβλέπουν χειρότερα αποτελέσματα ακόμη και όταν η σπιρομέτρηση παραμένει φυσιολογική. Το πολυδιάστατο σχήμα τους εξακολουθεί να συνδέει τη διάγνωση με τη σπιρομέτρηση κάθε φορά που υπάρχει απόφραξη της ροής του αέρα, ωστόσο επιτρέπει επίσης στους κλινικούς γιατρούς να επιβεβαιώνουν τη ΧΑΠ μέσω της οδού ελάσσονων κριτηρίων με σύμφωνα συμπτώματα και απεικονιστικά ευρήματα.
Οι πιθανές επιπτώσεις στη δημόσια υγεία περιλαμβάνουν μια αλλαγή στον τρόπο με τον οποίο οι κλινικοί γιατροί εντοπίζουν, παρακολουθούν και παρεμβαίνουν σε πρώιμες ή άτυπες περιπτώσεις ΧΑΠ. Η διαγνωστική ισότητα μπορεί επίσης να βελτιωθεί, ιδιαίτερα μεταξύ των μαύρων ατόμων, τα οποία συχνά εμφανίζουν εμφύσημα χωρίς σπιρομετρική απόφραξη και ιστορικά έχουν υποδιαγνωστεί.
