Βρείτε μας στο Google News. Πατήστε εδώ!Τώρα που το νομοσχέδιο για την υποβοηθούμενη θνησιμότητα έχει περάσει την ιστορική τρίτη ανάγνωσή του στη Βουλή των Κοινοτήτων, μπορεί να φαίνεται ότι η νομιμοποίησή του στην Αγγλία και την Ουαλία είναι πλέον τελειωμένη υπόθεση. Αλλά παρά αυτό το σημαντικό ορόσημο, το νομοσχέδιο δεν έχει ακόμη νομοθετηθεί και η πορεία του στη Βουλή των Λόρδων απέχει πολύ.
Ενώ το νομοσχέδιο για τους ενήλικες σε τελικό στάδιο ασθένειας (τέλος ζωής) είναι πλέον πιο κοντά από ποτέ στο να γίνει νόμος, τόσο η Βουλή των Κοινοτήτων όσο και η Βουλή των Λόρδων πρέπει να συμφωνήσουν στην τελική του διατύπωση. Και όπως ακριβώς και στη Βουλή των Κοινοτήτων, υπάρχουν ένθερμοι υποστηρικτές και ένθερμοι αντίπαλοι στη Βουλή των Λόρδων.
Οι συνάδελφοι αναμένεται να επικεντρώσουν την προσοχή τους σε μια σειρά από εκκρεμή και αμφιλεγόμενα ζητήματα. Μία από τις μεγαλύτερες ανησυχίες που προέκυψαν τόσο κατά τη διάρκεια του σταδίου της έκθεσης όσο και στη σημερινή τρίτη ανάγνωση σχετίζεται με την ταχύτητα και τη διαδικασία σύνταξης της νομοθεσίας.
Επειδή πρόκειται για νομοσχέδιο ιδιωτικού μέλους, το οποίο εισήγαγε η βουλευτής των Εργατικών Kim Leadbeater, υπόκειτο σε αυστηρά χρονοδιαγράμματα. Η Leadbeater είχε μόλις 85 ημέρες για να συνεργαστεί με τους νομοθέτες και να καθορίσει ένα πλαίσιο πολιτικής πριν από τη δημοσίευσή του νομοσχεδίου ενόψει της δεύτερης ανάγνωσής του τον Νοέμβριο του 2024. Παρά ταύτα, η φιλανθρωπική οργάνωση Hansard Society, η οποία υποστηρίζει τη δημοκρατία, σημείωσε ότι το νομοσχέδιο είναι «από τα πιο αυστηρά ελεγμένα τα τελευταία χρόνια» και θα μπορούσε τελικά να λάβει έως και 200 ώρες κοινοβουλευτικής συζήτησης, ειδικά τώρα που έχει περάσει στη Βουλή των Λόρδων.
Ωστόσο, η γρήγορη διεκπεραίωση σήμαινε ότι πολλές σημαντικές αποφάσεις, όπως ποια φάρμακα θα εγκριθούν για χρήση στην υποβοηθούμενη θνησιμότητα, έχουν αφεθεί στον υπουργό Εξωτερικών να καθορίσει αργότερα μέσω αυτού που είναι γνωστό ως κατ’ εξουσιοδότηση νομοθεσία (δευτερογενείς νόμοι που θεσπίζονται χωρίς πλήρη κοινοβουλευτική ψηφοφορία).
Ένας τομέας που είναι πιθανό να τύχει ιδιαίτερου ελέγχου είναι η συμπερίληψη στο νομοσχέδιο των λεγόμενων «ρητρών Ερρίκου Η΄». Πρόκειται για αμφιλεγόμενες εξουσίες που επιτρέπουν στους υπουργούς να κάνουν αλλαγές στην υπάρχουσα πρωτογενή νομοθεσία, τροποποιώντας ουσιαστικά τις πράξεις του κοινοβουλίου χωρίς να χρειάζονται νέο νόμο. Ένα βασικό παράδειγμα είναι η ρήτρα 38 που θα επέτρεπε στους υπουργούς να αναθεωρήσουν τον Νόμο περί NHS του 2006 για να συμπεριλάβουν επίσημα την υποβοηθούμενη θνησιμότητα στις υπηρεσίες του NHS.
Ισχυρότερες διασφαλίσεις, αλλά οι ανησυχίες παραμένουν
Αρκετές τροπολογίες που αποσκοπούσαν στην ενίσχυση των διασφαλίσεων του νομοσχεδίου υποστηρίχθηκαν κατά τη διάρκεια των σταδίων της Βουλής των Κοινοτήτων. Αυτά περιλάμβαναν την εισαγωγή ανεξάρτητων υποστηρικτών, μια νέα συμβουλευτική επιτροπή για άτομα με αναπηρία και πρόσθετες προστασίες για άτομα με μαθησιακές δυσκολίες, ψυχικές παθήσεις ή αυτισμό.
Μια τροπολογία από την βουλευτή των Εργατικών, Ναζ Σαχ, υποστηρίχθηκε επίσης στην τρίτη ανάγνωση, διασφαλίζοντας ότι ένα άτομο που επιλέγει να σταματήσει να τρώει και να πίνει δεν θα θεωρείται αυτόματα ανίατα άρρωστο. Πρόκειται για μια προστασία που έχει σχεδιαστεί για να αποτρέψει την ακατάλληλη χρήση του συστήματος.
Ωστόσο, παρά τα μέτρα αυτά, οι ανησυχίες παραμένουν. Οι επικριτές ανησυχούν για τον κίνδυνο εξαναγκασμού, τόσο από άλλους όσο και από αυτοεπιβολή. Υπάρχει ιδιαίτερη ανησυχία για τους ανθρώπους που αισθάνονται πιεσμένοι να επιλέξουν την υποβοηθούμενη θνησιμότητα επειδή θεωρούν τους εαυτούς τους βάρος.
Έχουν επίσης τεθεί ερωτήματα σχετικά με το εάν όσοι πάσχουν από παθήσεις όπως η ανορεξία ενδέχεται να πληρούν τις προϋποθέσεις για υποβοηθούμενη θνησιμότητα βάσει της τρέχουσας διατύπωσης του νομοσχεδίου.
Ακόμα και με τις νέες διασφαλίσεις, συμπεριλαμβανομένης της υποχρεωτικής εκπαίδευσης των γιατρών για την ανίχνευση εξαναγκασμού και την αξιολόγηση της νοητικής ικανότητας, πολλοί πιστεύουν ότι το νομοσχέδιο χρειάζεται αυστηρότερους ορισμούς και σαφέστερα κριτήρια για την προστασία των πιο ευάλωτων.
Ο ρόλος της παρηγορητικής φροντίδας
Ο αντίκτυπος στην παρηγορητική και τη φροντίδα στο τέλος της ζωής εξακολουθεί να αποτελεί σημαντικό σημείο συζήτησης. Σήμερα, οι βουλευτές υποστήριξαν μια τροπολογία της βουλευτή των Φιλελεύθερων Δημοκρατών Munira Wilson, η οποία θα απαιτούσε από την κυβέρνηση να αξιολογήσει την κατάσταση των υπηρεσιών παρηγορητικής φροντίδας εντός ενός έτους από την ψήφιση του νόμου.
Οι συνάδελφοι στη Βουλή των Λόρδων ενδέχεται να πιέσουν περαιτέρω για αυτό το ζήτημα. Κάποιοι μπορεί να υποστηρίξουν ότι πριν ένα άτομο μπορεί να ζητήσει υποβοηθούμενη θνησιμότητα, θα πρέπει πρώτα να παραπεμφθεί σε έναν ειδικό παρηγορητικής φροντίδας για να κατανοήσει πλήρως τις επιλογές του. Άλλοι μπορεί να θέλουν ο νόμος να διευκρινίζει με μεγαλύτερη σαφήνεια ποιος είναι κατάλληλος για να αξιολογήσει αυτά τα αιτήματα.
Ένα άλλο βασικό ερώτημα είναι ποιος θα πρέπει να παρέχει υπηρεσίες υποβοηθούμενης θνησιμότητας. Ο Βρετανικός Ιατρικός Σύλλογος έχει προτείνει προηγουμένως ένα μοντέλο όπου η υποβοηθούμενη θνησιμότητα λειτουργεί εκτός του βασικού συστήματος του NHS. Αυτό θα ήταν ένα είδος παράλληλης υπηρεσίας που θα επιβλέπεται από τον υπουργό Υγείας, αλλά θα παρέχεται από ανεξάρτητους παρόχους. Αυτό θα ήταν παρόμοιο με τον τρόπο που προσφέρονται οι πρώιμες ιατρικές αμβλώσεις σε ορισμένα μέρη του Ηνωμένου Βασιλείου.
Ο χρόνος είναι περιορισμένος στη Βουλή των Λόρδων, επομένως οι συνάδελφοι πιθανότατα θα επικεντρωθούν σε μερικούς τομείς υψηλής προτεραιότητας. Οποιεσδήποτε τροποποιήσεις θα πρέπει να προταθούν, να συζητηθούν και να εγκριθούν γρήγορα εάν το νομοσχέδιο πρόκειται να συνεχίσει να προχωρά σε αυτή τη σύνοδο.
Ακόμα κι αν το νομοσχέδιο ψηφιστεί, περιλαμβάνει μια τετραετή περίοδο εφαρμογής που θα επιτρέψει την ανάπτυξη πιο λεπτομερών πολιτικών, συμπεριλαμβανομένης της εκπαίδευσης των επαγγελματιών, των πρωτοκόλλων για τη φαρμακευτική αγωγή και των σαφέστερων οδηγιών για την προστασία. Η ψήφιση του νομοσχεδίου στη Βουλή των Κοινοτήτων είναι ιστορική.
