Τα συναισθήματα είναι πολύτιμα μηνύματα από τον εσωτερικό μας κόσμο. Μας δείχνουν τι χρειαζόμαστε, τι μας πονάει, τι μας φοβίζει, τι μας ευχαριστεί. Όμως, τα συναισθήματα δεν είναι πάντα αντικειμενική πραγματικότητα. Είναι υποκειμενικές εμπειρίες που επηρεάζονται από τις σκέψεις, τις πεποιθήσεις και τις εμπειρίες μας.
Για παράδειγμα, μπορεί να νιώσουμε ότι «δεν αξίζουμε τίποτα» ή ότι «κανείς δεν μας αγαπά». Αυτά τα συναισθήματα είναι αληθινά — δηλαδή, τα βιώνουμε έντονα — αλλά δεν σημαίνει ότι ανταποκρίνονται στην αλήθεια. Η αίσθηση απόρριψης δεν σημαίνει ότι πράγματι μας απορρίπτουν. Το άγχος για αποτυχία δεν σημαίνει ότι θα αποτύχουμε.
Όταν ταυτιζόμαστε πλήρως με τα συναισθήματά μας, μπορεί να χαθούμε μέσα σε αυτά. Αντί να τα αναγνωρίζουμε σαν κύματα που έρχονται και φεύγουν, τα βλέπουμε σαν αδιαμφισβήτητες «αλήθειες». Αυτό μπορεί να οδηγήσει σε υπερβολές, παρερμηνείες και έντονο εσωτερικό πόνο.
Η επίγνωση κάνει τη διαφορά. Όταν μάθουμε να λέμε: «Νιώθω έτσι αυτή τη στιγμή, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι είναι η απόλυτη αλήθεια», αποκτούμε ελευθερία. Δεν απορρίπτουμε τα συναισθήματα — τα αποδεχόμαστε, αλλά δεν τα αφήνουμε να μας καθοδηγούν τυφλά.
Η συναισθηματική ωριμότητα δεν σημαίνει να μην νιώθεις, αλλά να γνωρίζεις τι νιώθεις και να μπορείς να το παρατηρήσεις με συμπόνια και καθαρότητα. Τα συναισθήματα είναι σημαντικά, αλλά δεν είναι πάντα ακριβής αντανάκλαση της πραγματικότητας. Και αυτό είναι εντάξει.