Γιατί τόσοι πολλοί νέοι στην Κίνα αγκαλιάζουν δέντρα

Στην κεντρική περιοχή του Πεκίνου, τα δέντρα βρίσκονται παντού: σε πάρκα, κατά μήκος των δρόμων και σε αυλές σπιτιών. Πολλά έχουν φυτευτεί τις τελευταίες δεκαετίες, ενώ άλλα με φαρδιούς κορμούς υπάρχουν εδώ και αιώνες, προσφέροντας μια αίσθηση άνεσης στην αφή. Μπορεί κανείς να σχηματίσει μια αλυσίδα γύρω τους με έναν φίλο, να περάσει τα δάχτυλά του κατά μήκος του φλοιού ή ακόμα και να ακουμπήσει το αυτί στον κορμό για να ακούσει τον εσωτερικό ρυθμό του δέντρου. Το να αγκαλιάζεις ένα δέντρο δεν είναι απλώς ένστικτο· είναι μια δεξιότητα που χρειάζεται να μάθεις.

Η Τέχνη της Αγωγής με τα Δέντρα

«Το να αγκαλιάζεις τα δέντρα είναι ένας τρόπος να έχεις επαφή στη ζωή σου», λέει η Xiaoyang Wong, επικεφαλής μιας κοινότητας δασοθεραπείας στο Πεκίνο. Η Wong, πρώην μοντέρ, μετεκπαιδεύτηκε ως δασοθεραπεύτρια μετά την πανδημία COVID, που την άφησε να νιώσει μόνη και απομονωμένη. Στις δασικές θεραπείες, η Wong ενθαρρύνει τους συμμετέχοντες να παρατηρούν προσεκτικά τα δέντρα, να εξετάζουν τα έντομα που κινούνται γύρω από τον φλοιό και να ανακαλύπτουν τον μοναδικό κόσμο κάθε δέντρου. Μόνο αφού εκφράσουν περιέργεια και σεβασμό, τους ενθαρρύνει να αγγίξουν ή να αγκαλιάσουν το δέντρο.

Αναζήτηση Ανακούφισης και Σύνδεσης

Τα Σαββατοκύριακα, ακόμη και αργά το βράδυ, μπορεί κανείς να δει νέους και ηλικιωμένους, φίλους, οικογένειες και ζευγάρια να αγκαλιάζουν δέντρα ή να ακουμπούν τις πλάτες τους στον κορμό, αναζητώντας ανακούφιση από το καθημερινό άγχος. Οι πιέσεις αυτές έχουν επιδεινωθεί μετά την πανδημία, με τη μοναξιά και την απομόνωση να γίνονται συνηθισμένες. Τα δέντρα προσφέρουν ένα αίσθημα «ριζώματος» και ζωντάνιας, ειδικά για νέους που αμφισβητούν παραδοσιακές κοινωνικές προσδοκίες, όπως η έγκαιρη σύναψη γάμου.

Δασοθεραπεία και Κοινωνική Αλληλεπίδραση

Σε αυτές τις συνεδρίες, η Wong συνδυάζει παραδοσιακές πρακτικές δασοθεραπείας με δικές της ιδέες. Μια μέθοδος είναι η «ενσάρκωση φυτών», όπου οι συμμετέχοντες δίνουν όνομα σε ένα δέντρο και το φροντίζουν συμβολικά καθ’ όλη τη διάρκεια της ημέρας. Επιπλέον, μοιράζονται χειρονομίες που συνδέονται με το δέντρο, απεικονίζοντας πώς φαντάζονται την κίνησή του. Μέσα από αυτές τις πρακτικές, οι συμμετέχοντες δημιουργούν συνδέσεις τόσο με τα δέντρα όσο και μεταξύ τους. Οι γυναίκες συμμετέχουσες ήταν περισσότερες, συχνά αναζητώντας φιλικές σχέσεις και νέους τρόπους να βιώσουν την κοινωνικότητα και την ευημερία.

Τα Δέντρα ως Χώροι Αυτογνωσίας

Για νέους όπως η Wong και ο Florian Mo, τα δέντρα προσφέρουν ασφαλείς χώρους για να εξερευνήσουν τον εαυτό τους και να συνδεθούν με άλλους. Ο Mo, 28 ετών, αγκάλιαζε δέντρα καθώς αντιμετώπιζε απογοήτευση από χωρισμό, υποστηρίζοντας ότι η αδυναμία να αγαπήσει όταν ήταν έφηβος είχε επηρεάσει την ικανότητά του να συνάψει σχέσεις. Μέσα από τη δασοθεραπεία, ανακάλυψε έναν χώρο για να επεξεργαστεί συναισθήματα, να επουλώσει πληγές και να καλλιεργήσει την ικανότητα σύνδεσης και φροντίδας, τόσο για τον εαυτό του όσο και για τους άλλους.

Η Νέα Αστική Αφήγηση

Η ιστορία της αστικοποίησης της Κίνας συχνά εστιάζει σε περιβαλλοντικά προβλήματα, όπως μολυσμένο αέρα, νερό και έδαφος. Ωστόσο, οι νέες γενιές όπως η Wong και ο Mo δημιουργούν μια διαφορετική αφήγηση: επιδιώκουν να επιδιορθώσουν το αστικό περιβάλλον συνδεόμενοι με άλλους και φροντίζοντας τα δέντρα. Οι δασοθεραπείες και οι κοινωνικές πρακτικές γύρω από τα δέντρα γίνονται τρόπος αυτογνωσίας, ανακούφισης και κοινωνικής σύνδεσης, προσφέροντας ένα αντίδοτο στη μοναξιά και το άγχος της σύγχρονης ζωής.

Τα δέντρα στο Πεκίνο δεν είναι απλώς φυσικά στοιχεία του τοπίου· είναι χώροι επαφής, θεραπείας και κοινωνικής σύνδεσης. Η πρακτική της δασοθεραπείας και του αγκαλιάσματος των δέντρων προσφέρει σωματική και ψυχική ανακούφιση, ενισχύει την κοινωνικότητα και επιτρέπει στους ανθρώπους να εξερευνήσουν τον εαυτό τους με νέους τρόπους. Στον αστικό ιστό, τα δέντρα γίνονται σύμβολα φροντίδας, στοργής και εσωτερικής γαλήνης, προσφέροντας έναν ήρεμο χώρο όπου οι άνθρωποι μπορούν να συνδεθούν με τη φύση και μεταξύ τους.