Παχυσαρκία: Συνδέεται με επακόλουθα νεοπλάσματα σε επιζώντες παιδικού καρκίνου

Ο δείκτης μάζας σώματος (ΔΜΣ) και η σωματική δραστηριότητα σχετίζονται με τον κίνδυνο εμφάνισης επακόλουθων νεοπλασμάτων μεταξύ των επιζώντων από καρκίνο παιδικής ηλικίας, σύμφωνα με μελέτη που δημοσιεύθηκε ηλεκτρονικά στις 5 Ιουνίου στο JAMA Oncology.

Η Lenat Joffe, MD, από το Northwell στο New Hyde Park της Νέας Υόρκης, και οι συνεργάτες της εξέτασαν τις συσχετίσεις μεταξύ του χρονικά μεταβαλλόμενου ΔΜΣ/σωματικής δραστηριότητας και του επακόλουθου κινδύνου νεοπλάσματος μεταξύ των επιζώντων από καρκίνο παιδικής ηλικίας σε μια αναδρομική ανάλυση κοόρτης. Επιζώντες από καρκίνο παιδικής ηλικίας πέντε ετών που διαγνώστηκαν σε ηλικία κάτω των 21 ετών μεταξύ 1970 και 1999 εγγράφηκαν και παρακολουθήθηκαν έως τον Σεπτέμβριο του 2019.

Συνολικά, 22.716 συμμετέχοντες είχαν δεδομένα ΔΜΣ πριν από την επακόλουθη ανάπτυξη νεοπλάσματος και πληρούσαν τα κριτήρια επιλεξιμότητας για τη μελέτη. Οι ερευνητές βρήκαν 2.554 επακόλουθα νεοπλάσματα μεταξύ 2.156 ατόμων (μέση ηλικία κατά την επακόλουθη διάγνωση νεοπλάσματος, 37,4 έτη).

Υψηλότερη αθροιστική συχνότητα εμφάνισης νεοπλασμάτων στα επόμενα 30 χρόνια παρατηρήθηκε σε επιζώντες που ανέφεραν χαμηλότερη σωματική δραστηριότητα (18,6% για 0 ​​μεταβολικά ισοδύναμες ώρες/εβδομάδα [MET-ώρα/εβδ.] έναντι 10,9% για 15 έως 21 MET-ώρα/εβδ.). Ο ΔΜΣ της παχυσαρκίας συσχετίστηκε με αυξημένα ποσοστά εμφάνισης νεοπλασμάτων συμπαγών οργάνων, κεντρικού νευρικού συστήματος (ΚΝΣ) και δέρματος (σχετικά ποσοστά, 1,22, 1,47 και 1,30, αντίστοιχα).

Παρατηρήθηκε προστατευτική συσχέτιση για υψηλότερη σωματική δραστηριότητα (15 έως 21 MET-ώρα/εβδ.) για οποιαδήποτε νεοπλάσματα συμπαγών οργάνων, ΚΝΣ και δέρματος (σχετικά ποσοστά, 0,61, 0,65, 0,50 και 0,72, αντίστοιχα). Ειδικές συσχετίσεις παρατηρήθηκαν για τον ΔΜΣ και τη σωματική δραστηριότητα με επακόλουθα μηνιγγιώματα και καρκινώματα θυρεοειδούς, αλλά όχι με καρκίνους μαστού ή παχέος εντέρου ή αιματολογικά επακόλουθα νεοπλάσματα.

«Τα ευρήματα αυτής της μελέτης κοόρτης έδειξαν ότι ο ΔΜΣ και η σωματική δραστηριότητα μπορεί να επηρεάσουν σημαντικά τον κίνδυνο επακόλουθων νεοπλασμάτων πολύ μετά την ολοκλήρωση της θεραπείας», γράφουν οι συγγραφείς.