Η ιδέα μιας τριμερούς συνεργασίας Ρωσίας, Ινδίας και Κίνας δεν είναι καινούργια. Γεννήθηκε στα μέσα της δεκαετίας του ’90, όταν ο τότε Ρώσος πρωθυπουργός Γεβγκένι Πριμακόφ μίλησε για έναν συνασπισμό ικανό να περιορίσει την αμερικανική ισχύ. Σήμερα, σχεδόν τρεις δεκαετίες μετά, η «RIC» επιστρέφει στην επικαιρότητα, με τις τρεις δυνάμεις να συναντώνται στην Τιαντζίν, στο πλαίσιο του Οργανισμού Συνεργασίας της Σαγκάης.
Όμως η πραγματικότητα παραμένει σκληρή: πρόκειται για μια συμμαχία ανάγκης, όχι εμπιστοσύνης.
Ο κοινός «αντίπαλος»
Ο εμπορικός πόλεμος του Ντόναλντ Τραμπ λειτούργησε ως καταλύτης. Η Ινδία, μέχρι πρότινος στρατηγικός εταίρος της Ουάσιγκτον, βρέθηκε αντιμέτωπη με δασμούς-σοκ που διπλασιάστηκαν στο 50% ως «ποινή» για τις εισαγωγές ρωσικού πετρελαίου. Το Πεκίνο, αν και αρχικός στόχος, εξασφάλισε προσωρινή ανάσα, αλλά ξέρει ότι η μακροχρόνια αντιπαράθεση με τις ΗΠΑ δεν τελείωσε. Και η Ρωσία, εγκλωβισμένη στην Ουκρανία και υπό καθεστώς βαριών κυρώσεων, έχει ανάγκη από συμμάχους για να σπάσει την απομόνωση.
Η «σκιά» Ινδίας – Κίνας
Η Ινδία και η Κίνα επιχειρούν να δείξουν διάθεση αποκλιμάκωσης. Πρόσφατα συμφώνησαν να ανοίξουν εκ νέου δίαυλο συζητήσεων για την οριοθέτηση των 3.488 χλμ. αμφισβητούμενων συνόρων τους. Ωστόσο, η αιματηρή σύγκρουση στην κοιλάδα Γκαλουάν το 2020, που άφησε νεκρούς στρατιώτες και από τις δύο πλευρές, δεν έχει ξεχαστεί. Ούτε και η καχυποψία του Νέου Δελχί απέναντι στις φιλοδοξίες του Πεκίνου στη Νότια Σινική Θάλασσα και στην Ταϊβάν.
Ο «παράγοντας Πακιστάν»
Η εξίσωση γίνεται ακόμη πιο περίπλοκη από τη στενή σχέση Πεκίνου – Ισλαμαμπάντ. Το Πακιστάν προβάλλει την κινεζική στρατιωτική υποστήριξη ως κρίσιμο πλεονέκτημα απέναντι στην Ινδία, με την πρόσφατη χρήση μαχητικών J-10C και προηγμένων συστημάτων αεράμυνας να εντείνει τις ανησυχίες στο Νέο Δελχί.
Συμπέρασμα
Παρά τη συνάντηση κορυφής και την αίσθηση ότι οι τρεις «βαριές» δυνάμεις προσπαθούν να στείλουν μήνυμα ενότητας απέναντι στις ΗΠΑ, οι εσωτερικές αντιφάσεις δεν μπορούν να αγνοηθούν. Όπως επισημαίνει ο Ινδός αναλυτής Χαπιμόν Τζέικομπ, η βία μπορεί να έχει περιοριστεί, αλλά μια σταθερή και βιώσιμη συμμαχία είναι μάλλον απίθανη.
Η RIC θυμίζει περισσότερο έναν «κατά συνθήκην γάμο» παρά έναν πραγματικό στρατηγικό άξονα.
Βρείτε μας στο Google News. Πατήστε εδώ!