Ερευνητές από το Ινστιτούτο Karolinska στη Σουηδία και το Κέντρο Επιστήμης Εγκεφάλου RIKEN στην Ιαπωνία ανακάλυψαν δύο υποδοχείς στον εγκέφαλο, τους SST1 και SST4, που ρυθμίζουν την αποικοδόμηση της βήτα αμυλοειδούς (Aβ). Η Aβ είναι μια πρωτεΐνη που συσσωρεύεται στον εγκέφαλο και σχετίζεται με τη νόσο Αλτσχάιμερ. Η ανακάλυψη αυτή θα μπορούσε να ανοίξει το δρόμο για θεραπείες που είναι πιο ασφαλείς και οικονομικές από τις τρέχουσες θεραπείες με αντισώματα.

Ο ρόλος της νεπριλυσίνης
Η νεπριλυσίνη είναι ένα ένζυμο που διασπά την Aβ, αλλά η δραστηριότητά της μειώνεται με την ηλικία και παρουσία νόσου Αλτσχάιμερ. Η νέα μελέτη έδειξε ότι οι υποδοχείς SST1 και SST4 συνεργάζονται για να ρυθμίσουν τη νεπριλυσίνη στον ιππόκαμπο, μια περιοχή του εγκεφάλου κρίσιμη για τη μνήμη.
Αποτελέσματα από ποντίκια και κυτταροκαλλιέργειες
Όταν οι υποδοχείς SST1 και SST4 απουσίαζαν, η νεπριλυσίνη μειωνόταν, με αποτέλεσμα μεγαλύτερη συσσώρευση Aβ και χειρότερη μνήμη στα ποντίκια. Αντίθετα, η ενεργοποίηση των SST1 και SST4 αύξησε τα επίπεδα νεπριλυσίνης, μείωσε την Aβ και βελτίωσε τη συμπεριφορά των ζώων χωρίς σοβαρές παρενέργειες.
Προοπτικές για νέα φάρμακα
Σήμερα, οι πιο προηγμένες θεραπείες για τη νόσο Αλτσχάιμερ βασίζονται σε αντισώματα, που είναι δαπανηρά και ενδέχεται να προκαλέσουν σοβαρές παρενέργειες. Ο καθηγητής Per Nilsson από το Karolinska υποστηρίζει ότι η ανάπτυξη μικρών μορίων που στοχεύουν τους υποδοχείς SST1 και SST4 και περνούν τον αιματοεγκεφαλικό φραγμό μπορεί να προσφέρει φθηνότερες και ασφαλέστερες θεραπείες.
Οι SST1 και SST4 ως στόχοι φαρμάκων
Οι SST1 και SST4 ανήκουν στην κατηγορία των υποδοχέων συζευγμένων με πρωτεΐνη G, οι οποίοι συχνά αποτελούν ιδανικούς στόχους για φαρμακευτική αγωγή. Τα φάρμακα που στοχεύουν αυτούς τους υποδοχείς είναι γενικά φθηνά στην παρασκευή τους και μπορούν να χορηγηθούν ως δισκία, καθιστώντας τη θεραπεία πιο προσβάσιμη σε ευρεία κλίμακα.

Η νέα μελέτη προσφέρει ελπίδα για μια πιο αποτελεσματική και οικονομική προσέγγιση στη νόσο Αλτσχάιμερ, εστιάζοντας στη φυσική αποικοδόμηση της βήτα αμυλοειδούς μέσω των SST1 και SST4. Αν οι προοπτικές αυτές επαληθευτούν στον άνθρωπο, η θεραπεία της νόσου θα μπορούσε να γίνει πιο ασφαλής, φθηνή και εύκολα προσβάσιμη.

