Βρείτε μας στο Google News. Πατήστε εδώ!Η κλεπτομανία είναι μια ψυχολογική διαταραχή που χαρακτηρίζεται από μια ανεξέλεγκτη επιθυμία για κλοπή αντικειμένων που δεν χρειάζονται για προσωπική χρήση ή χρηματική αξία. Αυτή η καταναγκαστική συμπεριφορά ταξινομείται στις διαταραχές ελέγχου παρορμήσεων, οι οποίες περιλαμβάνουν επίσης καταστάσεις όπως η πυρομανία και ο παθολογικός τζόγος. Σε αντίθεση με την τυπική κλοπή, η οποία είναι συχνά προμελετημένη και υποκινείται από ανάγκη ή απληστία, η κλεπτομανία οδηγείται από μια ακαταμάχητη επιθυμία που είναι δύσκολο να ελέγξει το άτομο.
Οι ακριβείς αιτίες της κλεπτομανίας δεν είναι πλήρως κατανοητές, αλλά πιστεύεται ότι προκύπτει από έναν συνδυασμό γενετικών, νευροβιολογικών και ψυχολογικών παραγόντων. Ορισμένες μελέτες δείχνουν ότι η κλεπτομανία μπορεί να συνδέεται με ανωμαλίες στο σύστημα σεροτονίνης του εγκεφάλου, το οποίο παίζει ρόλο στη ρύθμιση της διάθεσης και των παρορμήσεων. Άλλες έρευνες επισημαίνουν τη συμμετοχή της ντοπαμίνης, ενός νευροδιαβιβαστή που σχετίζεται με το σύστημα ανταμοιβής του εγκεφάλου, που μπορεί να εξηγήσει τα ευχάριστα συναισθήματα που βιώνουν οι κλεπτομανείς μετά την κλοπή.
Στην κλεπτομανία συμβάλλουν και ψυχολογικοί παράγοντες. Πολλά άτομα με αυτή τη διαταραχή υποφέρουν από άγχος, κατάθλιψη ή ιδεοψυχαναγκαστική διαταραχή (OCD) και η κλοπή μπορεί προσωρινά να ανακουφίσει την αγωνία τους. Η πράξη της κλοπής παρέχει μια στιγμιαία βιασύνη ή ανακούφιση, ακολουθούμενη από αισθήματα ενοχής και ντροπής, τα οποία μπορούν να διαιωνίσουν τον κύκλο της καταναγκαστικής κλοπής.
Η κλεπτομανία ξεκινά συχνά στην εφηβεία ή στην πρώιμη ενήλικη ζωή και μπορεί να επιμείνει για χρόνια εάν αφεθεί χωρίς θεραπεία. Η διαταραχή μπορεί να οδηγήσει σε σημαντικές συναισθηματικές και κοινωνικές συνέπειες, συμπεριλαμβανομένων νομικών ζητημάτων, τεταμένων σχέσεων και μειωμένης ποιότητας ζωής. Παρά αυτά τα αρνητικά αποτελέσματα, τα άτομα με κλεπτομανία συνήθως δεν αναζητούν βοήθεια έως ότου η συμπεριφορά τους έχει προκαλέσει σημαντικά προσωπικά ή νομικά προβλήματα.
Η θεραπεία για την κλεπτομανία συχνά περιλαμβάνει συνδυασμό ψυχοθεραπείας και φαρμακευτικής αγωγής. Η γνωσιακή-συμπεριφορική θεραπεία (CBT) είναι ιδιαίτερα αποτελεσματική, καθώς βοηθά τα άτομα να αναγνωρίσουν και να αλλάξουν τα μοτίβα σκέψης που πυροδοτούν τις παρορμήσεις τους για κλοπή. Φάρμακα όπως οι εκλεκτικοί αναστολείς επαναπρόσληψης σεροτονίνης (SSRIs) μπορούν επίσης να είναι χρήσιμα στη διαχείριση των υποκείμενων διαταραχών της διάθεσης που σχετίζονται με την κλεπτομανία.
Η κατανόηση της κλεπτομανίας ως μια πολύπλοκη αλληλεπίδραση νευροβιολογικών και ψυχολογικών παραγόντων υπογραμμίζει τη σημασία της συμπόνιας και της κατάλληλης θεραπείας για όσους επηρεάζονται από αυτή τη διαταραχή, αντί να τους θεωρούν απλώς εγκληματίες.
