Μόνιμη επιδότηση υγείας στις ΗΠΑ: Περισσότερη κάλυψη, τεράστιο κόστος

Η συζήτηση στο Κογκρέσο των ΗΠΑ για τη μόνιμη επέκταση της φορολογικής πίστωσής (tax credit) που αφορά τις επιδοτήσεις για αγορά ιδιωτικής υγειονομικής ασφάλισης βρίσκεται σε κρίσιμο σταυροδρόμι. Σύμφωνα με εκτιμήσεις του Γραφείου Προϋπολογισμού του Κογκρέσου (Congressional Budget Office – CBO), η μονιμοποίηση αυτών των επιδοτήσεων θα μπορούσε να διασφαλίσει πρόσβαση σε κάλυψη υγείας σε περίπου 3,8 εκατομμύρια περισσότερους Αμερικανούς μέχρι το 2035. Ωστόσο, αυτή η πολιτική επιλογή συνοδεύεται από σημαντικές δαπάνες και πολιτικές αντιπαραθέσεις.

Τι περιλαμβάνει η πρόταση

Η φορολογική πίστωση αφορά επιδοτήσεις που δίνονται σε πολίτες ώστε να καταβάλλουν μειωμένα ασφάλιστρα όταν αγοράζουν ασφαλιστήρια σχέδια μέσω των κρατικών ανταλλαγμάτων (marketplace exchanges). Οι επιδοτήσεις αυτές διευρύνθηκαν κατά τη διάρκεια της πανδημίας της COVID-19 και επεκτάθηκαν περαιτέρω τα τελευταία χρόνια. Χωρίς νόμο που να τις καθιστά μόνιμες, λήγουν στο τέλος του έτους.

Η πρόταση που προωθείται από τους Δημοκρατικούς περιλαμβάνει:

• Καθιέρωση μονιμότητας για τις επιδοτήσεις, ώστε να μην χρειάζεται συνεχής ανανέωση.

• Ανάκληση ορισμένων αλλαγών που έχουν γίνει στην αγορά ασφάλισης έτσι ώστε να διευρυνθεί η πρόσβαση.

• Επανεξέταση ή απόσυρση ρυθμιστικών κανόνων που περιορίζουν την εγγραφή, όπως αυστηρότερα χρονικά πλαίσια εγγραφής, ή πιο περιοριστικά κριτήρια επιλεξιμότητας.

Οικονομικές επιπτώσεις

Σύμφωνα με τις εκτιμήσεις του CBO:

• Η μονιμοποίηση των επιδοτήσεων θα αυξήσει τον αριθμό των ασφαλισμένων κατά 3,8 εκατομμύρια άτομα ως το 2035.

• Εάν συνδυαστεί με τις άλλες αλλαγές — όπως η κατάργηση κάποιων περιοριστικών κανόνων στο marketplace και η αναίρεση ορισμένων διατάξεων από προηγούμενους νόμους (όπως νόμοι συμφιλίωσης) — το συνολικό όφελος μπορεί να φτάσει τα 7 εκατομμύρια επιπλέον ασφαλισμένους.

• Παράλληλα όμως, η μονιμοποίηση των φορολογικών πιστώσεων εκτιμάται ότι θα αυξήσει το έλλειμμα του ομοσπονδιακού προϋπολογισμού κατά περίπου 349,8 δισεκατομμύρια δολάρια σε μια δεκαετία. Εάν συνδυαστούν όλες οι αλλαγές, το έλλειμμα μπορεί να αυξηθεί κατά περίπου 662 δισεκατομμύρια.

Μία ακόμη σημαντική επίδραση αφορά τα ασφάλιστρα στα σχέδια benchmark – δηλαδή τα σχέδια τα οποία χρησιμοποιούνται ως σημείο αναφοράς για τον υπολογισμό των επιδοτήσεων. Αν οι επιδοτήσεις μονιμοποιηθούν, τα ασφάλιστρα αυτών των σχεδίων προβλέπεται να είναι κατά μέσο όρο περίπου 7,6% χαμηλότερα ετησίως από ό,τι αν οι επιδοτήσεις έληγαν. Αυτό σημαίνει απτή μείωση κόστους για πολλούς ασφαλισμένους.

Χρονοδιάγραμμα και πολιτικές αντιθέσεις

Οι πολιτικές δυνάμεις στο Κογκρέσο βρίσκονται σε έντονη διαφωνία σχετικά με το αν και πώς θα γίνει η επέκταση. Οι Δημοκρατικοί πιέζουν ώστε η μονιμότητα των επιδοτήσεων να συμπεριληφθεί σε ένα προσωρινό νομοσχέδιο (stopgap), ώστε να αποφευχθεί η διακοπή τους το τέλος του έτους. Πολλοί λένε ότι χωρίς τη μονιμοποίηση, πολλοί άνθρωποι θα χάσουν την κάλυψη υγείας, καθώς δεν θα μπορούν να πληρώσουν ασφάλιστρα χωρίς το φορολογικό κίνητρο.

Από την πλευρά τους, αρκετοί Ρεπουμπλικανοί αντιπαραθέτουν ότι η επέκταση συνιστά υπερβολική επιβάρυνση για τους φορολογούμενους και ότι η πολιτική θα πρέπει να εξεταστεί εκ νέου ώστε να προστατευθούν οι ομοσπονδιακοί πόροι. Επισημαίνουν ότι κάποιες διατάξεις των πρόσφατων νομοθεσιών που περιορίζουν την εγγραφή, την επιλεξιμότητα, ή που αλλάζουν άλλους κανόνες της αγοράς ασφάλισης, είχαν σχεδιαστεί για μείωση κόστους για το κράτος — και φοβούνται ότι η αναίρεσή τους θα αυξήσει τις δαπάνες χωρίς αντίστοιχα οφέλη για όλους.

Ένα ακόμη ζήτημα είναι το πότε θα εφαρμοστούν οι αλλαγές. Το διάστημα πριν από το άνοιγμα της περιόδου εγγραφής (open enrollment) είναι κρίσιμο: αν η μονιμοποίηση ψηφιστεί πριν από αυτή την περίοδο, τα ασφάλιστρα για το επόμενο έτος θα μπορέσουν να καθοριστούν με βάση τα νέα δεδομένα. Αν όμως η νομοθεσία έρθει πολύ αργά, οι ασφαλιστές δεν θα έχουν χρόνο να προσαρμόσουν τα προϊόντα τους ή τις τιμές, με συνέπεια μικρότερο άμεσο όφελος για ασφαλισμένους.

Σημασία και προκλήσεις

Η πρόταση αυτή, ισχυρή για πολλούς, έχει τη δυναμική να μειώσει τον αριθμό των ανασφάλιστων, να σταθεροποιήσει τις αγορές ιδιωτικής ασφάλισης, και να περιορίσει την πίεση που αντιμετωπίζουν οι πολίτες που δυσκολεύονται να καλύψουν το κόστος της υγείας. Όμως, ταυτόχρονα, εγείρει ερωτήματα για τη βιωσιμότητα των δημοσιονομικών πολιτικών — ειδικά αν το έλλειμμα του ομοσπονδιακού προϋπολογισμού αυξηθεί σε μεγάλο βαθμό.

Επιπλέον, πρέπει να ληφθεί υπόψη η πιθανότητα πολιτικών εμποδίων — όπως η αντίσταση σε περαιτέρω δαπάνες, ή φοβίες για αυξητική φορολόγηση — που μπορεί να καθυστερήσουν ή να αποτρέψουν την τελική ψήφιση. Και τέλος, η εφαρμογή των αλλαγών πρέπει να γίνει με τρόπο διαφανή και ξεκάθαρο, ώστε να αποφευχθούν αρρυθμίες στην αγορά ασφάλισης ή απώλειες κάλυψης λόγω καθυστερήσεων.