Στη σημερινή διαδικτυακή εκπομπή Opinion Health του healthweb.gr με τη Νικολέτα Ντάμπου φιλοξενούμε τον νέο πρόεδρο του Φαρμακευτικού Συλλόγου Αττικής, κύριο Κώστα Μανωλόπουλο, ο οποίος πρόσφατα εξελέγη με σημαντική πλειοψηφία. Στη σημερινή συνέντευξη θα συζητήσουμε για όλα τα επίκαιρα θέματα που αφορούν στα φαρμακεία και στους φαρμακοποιούς, από τη διάθεση των φαρμάκων υψηλού κόστους και την κατ’ οίκον διανομή μέχρι τα προϊόντα CBD, τις υπηρεσίες πρόληψης και τον εξελισσόμενο ρόλο των φαρμακοποιών στη πρωτοβάθμια υγείας.
Κύριε Μανωλόπουλε, σας καλωσορίζουμε. Στις πρόσφατες εκλογές είχατε μια μεγάλη επιτυχία. Συμμετείχαν 2.080 φαρμακοποιοί από τους 3.220 εγγεγραμμένους φαρμακοποιούς, ποσοστό 64,6%. Πού πιστεύετε ότι οφείλεται αυτή η εμπιστοσύνη που σας έδειξαν οι συνάδελφοί σας;
Θεωρώ ότι οι συνάδελφοι εκτιμούν τον αγώνα που δίνω καθημερινά. Τους βοηθάω στα πιο απλά προβλήματα της καθημερινότητάς τους, είτε μέσω διαδικτύου είτε μέσω του τηλεφώνου, γιατί εγώ θεωρώ ότι αυτό είναι το άπαν ενός ανθρώπου που εκπροσωπεί έναν κλάδο και μετά πάμε στα υπόλοιπα που έχει να κάνει με τη συνδιαλλαγή με την κυβέρνηση ή την πολιτεία γενικότερα. Και θεωρώ ότι θυμούνται ότι στις προηγούμενες εκλογές πάλι είχα βγει πρώτος, απλά αναγκαστήκαμε να κάνουμε επαναληπτικές εκλογές και ενώ ήμουν πρώτος δεν βγήκα Πρόεδρος. Και θεωρώ ότι υπήρξε μια μικρή δικαίωση, έστω και σε δεύτερο χρόνο για μένα.
Χρόνια στηρίζετε τους συναδέλφους σας, κύριε Μανωλόπουλε. Αυτό είναι πολύ σημαντικό, γιατί στη καθημερινότητα χρειαζόμαστε όλοι μια βοήθεια. Και είναι για μένα η πιο σημαντική. Κύριε Μανωλόπουλε, πάμε να δούμε τώρα βήμα-βήμα τα θέματα που σας αφορούν. Ας πάμε στα φάρμακα υψηλού κόστους. Το νομοσχέδιο προβλέπει ότι ο ΕΟΠΥΥ μπορεί να διαθέτει τα φάρμακα υψηλού κόστους από τα φαρμακεία της γειτονιάς. Πείτε μας αρχικά για την ενημέρωση του κοινού, ποια σκευάσματα θα ενταχθούν, αν δεν μπορεί ο ασθενής να τα βρει, στα φαρμακεία της γειτονιάς του;
Τα πιο γνωστά φάρμακα υψηλού κόσμου θα διακινούνται από τα φαρμακεία της γειτονιάς όταν επιτέλους γίνει αυτό είναι για την σκλήρυνση κατά πλάκας και αυτά που έχουν να κάνουν με τα λευκά αιμοσφαίρια που αφορούν τους περισσότερους ασθενείς. Τώρα έχουμε το εξής πρόβλημα. Αν και έχει νομοθετηθεί η αμοιβή και η διαδικασία αυτή θα προχωρήσει, περιμένουμε την υπουργική απόφαση που εξειδικεύει τα φάρμακα και αυτή η απόφαση έχει καθυστερήσει πάρα πολύ. Ενώ το πρώτο βήμα έγινε τον Ιούνιο, έχουμε Σεπτέμβριο και ακόμα δεν έχουμε κάποια συγκεκριμένη ημερομηνία.
Η αλήθεια είναι ότι ακούσαμε στη ΔΕΘ εξαγγελίες όπου θα έπρεπε αυτή η εβδομάδα που διανύουμε να είχε βγει.
Ο λαός λέει: “Όπου ακούς πολλά κεράσια κράτα και μικρό καλάθι.” Εγώ επειδή έχω ακούσει αυτή την υπόσχεση πάρα πολύ καιρό, δηλαδή μήνες, και όλο πάμε δύο εβδομάδες από εδώ, μία εβδομάδα από εκεί και τα λοιπά, διάβασα και ένα δημοσίευμα προχθές που έλεγε 1 Οκτωβρίου, ούτε αυτό το πιστεύω. Δεν υπάρχει κάτι χειροπιαστό αυτή την στιγμή.
Ναι, γιατί κι εσείς ως Φαρμακευτικός Σύλλογος δεν έχετε καμία ενημέρωση, οπότε βγάζετε και από εκεί το συμπέρασμά σας. Κύριε Μανωλόπουλε, στα φάρμακα υψηλού κόστους που θα έρθουν στα φαρμακεία, περιμένουμε την υπουργική απόφαση, θα υπάρχει κάποιο πλαφόν; Δηλαδή μπορεί για παράδειγμα να έρθουν στα φαρμακεία της γειτονιάς μέχρι 1000 ευρώ;
Θα υπάρχει πλαφόν όχι στην τιμή του φαρμάκου, θα υπάρχει πλαφόν στο πόσα τέτοια φάρμακα θα μπορεί να εκτελέσει ένα φαρμακείο, ώστε να μην υπάρχει υπερσυγκέντρωση συνταγών και κατευθυνόμενη συνταγογράφηση. Αυτό πιστεύω είναι για το καλύτερο, ώστε να διαμοιραστούν όλα και στα φαρμακεία της γειτονιάς, αλλά και στα φαρμακεία που είναι κάπως πιο απομακρυσμένα και θεωρώ ότι είναι καλύτερα για τον κόσμο.
Φυσικά, γιατί πρέπει πάντα να υπάρχει μια καλή διαχείριση, κύριε Μανωλόπουλε, χωρίς υπερβολές. Πιστεύετε ότι η αποζημίωση των 20 ευρώ ανά συνταγή είναι επαρκής σε ό,τι αφορά στον όγκο και στην ευθύνη της διαδικασίας από τον φαρμακοποιό;
Θεωρώ σίγουρα ότι είναι επαρκής αμοιβή αν συγκρίνουμε και με βάση την Ευρωπαϊκή Ένωση τι ισχύει. Είναι μια πολύ καλή αμοιβή και μειώνει και την επισφάλεια των φαρμακείων γιατί αν γινόταν η αγορά με το κανονικό ποσό στο κέρδος είναι πάρα πολύ μικρό το κέρδος και μεγάλη η επισφάλεια για ένα φαρμακείο συνοικιακό με πολύ μικρό κέρδος και αν συμβεί το οτιδήποτε, από μια καθυστέρηση πληρωμής ή όπως είχαμε τώρα μια αποθήκη που έκλεισε πρόσφατα και αν έχουμε επιταγές στον αέρα κομμένες μπορεί να συμβεί το παραμικρό. Πιστεύω ότι προτιμότερο είναι να περιμένεις μια αμοιβή και όποτε έρθει, απ’ το να έχεις αγοράσει και να έχεις κόψει επιταγές και να περιμένεις να πληρωθείς.
Βέβαια και όπως είπατε, γιατί αυτό είναι δίκαιο, στηρίζει μικρούς και μεγάλους. Ειδικά οι πιο μικροί ή ίσως και οι μεγαλύτερες ηλικίες που πλέον μπορεί να έχουν την ενέργεια, να κάνουν πάρα πολλές δραστηριότητες για την αύξηση του τζίρου. Τώρα κύριε Μανωλόπουλε, ο ΕΟΠΥΥ πλέον πηγαίνει τα φάρμακα υψηλού κόστους στα σπίτια των ασθενών. Εσείς τι λέτε, αυτό βοηθάει τους ασθενείς; Νιώθετε οι φαρμακοποιοί ότι μπορεί να σας περιορίζει τον ρόλο σας;
Σίγουρα περιορίζει το ρόλο μας, παρακάμπτει το χέρι του φαρμακοποιού, τη συμβουλή του φαρμακοποιού, το φυσικό σημείο του φαρμακείου, όλα αυτά τα παρακάμπτει. Η κυβέρνηση χρησιμοποιεί επικοινωνιακά τρίκ, είδαμε και πρόσφατα βίντεο στο TikTok, είδαμε τον πρωθυπουργό να πηγαίνει να μοιράζει μαζί με την εταιρεία ένα ΦΥΚ. Καταλαβαίνω ότι οποιαδήποτε κυβέρνηση θέλει να κοιτάξει τη δημοσκοπική της εικόνα, αλλά και εμάς τώρα σαν κλάδο μας ενδιαφέρει να μην γίνονται πράγματα που παρακάμπτουν το επάγγελμα και το βάζουν σε κίνδυνο, γιατί όταν ανοίγει μια πόρτα που κάποια φάρμακα φεύγουν από εμάς και δεν περνάνε καθόλου από εμάς, μπορεί να γίνει το οτιδήποτε αύριο μεθαύριο και με οποιαδήποτε άλλο κομμάτι της ύλης που διακινούμε.
Ναι, αλλά υπήρχαν ήδη και υπάρχουν τα φαρμακεία του ΕΟΠΥΥ. Οπότε από εκεί υπήρχε η διάθεση των συγκεκριμένων φαρμάκων. Παλαιότερα και εσείς τα φαρμακεία της κοινότητας διαθέτατε κάποια φάρμακα, άλλαξε αυτό. Άρα ποιος είναι ο κίνδυνος; Δεν τον βλέπω.
Ο κίνδυνος είναι ότι οτιδήποτε φάρμακο πρέπει να δειχνείται μέσω του φαρμακείου. Τα φαρμακεία του ΕΟΠΗ είναι ελληνική εφεύρεση, δεν υπάρχει πουθενά στην Ευρωπαϊκή Ένωση και κακώς υπάρχει. Έγινε από το 2010 για να μας πάρουν τα φάρμακα υψηλού κόστος, τα οποία τα βάφτισαν μόνο και μόνο για να μας τα πάρουν και να διακινούνται από εκεί. Με όλα αυτά που έχουμε δει όλα αυτά τα χρόνια, με τις ουρές της ντροπής, της λιποθυμίας, τον κόσμο να περιμένει στη βροχή, στο λιοπύρι. Όλοι έχουμε συγγενείς που έχουν σταθεί σε αυτές τις ουρές. Κάποιοι και συνάδελφοί μου είναι οι ίδιοι ασθενείς και πηγαίνουν και μου τα λέγανε και οι ίδιοι από πρώτο χέρι που τα ζούσαν. Θεωρώ ότι αυτή η εικόνα πρέπει να εκλείψει, το έχουμε πει και εμείς, το έχει πει και η κυβέρνηση. Από εκεί και πέρα, σας λέω, τα φάρμακα στο σπίτι είναι κάτι το οποίο θα πολεμήσουμε με όλες μας τις δυνάμεις. Έχουμε προσφύγει ήδη στο Συμβούλιο της Επικρατείας. Είμαι αισιόδοξος. Από εκεί και πέρα, αν δεν γίνει κάτι και δεν κερδίσουμε εκεί, θα δούμε άλλους τρόπους αντίδρασης.
Να πω κι εγώ όμως ως πολίτης, κύριε Μανωλόπουλε, γιατί να μην έχουμε τρεις επιλογές; Να έχουμε το φαρμακείο της γειτονιάς, να έχουμε το φαρμακείο του ΕΟΠΥΥ και σε κάποιους ασθενείς που το έχουν ανάγκη – ένας ασθενής που, ας πούμε, έχει σκλήρυνση κατά πλάκας και δεν μπορεί να περπατήσει, τον βοηθάει. Ένας καρκινοπαθής που δεν έχει κάποιο φροντιστή, τον βοηθάει. Άρα πρέπει να έχουμε όλες τις επιλογές. Γιατί μην ξεχνάμε ότι και παλαιότερα και στα φαρμακεία της γειτονιάς, της κοινότητας, που υπήρχαν κάποια ΦΥΚ, κάποια στιγμή είχαν δημιουργηθεί κάποια προβλήματα, οπότε καταργήθηκαν και πλέον δεν υπήρχε η διάθεση από εκεί. Δηλαδή δεν φοβάστε πως αν κλείσουν τα φαρμακεία του ΕΟΠΥΥ, αν δεν υπάρχει κατ’ οίκον διανομή, τι θα γίνει;
Από την στιγμή που έχουμε εξασφαλίσει το πλαφόν και το διαμοιρασμό, αυτό δεν πρόκειται να συμβεί και θα κάνω ρελάνς σε αυτό που είπατε και θα πω, αν εγώ δεν προλαβαίνω να πάω στο γιατρό, γιατί να μην μπω στο Google να βάλω τα συμπτώματά μου και να μου βγάλει φάρμακα; Άμα είναι λοιπόν στο θέμα της υγείας, στο όνομα της εξυπηρέτησης να παρακάμπτουμε τους αρμόδιους επαγγελματίες, αυτό θέτει τη ζωή μας σε κίνδυνο. Εγώ έτσι πιστεύω.
Εντάξει, βεβαίως είναι η θέση σας σεβαστή, αλλά από την άλλη εμείς βλέπουμε ότι θα μπορούσαν να λειτουργήσουν αρμονικά και τα τρία σημεία διανομής χωρίς κανένα πρόβλημα.
Εγώ πάλι πιστεύω και συγγνώμη που θα τσακωθούμε στο συγκεκριμένο.
Κύριε Μανωλόπουλε, θέλετε μονοπώλιο;
Όχι, δεν θέλω μονοπώλιο. Είμαι κάθετος.
Οπότε, είπαμε ποιες είναι οι προκλήσεις. Τώρα, εκτός από όλα αυτά που είναι σημαντικά και αφορούν στους ασθενείς, να πούμε και κάτι που αφορά στην καθημερινότητα του φαρμακοποιού. Έχουμε κάποιες αναφορές από φαρμακοποιούς για μια διαδικασία κατά την εκτέλεση της ηλεκτρονικής συνταγής από τον φαρμακοποιό. Χρειάζεται να υπάρχει μια υπογραφή και σφραγίδα του φαρμακείου. Βέβαια η ηλεκτρονική αυτή συνταγή έχει ήδη καταχωρηθεί στην ΗΔΙΚΑ για το συγκεκριμένο φαρμακείο. Τώρα, όταν υπάρχει έλλειψη της σφραγίδας, μπορεί να κυρωθεί και η συνταγή. Υπάρχουν φαρμοκοποί που πληρώνουν υπαλλήλους γι’ αυτό και μας λένε ότι αυτό είναι ένα πρόβλημα πάνω από δέκα χρόνια. Εσείς τώρα ως νέος Πρόεδρος, μάχιμος χρόνια, τι θα κάνετε γι’ αυτό;
Λοιπόν, κατά πρώτον να πω ότι μου φαίνεται περίεργο που υπάρχουν φαρμακοποιοί που πληρώνουν υπαλλήλους να κάνουν αυτή τη δουλειά. Οι ίδιοι όσο χρονοβόρο και να είναι πρέπει να ασχολούνται με αυτό, γιατί τα δικά τους χρήματα κινδυνεύουν, αν κάνει λάθος ο υπάλληλος. Δεν μπορώ να καταλάβω μετά από 15 χρόνια ηλεκτρονικής συνταγογράφησης, όταν ο γιατρός γράφει με μοναδικούς κωδικούς και το φαρμακείο εκτελεί επίσημα μοναδικούς κωδικούς, γιατί πρέπει να ασχολούμαστε με οποιαδήποτε υπογραφή, ίσως του παραλήπτη μόνο. Ίσως αυτή μας ενδιαφέρει. Το να κάθομαι εγώ τώρα να ελέγχω αν ο γιατρός πάτησε καλά τη σφραγίδα ή την πάτησε μισή, ενώ έχω νόμο που με δικαιώνει στο συγκεκριμένο. Θεωρώ ότι όλα αυτά είναι γραφειοκρατία που επιβαρύνει αποκλειστικά εμάς. Δηλαδή το κράτος και να ξεχάσει κάτι δεν έχει ευθύνη.
Άρα θεωρείτε ότι μπορεί να απλοποιηθεί αυτή η διαδικασία.
Φυσικά, δεν υπάρχει κανένας λόγος υπογραφής και σφραγίδας ούτε από τον γιατρό, ούτε από τον φαρμακοποιό, μόνο από τον παραλήπτη. Σε βάθος χρόνου θεωρητικά πάντα έχουμε ακούσει για tablets στα φαρμακεία, τώρα έχω πάει πολύ στο μέλλον μακριά, αλλά μιλάμε γενικότερα να υπάρχει μια διασφάλιση και χωρίς να υπάρχει γραφειοκρατία και χωρίς να υπάρχει κίνδυνος.
Έτσι πρέπει να γίνει, κύριε Μανωλόπουλε. Είμαστε στην ψηφιακή εποχή. Προχωρώντας, τα προϊόντα CBD βλέπουμε ότι τα προτιμάει ο κόσμος. Είναι μια εκθετική άνοδος για τα φαρμακεία.
Εκρηκτική άνοδος δεν θα το έλεγα, είναι μια αγορά καινούργια σίγουρα, πάει με πολύ μικρά βήματα. Δηλαδή όταν στην Ευρωπαϊκή Ένωση πήγε σιγά σιγά και η Αμερική, οποιαδήποτε χώρα τα υιοθέτησε σιγά σιγά έγινε αυτή η άνοδος, πιστεύω σε βάθος χρόνου θα γίνει και εδώ. Είναι λίγα τα φαρμακεία αυτή την στιγμή που ασχολούνται ενεργά, ίσως λόγω άγνοιας, προκατάληψης. Αλλά θεωρώ και ο κόσμος ότι λόγω άγνοιας ή προκατάληψης μπορεί να μην έχει ασχοληθεί ακόμα. Αλλά θεωρώ ότι σιγά σιγά με τα χρόνια θα αυξάνεται και η ζήτηση, θα αυξάνεται και η προσφορά από τα φαρμακεία. Αλλά ακόμα είμαστε στην αρχή.
Και εσείς τι πιστεύετε, ποια θα είναι η σωστή ένταξή τους στην φαρμακευτική αγορά για να διασφαλιστεί η ποιότητα;
Ήδη υπάρχει συνταγογραφούμενο σκεύασμα, το οποίο επειδή έχει κάποια ιδιαίτερη μορφή, δεν χρειάζεται να πούμε λεπτομέρειες, είναι δύσκολη η συμμόρφωση του ασθενούς. Αλλά θα βγουν και άλλα συνταγογραφούμενα μέσα στο έτος, που θα είναι με μορφή συνταγόμετρου, οπότε θα είναι πιο εύκολο να τα πάρει ο ασθενής, θεωρώ ότι όσο περνάνε οι μήνες και τα χρόνια, αυτή η αγορά θα μεγαλώσει.
Ευχάριστο αυτό και για τους φαρμακοποιούς. Τώρα, ας πούμε, στα προγράμματα της πρόληψης, όπως είναι η αντιμετώπιση της παχυσαρκίας, η νεφρική δυσλειτουργία κλπ, εμπλέκονται και τα φαρμακεία της γειτονιάς. Για πείτε μας, σε αυτό το κομμάτι της πρόληψης, ποιος πιστεύετε ότι είναι ο ρόλος του φαρμακοποιού;
Να πω ότι ήταν λίγο σοκ για εμάς στην αρχή, γιατί είχαμε μάθει όλα τα χρόνια με τα φάρμακα και ίσως στην αρχή ήταν λίγο περίεργο που ξεκινήσαμε πρώτα-πρώτα με τα ραντεβού εμβολιασμού. Κάποιοι συνάδελφοι λέγανε, τι είναι αυτό το πράγμα, δεν έχω σπουδάσει, δεν έχω κάνει. Ναι, αλλά υπάρχει μία ανάγκη αυτή τη στιγμή, υπήρχαν πόσα εκατομμύρια κόσμοι που θέλουν να κλείσουν εμβόλιο, που δεν είχε ψηφιακές δεξιότητες και δεν μπορούσαν όλοι αυτοί οι άνθρωποι ούτε στα ΚΕΠ να πάνε, ούτε στο ίντερνετ να μπουν, εξυπηρετήσαμε εμείς νομίζω το 50% των ραντεβού, ειδικά τις 2 πρώτες δόσεις. Τώρα έχουμε για τον καρκίνο του Παχέος Εντέρου, ενώ έχει ξεκινήσει από τον Οκτώβριο, τρέχει ακόμα και τώρα. Περιμένουμε το πρόγραμμα της Παχυσαρκίας, μας το υποσχέθηκαν πάλι το ακούμε. Αλλά μου θυμίζει τα ΦΥΚ, δηλαδή όλο ακούμε ημερομηνία που ξεκινάει και όλο δεν βλέπουμε, έρχεται ο κόσμος και ρωτάει πότε θα ξεκινήσει, λέμε δεν ξέρουμε. Αλλά πιστεύω ότι η υπηρεσία είναι όχι απλώς το παρόν, είναι και το άμεσο μέλλον. Περιμένουμε την παχυσαρκία, το κάπνισμα σε δεύτερο χρόνο και τα υπόλοιπα με το καλό να έρθουν.
Βεβαίως, γιατί τα φαρμακεία πάντα, κύριε Μανωλόπουλε και παίρνω παράδειγμα από τον εαυτό μου, πάντα είναι το σημείο στο οποίο όλοι θα πάμε για οτιδήποτε χρειαζόμαστε. Ακόμη και έναν μικρό τραυματισμό πάμε στο φαρμακοποιό που είναι και φίλος μας. Πριν λίγους μήνες, μέσα στο 2024, είχε διεξαχθεί μια έρευνα που έλεγε ότι υπάρχει ο φαρμακοποιός για τον κάθε πολίτη. Μπορεί να μην έχουμε τον προσωπικό γιατρό, έχουμε τον προσωπικό φαρμακοποιό.
Και γιατρό. Πιστεύω ότι έχουν και τα δύο πλέον.
Αλλά υπάρχει και ο προσωπικός φαρμακοποιός. Εσείς πάντα έχετε κάποιες υπηρεσίες, δηλαδή θα πάρετε την πίεση…
Έχουμε και τους ασθενείς χρόνιων παθήσεων, οι οποίοι έρχονται συνέχεια στο φαρμακείο, οπότε εκεί έχουμε και λίγο μια πιο στενή σχέση. Αλλά θεωρώ ότι είναι ένα ιδιαίτερο κατάστημα το φαρμακείο, γιατί ο φαρμακοποιός είναι πάντα παρών, ή προσπαθεί να είναι πάντα παρών, να έχει κάποιον αρμόδιο επιστήμονα.
Αμοίβεστε για αυτές τις υπηρεσίες;
Για τις υπηρεσίες που ήρθαν από τον κορωνοϊό και μετά υπάρχει πάντα μια συγκεκριμένη αμοιβή.
Για τις άλλες υπηρεσίες; Ας πούμε, που πρέπει να πάρετε πίεση ή οτιδήποτε άλλο; Γιατί και αυτό το διεκδικείτε κάποια χρόνια.
Υπήρχε και ο αντιγριπικός εμβολιασμός, είχαμε ζητήσει, κάποια στιγμή δεν πέρασε. Βέβαια από 1η Οκτωβρίου κάθε χρόνο, εμείς μπορούμε, χωρίς να υπάρχει ιατρική συνταγή με το ΑΜΚΑ του ασθενούς και αυτό βοηθάει πάρα πολύ στην διάδοση του αντιγριπικού εμβολιασμού. Για τις υπόλοιπες υπηρεσίες, όχι. Δηλαδή, η μέτρηση πίεσης ποτέ δεν έχει πληρωθεί. Παρόλο που κάθε μέρα όταν μετράς 20 ανθρώπους ως προς την πίεση, είναι χρόνος που κόβεις από αλλού.
Όταν μετράς την πίεση, καθόλου δίνεις και συμβουλές, όχι ιατρικές βέβαια. Λίγο πιο διακριτικές, λίγο κάπως να προσέχει κάποιος.
Κύριε Μανωλόπουλε, τι γίνεται με τις συλλήψεις των φαρμάκων; Έχετε να μας πείτε κάποιο ευχάριστο νέο ότι μειώθηκαν ίσως ή είμαι πολύ αισιόδοξη;
Τα τελευταία 5 χρόνια ζούμε δραματικές στιγμές στο συγκεκριμένο θέμα. Κάπως έχουμε μπει σε μια σειρά γιατί ο ΕΟΦ δημοσιεύει λίστες ανά τρεις μήνες που απαγορεύονται εξαγωγές και όσο υπάρχει αυτή η λίστα και είναι και φάρμακα όταν υπάρχει αυτή η λίστα που εμείς δεν μπορούμε να τα πουλήσουμε χωρίς ιατρική συνταγή και το λέμε και στον κόσμο που μπορεί να έρχεται και το εξηγούμε, το καταλαβαίνει ο κόσμος πιστεύω. Και πιστεύω κάπως έτσι μπαίνουμε σε μια σειρά. Δηλαδή, περιμένουμε κάθε τρίμηνο πότε αλλάζει η λίστα, δηλαδή νομίζω τελευταία βγήκε τέλος Αυγούστου, οπότε ξέρουμε ότι μέχρι τέλος Νοεμβρίου αυτά τα φάρμακα θα τα βρίσκουμε πιο εύκολα σε σχέση με το προηγούμενο τρίμηνο.
Άρα κάπως ομαλοποιήθηκε η κατάσταση;
Αυτό κάπως βοηθάει την κατάσταση, αλλά το τρέξιμο παραμένει, δεν σταματάει.
Πολύ ωραία, κύριε Μανωλοπούλε. Καλή είναι η ομαλοποίηση, να μπορείτε κι εσείς να δουλεύετε, γιατί δυσκολεύεστε κι εσείς πάρα πολύ όταν δεν έχετε τα φάρμακα. Και χάνετε πάρα πολύ χρόνο στην προσπάθειά σας.
Είναι πανευρωπαϊκό πρόβλημα. Κατά μέσο όρο ένα φαρμακείο στην Ευρωπαϊκή Ένωση δαπανά πάνω από πέντε ώρες την εβδομάδα, μόνο για αναζήτηση ελλειπτικών φαρμάκων.
Είναι δύσκολο. Υπάρχουν κάποιες ανισότητες, κύριε Μανωλόπουλε, στο κομμάτι του φαρμακευτικού επαγγέλματος. Δηλαδή, τόσο στον αριθμό των φαρμακοποιών, σε κάποιες χώρες, γιατί δεν αφορά μόνο στην Ελλάδα η έρευνα, ίσως στην εκπαίδευση, στην εκπροσώπηση των γυναικών από τον κλάδο, στην μετανάστευση κλπ. Για πείτε μας λίγο, σε ό,τι αφορά στο θέμα αυτό, ποια είναι η κατάσταση στην Ελλάδα;
Υπάρχουν ανισότητες. Ακολουθούμε εδώ πιστά την Ευρωπαϊκή Ένωση διότι τόσο στο κομμάτι της συμμετοχής, της παρουσίας στον κλάδο οι γυναίκες αποτελούν σταθερά το 65 με 71%. Αντιθέτως στην εκπροσώπηση πέφτουν στο 20%.
Γιατί;
Δεν έχω κάποια λογική εξήγηση. Να σας δώσω το δεδομένο ότι το 70% ψηφίζει και βγάζει 20%. Εδώ δεν μπορώ να το εξηγήσω αυτό το πράγμα.
Βλέπετε ότι ίσως δεν θέλουν και οι ίδιες να πάρουν την ευθύνη;
Δεν μπορώ να είμαι στο μυαλό του ψηφοφόρου.
Τι βλέπετε, διεκδικούν να βάλουν υποψηφιότητα;
Θεωρώ ότι είναι πρόβλημα ότι δεν βάζουν υποψηφιότητα. Να πω ότι η δική μου παράταξη είναι η πρώτη σε υποψήφιες γυναίκες αλλά γενικότερα υπήρχε μια κουλτούρα τις προηγούμενες δεκαετίες, όπου οι γυναίκες δεν ήταν υποψήφιες, δεν βγήκαν μπροστά κιόλας.
Εντάξει, μια γυναίκα, κύριε Μανωλόπουλε μπορεί να έχει οικογένεια, παιδιά…
Το αντιλαμβάνομαι, είναι απολύτως σεβαστό.
Βεβαίως κάνουν κάποιες δράσεις, εγώ γνωρίζω κάποιες δράσεις γυναικών κυρίως εκτός Αθηνών, όπου κάνουν διαδικτυακά κάποιες δράσεις, εκπαιδευτικά προγράμματα κλπ.
Όντως, στις περιφέρειες είναι πολύ διαδεδομένη η δια βίου εκπαίδευση. Χαίρομαι πάρα πολύ και εγώ όποτε μπορώ, όταν είναι κάτι online, μπαίνω να το παρακολουθήσω. Αλλά έχουμε την αυτοπρόσωπη παρουσία, μιας και οι αποστάσεις είναι και μικρότερες. Εμείς εδώ, δυστυχώς, στην Αθήνα, έχουμε μείνει πάρα πολύ πίσω σε αυτό το κομμάτι. Ευελπιστώ να το αλλάξω αυτό. Γιατί έχουν περάσει πολλά χρόνια από το Πανεπιστήμιο και πρέπει συνέχεια να διαβάζουμε. Ήδη έχω έρθει σε συνεννόηση με τον ΠΕΦ να υπογράψουμε ένα μνημόνιο συνεργασίας, να ξεκινήσουμε σιγά σιγά και με το νέο έτος να έχουμε μια σταθερή πορεία σεμιναρίων μες στον χρόνο.
Ναι, γιατί βεβαίως εδώ μιλάμε για νέο ρόλο του φαρμακοποιού και των φαρμακείων. Οπότε χρειάζεται μία εκπαίδευση για να μπορέσουν να ανταποκριθούν στις νέες προκλήσεις.
Πρέπει να διαβάσουμε, είτε αφορά καινούργια υπηρεσία, είτε τα CBD που είπατε. Εξάλλου είναι εξ αποστάσεως, το ρυθμίζουμε συνήθως Κυριακές, να μην μετακινείται ο κόσμος, να μπορεί να κάτσει τρεις ώρες στην υπολογιστή, να το δει, να το δει και αργότερα on demand και πιστεύω ότι με το νέο έτος θα το ρολάρουμε, πιστεύω στο συγκεκριμένο θέμα στην Αθήνα και να ακολουθήσουμε την πορεία της επαρχίας.
Βλέπετε να έχει αλλάξει το προφίλ των ανθρώπων που έρχονται στο φαρμακείο; Εννοώ είναι ίσως πιο ενημερωμένοι, κάνουν μια διαφορετική συζήτηση με τον φαρμακοποιό από παλαιότερα;
Τα προηγούμενα χρόνια, η μεγάλη δεξαμενή των ανθρώπων που μπήκαν στο φαρμακείο, ήταν άνθρωποι 50-55 χρονών και άνω με τις χρόνιες παθήσεις. Τώρα με τον κορωνοϊό και μετά άλλαξε αυτό, μπήκε πολύς κόσμος μέσα που δεν ερχόταν καθόλου στο φαρμακείο, ακριβώς λόγω των υπηρεσιών, και πιστεύω ότι μετά έκανε και προσωπικές γνωριμίες με τους φαρμακοποιούς, δηλαδή το βιώνω και εγώ και με συναδέλφους το συζητάω. Ο μέσος όρος έχει πέσει και ακολουθούμε την Ευρωπαϊκή Ένωση κι εδώ.
Ευχάριστο αυτό κύριε Μανωλόπουλε. Κλείνοντας, θέλετε κάτι να προσθέσετε;
Να προσθέσω, να συνοψίσω και όλα αυτά που έχουμε πει, να πω ότι το κατ’ οίκον πάλι δεν μου αρέσει. Να πω όμως ξεκινώντας με αφορμή αυτό, να πω ότι το φαρμακείο είναι πάντα δίπλα σας, ο φαρμακοποιός είναι τις περισσότερες, αν όχι όλες τις ώρες πίσω από τον πάγκο ή έχει κάποιον υπεύθυνο φαρμακοποιό στη θέση του, να σας συμβουλέψει, να σας κάνει ευθύνη στον γιατρό σας, να ακολουθεί την αγωγή σας, να παρέχει υπηρεσίες που τα τελευταία πέντε χρόνια έχουν μπει για τα καλά στη ζωή μας.
Είμαστε πάντα στην πρώτη γραμμή. Περίτρανα στην πανδημία όπου το φάρμακο ήταν ένα από τα τρία αγαθά που δεν σταμάτησε να λειτουργεί καθόλου, μαζί με τα καύσιμα και τα τρόφιμα. Πολλές φορές δίνουμε και το τηλέφωνο μας, μας ενοχλούν με την καλή έννοια, όποιος θέλει οτιδήποτε και προσπαθούμε να βελτιωνόμαστε, να διαβάζουμε και να είμαστε δίπλα στον Έλληνα ασφαλισμένο, ο οποίος δυσκολεύεται γενικότερα, είτε αφορά κάποιο νοσοκομείο, είτε αφορά φαρμακεία που είπαμε. Θεωρώ ότι το φαρμακείο είναι το πιο προσβάσιμο μέρος σε ό,τι αφορά το σύστημα υγείας.
Και τώρα που είπαμε πρόσβαση, κύριε Μανωλόπουλε, με τις εφημερίες τι γίνεται, έχουν ομαλοποιηθεί; Γιατί υπάρχουν και περιοχές, όπως είναι τα τρία Β, Βούλα – Βουλιαγμένη – Βάρη, όπου εκεί αντιμετωπίζουν ένα σοβαρό πρόβλημα, διότι είναι πολύ λίγες οι εφημερίες. Υπάρχουν και νέοι άνθρωποι αλλά κυρίως μεγάλοι και εκεί υπάρχει σοβαρό ζήτημα.
Χαίρομαι που με ρωτήσατε γιατί μας έχετε πετύχει πάνω στην ανάρτηση των Καινούργιων Εφημεριών. Για τα 3 Β που αναφέρατε, έχουμε μελετήσει πάρα πολύ, γνωρίζουμε ότι είναι μια πολύ ιδιαίτερη περιοχή γιατί ακριβώς η γεωγραφία της είναι μια μακρόστενη περιοχή. Κοιτάμε σε συζήτηση τώρα και με την τοπική αυτοδιοίκηση αλλά και με συναδέλφους να βρούμε την καλύτερη δυνατή φόρμουλα. Πιστεύω ότι έχουμε φτάσει σε ένα καλό σημείο. Και πιστεύω ότι όταν βγουν οι καινούριες εφημερίες που πιστεύουμε μέσα σε ένα μήνα θα έχουν βγει, να είναι οι περισσότεροι ικανοποιημένοι, αν όχι όλοι.
Πολύ σημαντικό, κύριε Μανωλόπουλε, σας ευχαριστώ θερμά που ήσασταν κοντά μας.
Εγώ ευχαριστώ.
Βρείτε μας στο Google News. Πατήστε εδώ!