Η υδροκεφαλία είναι μια ιατρική πάθηση κατά την οποία συσσωρεύεται υπερβολική ποσότητα εγκεφαλονωτιαίου υγρού (ΕΝΥ) μέσα στις κοιλότητες του εγκεφάλου, γνωστές ως κοιλίες. Το υγρό αυτό φυσιολογικά παράγεται και κυκλοφορεί γύρω από τον εγκέφαλο και τον νωτιαίο μυελό, παρέχοντας προστασία και θρέψη στους ιστούς. Όταν όμως η ισορροπία μεταξύ παραγωγής και απορρόφησης διαταραχθεί, το υγρό αυξάνεται, προκαλώντας πίεση στον εγκέφαλο και δυνητικά σοβαρές βλάβες.

Αίτια της Υδροκεφαλίας
Η υδροκεφαλία μπορεί να είναι συγγενής (παρούσα από τη γέννηση) ή επίκτητη (εμφανίζεται αργότερα στη ζωή).
1. Συγγενής υδροκεφαλία:
Προκαλείται από ανωμαλίες στην ανάπτυξη του εγκεφάλου ή του νωτιαίου μυελού, όπως:
-
Δυσπλασίες του νευρικού σωλήνα (π.χ. δισχιδής ράχη).
-
Ενδομήτριες λοιμώξεις (τοξοπλάσμωση, ερυθρά, κυτταρομεγαλοϊός).
-
Γενετικές διαταραχές που επηρεάζουν την κυκλοφορία του ΕΝΥ.
2. Επίκτητη υδροκεφαλία:
Μπορεί να αναπτυχθεί μετά από:
-
Τραύμα στο κεφάλι ή εγκεφαλική αιμορραγία.
-
Όγκους που εμποδίζουν τη ροή του εγκεφαλονωτιαίου υγρού.
-
Μηνιγγίτιδα ή άλλες λοιμώξεις του κεντρικού νευρικού συστήματος.
-
Επιπλοκές μετά από εγκεφαλικό επεισόδιο ή χειρουργική επέμβαση.
Τύποι Υδροκεφαλίας
Υπάρχουν τρεις κύριες μορφές:
-
Αποφρακτική (μη επικοινωνούσα) υδροκεφαλία:
Η ροή του ΕΝΥ παρεμποδίζεται μέσα στις κοιλίες, συνήθως από κάποιο εμπόδιο ή όγκο. -
Επικοινωνούσα υδροκεφαλία:
Το υγρό κυκλοφορεί ελεύθερα, αλλά η απορρόφησή του στο αίμα είναι μειωμένη. -
Υδροκεφαλία φυσιολογικής πίεσης (Normal Pressure Hydrocephalus – NPH):
Εμφανίζεται κυρίως σε ηλικιωμένους και χαρακτηρίζεται από φυσιολογική πίεση ΕΝΥ αλλά προοδευτική διεύρυνση των κοιλιών.
Συμπτώματα
Τα σημεία και τα συμπτώματα διαφέρουν ανάλογα με την ηλικία του ασθενούς.
Σε βρέφη:
-
Αύξηση του μεγέθους του κεφαλιού.
-
Τεντωμένες ή παλλόμενες πηγές.
-
Ευερεθιστότητα, υπνηλία ή καθυστέρηση ανάπτυξης.
-
Εμετοί και δυσκολία στη σίτιση.
Σε παιδιά και ενήλικες:
-
Πονοκέφαλοι, ιδιαίτερα το πρωί.
-
Ναυτία και έμετοι.
-
Θολή ή διπλή όραση.
-
Διαταραχές ισορροπίας και βάδισης.
-
Μειωμένη συγκέντρωση ή προβλήματα μνήμης.
-
Αλλαγές στη συμπεριφορά ή στην προσωπικότητα.
Σε ηλικιωμένους με υδροκεφαλία φυσιολογικής πίεσης:
-
Διαταραχές βάδισης (σαν “μαγνητισμένα πόδια”).
-
Απώλεια ελέγχου ούρων.
-
Σταδιακή έκπτωση γνωστικών λειτουργιών, που συχνά μπερδεύεται με άνοια.
Διάγνωση
Η διάγνωση της υδροκεφαλίας απαιτεί νευρολογική εκτίμηση και απεικονιστικές εξετάσεις, όπως:
-
Υπερηχογράφημα εγκεφάλου (σε βρέφη με ανοιχτή πηγή).
-
Αξονική ή μαγνητική τομογραφία (CT/MRI) για την απεικόνιση των διευρυμένων κοιλιών.
-
Οσφυονωτιαία παρακέντηση, όταν χρειάζεται να μετρηθεί η πίεση ή να εξεταστεί το ΕΝΥ.
Η έγκαιρη διάγνωση είναι κρίσιμη, καθώς η καθυστέρηση μπορεί να οδηγήσει σε μόνιμες εγκεφαλικές βλάβες.
Αντιμετώπιση και Θεραπεία
Η υδροκεφαλία συνήθως απαιτεί χειρουργική αντιμετώπιση. Οι πιο συνηθισμένες μέθοδοι είναι:
-
Τοποθέτηση παροχέτευσης (shunt):
Ένας λεπτός σωλήνας τοποθετείται για να απομακρύνει το πλεονάζον υγρό από τον εγκέφαλο σε άλλο σημείο του σώματος (συνήθως στην κοιλιά), όπου απορροφάται φυσικά. Οι σύγχρονες βαλβίδες είναι ρυθμιζόμενες, επιτρέποντας προσαρμογή της πίεσης ανάλογα με τις ανάγκες του ασθενούς. -
Ενδοσκοπική τρίτη κοιλιοστομία (ETV):
Μια ελάχιστα επεμβατική τεχνική κατά την οποία δημιουργείται ένα μικρό άνοιγμα στο έδαφος της τρίτης κοιλίας, επιτρέποντας στο ΕΝΥ να ρέει ελεύθερα. -
Φαρμακευτική αγωγή:
Σε ορισμένες περιπτώσεις, χορηγούνται φάρμακα που μειώνουν την παραγωγή ΕΝΥ, αν και αυτό προσφέρει προσωρινή ανακούφιση.
Πρόγνωση και Ζωή με Υδροκεφαλία
Με την κατάλληλη θεραπεία, πολλοί ασθενείς μπορούν να ζήσουν φυσιολογική και παραγωγική ζωή. Ωστόσο, απαιτείται τακτική ιατρική παρακολούθηση, καθώς οι παροχετεύσεις μπορεί να χρειαστούν αντικατάσταση ή ρύθμιση με την πάροδο του χρόνου.
Στα παιδιά, η έγκαιρη αντιμετώπιση συμβάλλει στη φυσιολογική ανάπτυξη και στην αποφυγή νοητικής καθυστέρησης. Στους ενήλικες, η αποκατάσταση μπορεί να βελτιώσει σημαντικά τη μνήμη, την κινητικότητα και την ποιότητα ζωής.
Η υδροκεφαλία είναι μια σοβαρή αλλά αντιμετωπίσιμη νευρολογική πάθηση. Η έγκαιρη διάγνωση, η σωστή θεραπεία και η συνεχής παρακολούθηση από εξειδικευμένο ιατρικό προσωπικό μπορούν να αποτρέψουν μόνιμες επιπλοκές και να εξασφαλίσουν καλή λειτουργικότητα και ποιότητα ζωής στους ασθενείς. Η ενημέρωση και η έγκαιρη παρέμβαση αποτελούν τα ισχυρότερα «όπλα» απέναντι στην ασθένεια αυτή.


