Βρείτε μας στο Google News. Πατήστε εδώ!Σχιζοφρένεια: Μια διεθνής μελέτη, που δημοσιεύτηκε στο Nature Communications, μπορεί να διευκολύνει τη δημιουργία νέων εξατομικευμένων θεραπειών για άτομα που έχουν διαγνωστεί με σχιζοφρένεια. Πρόκειται για ασθενείς που υποφέρουν από διάφορα είδη συμπτωμάτων, όπως αυταπάτες, παραισθήσεις, γνωστικά ελλείμματα, εξασθένηση της μνήμης ή της γλώσσας και συμπτώματα κατάθλιψης. Οι τρέχουσες θεραπείες, που στοχεύουν σε μεγάλο βαθμό έναν συγκεκριμένο θεραπευτικό στόχο, τον υποδοχέα σεροτονίνης τύπου 2Α, δεν επιτρέπουν επιλεκτική δράση στα συμπτώματα που βιώνει ο ασθενής, προκαλώντας παρενέργειες και μεταβολικά ή κινητικά προβλήματα, μεταξύ άλλων, που οδηγούν σε εγκατάλειψη της θεραπείας.
Σε αυτό το πλαίσιο, η μελέτη έχει εντοπίσει τον ρόλο ορισμένων πρωτεϊνών, των πρωτεϊνών G, οι οποίες διαδραματίζουν ζωτικό ρόλο στη ρύθμιση των κυτταρικών αποκρίσεων στη σχιζοφρένεια. Συγκεκριμένα, αποδείχθηκε ότι δύο τύποι αυτών των πρωτεϊνών επιτρέπουν τη ρύθμιση των κύριων συμπτωμάτων αυτής της διαταραχής. Επικεφαλής της έρευνας ήταν το Hospital del Mar Medical Research Institute, σε συνεργασία με ερευνητές από την Ομάδα Νευροψυχοφαρμακολογίας στο Πανεπιστήμιο της Χώρας των Βάσκων (UPV/EHU) και ερευνητές από το CIBER of Mental Health (CIBERSAM). Η Δρ Jana Selent, μια από τις κύριες συγγραφείς της μελέτης και συντονίστρια της Ομάδας Ανακάλυψης Φαρμάκων που βασίζεται σε υποδοχείς συζευγμένους με πρωτεΐνη G στο Ινστιτούτο Ιατρικών Ερευνών του Νοσοκομείου del Mar, λέει: «Αυτές οι πρωτεΐνες συνδέονται με τον ίδιο υποδοχέα, αλλά δεν ενεργούν με τον ίδιο τρόπο, προκαλώντας ποικίλες αντιδράσεις στα κύτταρα, κάτι που μας παρέχει πολύτιμες πληροφορίες για μελλοντικές μελέτες που θα επιτρέψουν την ανάπτυξη φαρμάκων για τη θεραπεία της σχιζοφρένειας με εξατομικευμένο τρόπο, προσαρμοσμένο στα συμπτώματα του κάθε ασθενούς».
Μελέτη υψηλής πολυπλοκότητας
Για να καταλήξουν σε αυτά τα συμπεράσματα, οι ερευνητές έπρεπε να πραγματοποιήσουν σύνθετη έρευνα. Το σημείο εκκίνησης ήταν να επιλεγούν διάφορα διαθέσιμα μόρια, αν και δεν είναι εγκεκριμένα φάρμακα για τον άνθρωπο, να αναλυθεί σε μοριακό επίπεδο και μέσω προσομοιώσεων ατομικού επιπέδου, η ικανότητά τους να αλληλεπιδρούν με τον υποδοχέα σεροτονίνης τύπου 2Α. Αυτό επέτρεψε την επιλογή τεσσάρων ενώσεων, οι οποίες μελετήθηκαν για πρώτη φορά σε κύτταρα, όπου αποδείχθηκε ότι κατά τη σύνδεση με τον υποδοχέα, προκάλεσαν αποκρίσεις σε διαφορετικούς τύπους πρωτεϊνών G. Αυτά τα αποτελέσματα εφαρμόστηκαν σε αναλύσεις σε δείγματα ανθρώπινου εγκεφαλικού ιστού από τη συλλογή της Neuropsychopharmacology Group στο Πανεπιστήμιο της Χώρας των Βάσκων (UPV/EHU). Σε αυτές τις μελέτες, παρατηρήθηκε ότι «οι ενώσεις είχαν πολύ διαφορετική δράση σχετικά με τις πρωτεΐνες G: ορισμένες τις ενεργοποίησαν, αλλά άλλες τις απενεργοποίησαν», εξηγεί η Δρ Patricia Robledo, επίσης κύρια συγγραφέας της μελέτης και ερευνήτρια στο Integrated Pharmacology and Συστήματα Νευροεπιστήμης Ομάδα.
Από αυτή την άποψη, “η πιθανότητα αναστολής της σύζευξης του υποδοχέα σεροτονίνης 2Α με ορισμένες πρωτεΐνες G έχει προταθεί ως περιοχή ενδιαφέροντος για τον σχεδιασμό ενός νέου τύπου φαρμάκου, γνωστού ως αντίστροφοι αγωνιστές, ως πιθανά εργαλεία κατά των ψυχωσικών καταστάσεων”, σημειώνει η Rebeca Diez-Alarcia, πρώτη συν-συγγραφέας του άρθρου και ερευνήτρια στο UPV/EHU. Επιπλέον, σε ένα μοντέλο ποντικού που σχεδιάστηκε για να προσομοιώνει τα συμπτώματα της σχιζοφρένειας, αυτές οι ενώσεις είχαν συγκεκριμένες συμπεριφορικές επιδράσεις ανάλογα με την πρωτεΐνη G που ενεργοποιούσαν. Έτσι, χρησιμοποιώντας φαρμακολογικές και γενετικές τεχνικές σε ποντίκια, διαπιστώθηκε ότι μία από αυτές τις πρωτεΐνες G εμπλέκεται σε συμπτώματα που σχετίζονται με την ψύχωση και ένας άλλος τύπος πρωτεΐνης G με γνωστικά ελλείμματα. Ο Δρ Robledo λέει, «Είναι η πρώτη φορά που έχουν εντοπιστεί πολλά υποσχόμενοι θεραπευτικοί στόχοι για την ανάπτυξη φαρμάκων που δρουν και ωφελούν ένα συγκεκριμένο προφίλ ασθενών με σχιζοφρένεια».
Αν και οι ενώσεις που χρησιμοποιούνται στη μελέτη δεν είναι ακόμη εγκεκριμένα φάρμακα για ανθρώπινη χρήση, η Δρ Jana Selent λέει ότι «αυτή η πολυεπίπεδη εργασία αποκαλύπτει ένα σχέδιο για τον χημικό σχεδιασμό μελλοντικών φαρμάκων που αντιμετωπίζουν πιο συγκεκριμένες οδούς για τη θεραπεία της σχιζοφρένειας, αποφεύγοντας τις σχετικές οδούς με παρενέργειες, κάτι που είναι πολύ σημαντικό για μια πιο εξατομικευμένη θεραπεία». Ο Δρ Daniel Berge, ψυχίατρος στο Ινστιτούτο Ψυχικής Υγείας του Νοσοκομείου, ο οποίος δεν συμμετείχε στην εργασία, επισημαίνει ότι «αυτή η μελέτη θα βοηθήσει στο σχεδιασμό πιο επιλεκτικών φαρμάκων για τη θεραπεία της σχιζοφρένειας, τα οποία μπορούν να προσφέρουν καλύτερη ανοχή και μεγαλύτερη ακρίβεια για τα συμπτώματα της νόσου Όλα αυτά θα προωθούσαν την καλύτερη τήρηση της θεραπείας, η οποία είναι κλειδί για την πρόληψη των υποτροπών και την επίτευξη καλύτερης ποιότητας ζωής».
