Βρείτε μας στο Google News. Πατήστε εδώ!Ο πιθανός ρόλος της βιταμίνης D στην πρόληψη και θεραπεία του καρκίνου του παχέος εντέρου (ΚΠΕ) έχει προσελκύσει αυξανόμενο ερευνητικό ενδιαφέρον – ειδικά καθώς τα ποσοστά ΚΠΕ αυξάνονται, ιδιαίτερα μεταξύ των νεότερων ενηλίκων. Αυτός δεν είναι ένας νέος τομέας μελέτης. Τα χαμηλά επίπεδα βιταμίνης D έχουν από καιρό συνδεθεί με υψηλότερο κίνδυνο ανάπτυξης καρκίνου του παχέος εντέρου.
Μια μεγάλη μελέτη στην οποία συμμετείχαν πάνω από 12.000 συμμετέχοντες διαπίστωσε ότι άτομα με χαμηλά επίπεδα βιταμίνης D στο αίμα είχαν 31% μεγαλύτερο κίνδυνο ανάπτυξης ΚΠΕ σε σύγκριση με εκείνα με υψηλότερα επίπεδα. Ομοίως, μια άλλη μελέτη ανέφερε 25% χαμηλότερο κίνδυνο ΚΠΕ σε άτομα με υψηλή πρόσληψη βιταμίνης D μέσω της διατροφής.
Δεδομένα από τη Μελέτη Υγείας των Νοσηλευτών – μια μακροπρόθεσμη έρευνα Αμερικανών νοσηλευτών – έδειξαν ότι οι γυναίκες με την υψηλότερη πρόσληψη βιταμίνης D είχαν 58% χαμηλότερο κίνδυνο ανάπτυξης καρκίνου του παχέος εντέρου σε σύγκριση με εκείνες με τη χαμηλότερη πρόσληψη. Τώρα, μια ανασκόπηση υπογραμμίζει την υπόσχεση της βιταμίνης D στην πρόληψη και θεραπεία του καρκίνου του παχέος εντέρου – αλλά υπογραμμίζει επίσης την πολυπλοκότητα και τις αντιφάσεις στην τρέχουσα έρευνα.
Ενώ τα δεδομένα παρατήρησης, τα οποία παρακολουθούν τη χρήση βιταμίνης D από τους ανθρώπους, και οι μηχανιστικές μελέτες, για τη διερεύνηση του τρόπου λειτουργίας της βιταμίνης D στο εργαστήριο, υποδηλώνουν προστατευτικά αποτελέσματα, αυτό δεν επιβεβαιώνεται από μεγαλύτερες δοκιμές. Στην πραγματικότητα, οι τυχαιοποιημένες ελεγχόμενες δοκιμές (RCTs), στις οποίες ορισμένα άτομα λαμβάνουν βιταμίνη D και άλλα όχι, το χρυσό πρότυπο με το οποίο κρίνονται οι θεραπείες, αποκαλύπτουν ασυνεπή αποτελέσματα. Αυτό υπογραμμίζει την ανάγκη για μια ισορροπημένη προσέγγιση στην ενσωμάτωσή της στις στρατηγικές δημόσιας υγείας.
Η βιταμίνη D συντίθεται στο δέρμα ως απόκριση στο ηλιακό φως και ασκεί τις βιολογικές της επιδράσεις μέσω υποδοχέων βιταμίνης D (VDRs) που βρίσκονται σε όλο το σώμα, συμπεριλαμβανομένου του ιστού του παχέος εντέρου. Όταν ενεργοποιούνται, αυτοί οι υποδοχείς βοηθούν στη ρύθμιση της γονιδιακής δραστηριότητας που σχετίζεται με τη φλεγμονή, την ανοσολογική απόκριση και την κυτταρική ανάπτυξη – διαδικασίες κεντρικές για την ανάπτυξη και την εξέλιξη του καρκίνου.
Προκλινικές μελέτες έχουν δείξει ότι η ενεργή μορφή της βιταμίνης D (καλσιτριόλη) μπορεί να καταστείλει τη φλεγμονή, να ενισχύσει την ανοσολογική επιτήρηση (την ικανότητα του ανοσοποιητικού συστήματος να ανιχνεύει ανώμαλα κύτταρα), να αναστείλει την ανάπτυξη αιμοφόρων αγγείων όγκου και να ρυθμίσει την κυτταρική διαίρεση – έναν βασικό παράγοντα στην ανάπτυξη του καρκίνου, όπως αποδείχθηκε στην πρόσφατη έρευνά μου.
Οι επιδημιολογικές μελέτες, οι οποίες παρακολουθούν τα αποτελέσματα της υγείας σε μεγάλους πληθυσμούς με την πάροδο του χρόνου, διαπιστώνουν σταθερά ότι τα άτομα με υψηλότερα επίπεδα βιταμίνης D στο αίμα έχουν χαμηλότερο κίνδυνο εμφάνισης καρκίνου του παχέος εντέρου. Αυτό δημιουργεί μια ελπιδοφόρα εικόνα, υποδηλώνοντας ότι κάτι τόσο απλό όσο η λήψη περισσότερης βιταμίνης D – μέσω έκθεσης στον ήλιο, διατροφής ή συμπληρωμάτων – θα μπορούσε να μειώσει τον κίνδυνο καρκίνου. Αλλά η ιστορία γίνεται πιο περίπλοκη.
Μικτά αποτελέσματα
Όσον αφορά τη λήψη ιατρικών αποφάσεων, οι τυχαιοποιημένες ελεγχόμενες δοκιμές (RCTs) αποτελούν το χρυσό πρότυπο. Αυτές οι μελέτες αναθέτουν τυχαία στους συμμετέχοντες να λάβουν είτε μια θεραπεία (όπως η βιταμίνη D) είτε ένα εικονικό φάρμακο, βοηθώντας στην εξάλειψη της προκατάληψης και στην απομόνωση των σχέσεων αιτίας-αποτελέσματος. Δυστυχώς, οι τυχαιοποιημένες ελεγχόμενες δοκιμές για τη βιταμίνη D και τον καρκίνο του παχέος εντέρου έχουν δώσει μικτά αποτελέσματα.
Για παράδειγμα, η δοκιμή VITAL – μια σημαντική τυχαιοποιημένη δοκιμή που περιελάμβανε πάνω από 25.000 συμμετέχοντες – δεν διαπίστωσε σημαντική μείωση στη συνολική συχνότητα εμφάνισης καρκίνου του παχέος εντέρου με 2.000 IU/ημέρα συμπληρωμάτων βιταμίνης D για αρκετά χρόνια. Ωστόσο, μια μετα-ανάλυση επτά τυχαιοποιημένων ελεγχόμενων δοκιμών έδειξε βελτίωση κατά 30% στα ποσοστά επιβίωσης του καρκίνου του παχέος εντέρου με συμπληρώματα βιταμίνης D, υποδεικνύοντας πιθανά οφέλη αργότερα στην πορεία της νόσου παρά για την πρόληψη.
Από την άλλη πλευρά, η δοκιμή πρόληψης πολυπόδων βιταμίνης D/ασβεστίου δεν διαπίστωσε μείωση στην επανεμφάνιση αδενωμάτων (προκαρκινικών όγκων) με τη χορήγηση συμπληρωμάτων, εγείροντας ερωτήματα σχετικά με το ποιος ωφελείται περισσότερο και σε ποια δοσολογία. Επιπλέον στην αβεβαιότητα προστίθεται το ζήτημα της αιτιώδους συνάφειας. Συμβάλλει η χαμηλή βιταμίνη D στην ανάπτυξη καρκίνου; Ή μήπως η εμφάνιση καρκίνου μειώνει τα επίπεδα βιταμίνης D στον οργανισμό; Είναι επίσης πιθανό τα παρατηρούμενα οφέλη να οφείλονται εν μέρει στην αυξημένη έκθεση στο ηλιακό φως, η οποία από μόνη της μπορεί να έχει ανεξάρτητες προστατευτικές επιδράσεις.
