Βρείτε μας στο Google News. Πατήστε εδώ!Ερευνητές με επικεφαλής το Πανεπιστημιακό Νοσοκομείο Trondheim στη Νορβηγία αναφέρουν ότι δύο ώρες άμεσης επαφής δέρματος με δέρμα μεταξύ μητέρων και πολύ πρόωρων βρεφών μετά τη γέννηση δεν βελτιώνουν τη γνωστική, κινητική ή γλωσσική ανάπτυξη μέχρι την ηλικία των 2 έως 3 ετών. Τα βρέφη που έλαβαν την παρέμβαση έδειξαν σημαντικά βελτιωμένα αποτελέσματα θηλασμού. Τα πολύ πρόωρα βρέφη που γεννήθηκαν μεταξύ 28 και 31 εβδομάδων κύησης διατρέχουν αυξημένο κίνδυνο για μακροχρόνιες βλάβες, όπως εγκεφαλική παράλυση, γνωστικές και γλωσσικές καθυστερήσεις, ψυχιατρικές παθήσεις και οπτικά ή ακουστικά ελλείμματα.
Ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας υποστηρίζει την πρώιμη επαφή δέρματος με δέρμα (SSC) μητέρας-βρέφους ως δυνητικά προστατευτική παρέμβαση με βάση προηγούμενα στοιχεία που δείχνουν βελτιωμένη θερμορύθμιση, μειωμένη βρεφική θνησιμότητα και βελτιωμένη φυσιολογική σταθερότητα.
Στη μελέτη με τίτλο «Άμεση επαφή δέρματος με δέρμα σε πολύ πρόωρα νεογνά και νευροανάπτυξη πρώιμης παιδικής ηλικίας», που δημοσιεύτηκε στο JAMA Network Open, οι ερευνητές διεξήγαγαν μια ανοιχτή, τυχαιοποιημένη κλινική δοκιμή για να αξιολογήσουν εάν η άμεση SSC βελτιώνει τη νευροανάπτυξη πρώιμης παιδικής ηλικίας σε πολύ πρόωρα βρέφη.
Συνολικά 108 νεογνά που γεννήθηκαν μεταξύ 28 και 32 εβδομάδων κύησης εγγράφηκαν σε τρία νορβηγικά νοσοκομεία μεταξύ 2014 και 2020. Τα επιλέξιμα βρέφη ζύγιζαν πάνω από 1.000 γραμμάρια και χρειάζονταν λιγότερο από 40% υποστήριξη οξυγόνου κατά τη γέννηση. Τα νεογνά τυχαιοποιήθηκαν για να λάβουν είτε δύο ώρες άμεσης ενδομητρίωσης στην αίθουσα τοκετού είτε τυπική φροντίδα που περιελάμβανε άμεση μεταφορά στη μονάδα εντατικής θεραπείας νεογνών σε θερμοκοιτίδα.
Το κύριο αποτέλεσμα ήταν η γνωστική ανάπτυξη στην ηλικία των 2 έως 3 ετών, μετρούμενη χρησιμοποιώντας τις Κλίμακες Bayley για την Ανάπτυξη Βρέφους και Νηπίων, Τρίτη Έκδοση (BSID-III). Οι δευτερεύουσες μετρήσεις περιελάμβαναν βαθμολογίες γλωσσικής και κινητικής ανάπτυξης, καθώς και δεδομένα σχετικά με τις πρακτικές θηλασμού και ερωτηματολόγια που αναφέρθηκαν από τους γονείς.
Δεν βρέθηκε σημαντική διαφορά στη γνωστική ανάπτυξη μεταξύ των ομάδων. Στην ηλικία των 2 έως 3 ετών, οι μέσες βαθμολογίες γνωστικής σύνθετης ικανότητας BSID-III ήταν 99,6 στην ομάδα SSC και 99,4 στην ομάδα τυπικής φροντίδας (μέση διαφορά, 0,21; 95% CI, −5,26–5,68; P = 0,94). Ο κίνδυνος αναπτυξιακής καθυστέρησης ήταν παρόμοιος μεταξύ των ομάδων, με το 51% των παιδιών στην ομάδα SSC και το 49% στην ομάδα τυπικής φροντίδας να σημειώνουν βαθμολογία κάτω από τα κλινικά όρια σε τουλάχιστον μία αξιολόγηση (λόγος πιθανοτήτων, 1,10; 95% CI, 0,47–2,56; P = 0,83).
Τα αποτελέσματα του θηλασμού ευνοούσαν την ομάδα SSC. Κατά το εξιτήριο από το νοσοκομείο, το 84% των βρεφών στην ομάδα SSC θήλαζαν σε σύγκριση με το 67% στην ομάδα τυπικής φροντίδας. Στους 12 μήνες, το 44% των βρεφών στην ομάδα SSC θήλαζαν ακόμα, σε σύγκριση με το 26% στην ομάδα τυπικής φροντίδας. Δεν παρατηρήθηκαν σημαντικές διαφορές στα ανεπιθύμητα αποτελέσματα ή τις επιπλοκές μεταξύ των ομάδων.
Οι γνωστικές βαθμολογίες ήταν σχεδόν πανομοιότυπες μεταξύ των ομάδων, με μέση διαφορά 0,21 μονάδων (95% ΔΕ, -5,26–5,68· P = 0,94). Δεν προέκυψαν διαφορές στον κίνδυνο αναπτυξιακής καθυστέρησης μεταξύ του SSC και των ομάδων ελέγχου (51% έναντι 49%, λόγος πιθανοτήτων 1,10 [95% ΔΕ, 0,47–2,56]· P = 0,83). Ωστόσο, σημαντικά περισσότερα βρέφη στην ομάδα SSC θήλασαν κατά την έξοδο από το νοσοκομείο (84% έναντι 67%· P = 0,04), με υψηλότερα ποσοστά βελτίωσης του θηλασμού και τάση προς υψηλότερα ποσοστά στους 12 μήνες (44% έναντι 26%· P = 0,07).
Οι συγγραφείς δεν ανέφεραν νευροαναπτυξιακό όφελος από την άμεση SSC έως την ηλικία των 3 ετών, ωστόσο σημείωσαν κλινικά σημαντικά οφέλη στον θηλασμό και στον δεσμό μητέρας-βρέφους. Αυτά τα ευρήματα αντικατοπτρίζουν προηγούμενες μελέτες που συνδέουν το SSC με τη βελτιωμένη ψυχολογική υγεία των γονέων και τη συναισθηματική σύνδεση σε νεογνικά περιβάλλοντα.
Αντί να διεξαχθούν πρόσθετες δοκιμές, οι συγγραφείς υποστηρίζουν την ευρύτερη υιοθέτηση αυτής της χαμηλού κόστους παρέμβασης με βάση την ασφάλειά της και το διαρκές όφελος του θηλασμού. Η βελτιωμένη εγγύτητα γονέα-βρέφους μπορεί να έχει πρακτική σημασία στη νεογνική φροντίδα, ακόμη και όταν οι νευροαναπτυξιακές βαθμολογίες παραμένουν ανεπηρέαστες.
