Αυτοτραυματισμός: 1 στα 6 παιδιά και έφηβοι στη χώρα μας βρίσκονται εγκλωβισμένοι

Ο αυτοτραυματισμός, που συχνά εκδηλώνεται με πράξεις όπως κοψίματα, κάψιμο ή άλλους τρόπους βλάβης του εαυτού, συχνά αποτελεί μια προσπάθεια διαχείρισης συναισθημάτων που είναι δύσκολα ανεκτά, όπως το άγχος, η κατάθλιψη, η απομόνωση ή η αίσθηση ανεπάρκειας. Πολλοί νέοι που βιώνουν ψυχολογική δυσκολία συχνά αισθάνονται ότι δεν έχουν άλλες διέξοδους έκφρασης ή ανακούφισης, και το αυτοτραυματισμό μπορεί να λειτουργεί ως μια μορφή ελέγχου ή εκτόνωσης.

Οι παράγοντες που συμβάλλουν σε αυτήν την κατάσταση είναι πολλαπλοί. Η σύγχρονη κοινωνία, με τις πιέσεις για επιτυχία, την έλλειψη κοινωνικής στήριξης και την αυξανόμενη χρήση των κοινωνικών δικτύων, δημιουργούν ένα περιβάλλον που ενισχύει τα αρνητικά συναισθήματα. Επιπλέον, η πανδημία του COVID-19 και οι περιορισμοί που επιβλήθηκαν είχαν ως αποτέλεσμα την αύξηση της μοναξιάς, της απομόνωσης και της ψυχολογικής επιβάρυνσης των νέων.

Η αντιμετώπιση του φαινομένου απαιτεί μια ολιστική προσέγγιση. Πρωταρχικό ρόλο έχουν η πρόληψη, η καλή ενημέρωση και η ευαισθητοποίηση της κοινωνίας, καθώς και η παροχή επαρκών υπηρεσιών ψυχικής υγείας στα σχολεία και τις κοινότητες. Τα σχολεία μπορούν να παίξουν σημαντικό ρόλο στην αναγνώριση των πρώιμων σημείων δυσκολίας και στην παροχή υποστήριξης. Η εκπαίδευση των γονέων και των εκπαιδευτικών σχετικά με τις ψυχικές διαταραχές και τις ενδείξεις αυτοτραυματισμού είναι επίσης ζωτικής σημασίας.

Η ενίσχυση της επικοινωνίας και η ανάπτυξη δικτύων στήριξης βοηθούν τα παιδιά και τους εφήβους να νιώθουν ότι δεν είναι μόνοι τους σε αυτήν την προσπάθεια. Οι υπηρεσίες ψυχικής υγείας πρέπει να είναι προσβάσιμες και φιλικές προς τους νέους, προκειμένου να προωθηθεί η έγκαιρη παρέμβαση.