Η ασφάλιση του ζωικού κεφαλαίου, δηλαδή του ιχθυοπληθυσμού, από φυσικές καταστροφές όπως ισχυρές κακοκαιρίες που μπορεί να προκαλέσουν ζημιές στους κλωβούς, αλλά και από ασθένειες, αποτελεί μία από τις σημαντικότερες καλύψεις που πρέπει να διαθέτει κάθε επιχείρηση ιχθυοκαλλιέργειας.
Η ασφάλιση ζωικού κεφαλαίου υπολογίζεται, σύμφωνα με παράγοντες της αγοράς, σε 4-6 λεπτά ανά κιλό ψαριού.
Πέραν αυτών, μία μονάδα ιχθυοκαλλιέργειας χρειάζεται και καλύψεις πυρός, αστικής ευθύνης και προστασία για τον πάγιο εξοπλισμό της, που περιλαμβάνει πλωτά μέσα, εγκαταστάσεις, κλωβούς και συσκευαστήρια.
Αντίστοιχα ασφαλιστικά πακέτα προσφέρονται από μεγάλους brokers, όπως η Howden, που παρουσιάζουν τις επιλογές των μεγάλων ασφαλιστικών εταιρειών, ενώ υπάρχει και η δυνατότητα απευθείας σύναψης συμβολαίων.
Σύμφωνα με ειδικούς του κλάδου, μια επιχείρηση με ετήσιο τζίρο 80-100 εκατ. ευρώ καταβάλλει περίπου 600.000-700.000 ευρώ ετησίως για την πλήρη ασφαλιστική της κάλυψη.
Η ιχθυοκαλλιέργεια αποτελεί έναν από τους πιο εξαγωγικούς και ανθεκτικούς τομείς της ελληνικής πρωτογενούς παραγωγής, με βασικά είδη την τσιπούρα και το λαβράκι. Η Ελλάδα συγκαταλέγεται στις μεγαλύτερες παραγωγικές δυνάμεις της Μεσογείου, συμβάλλοντας σημαντικά στο εμπορικό ισοζύγιο και στην απασχόληση των παράκτιων περιοχών. Ωστόσο, πίσω από την επιτυχία αυτή υπάρχουν σημαντικοί περιβαλλοντικοί, βιολογικοί και επιχειρηματικοί κίνδυνοι, που καθιστούν την ασφάλιση κρίσιμη για τη βιωσιμότητα του κλάδου.
Κίνδυνοι που απειλούν την παραγωγή
Η φύση της θαλάσσιας εκτροφής καθιστά τις μονάδες ευάλωτες σε ακραία καιρικά φαινόμενα, θαλάσσιες ρυπάνσεις, επιθέσεις θηρευτών (όπως φώκιες ή πτηνά) και λοιμώδεις ασθένειες.
Παράλληλα, η κλιματική αλλαγή, με την αύξηση της θερμοκρασίας των υδάτων και τη μεταβολή της αλατότητας, εντείνει τους κινδύνους για τη σταθερότητα της παραγωγής.
Σε αυτό το περιβάλλον, η ασφαλιστική κάλυψη λειτουργεί ως μηχανισμός προστασίας και σταθερότητας.
Η συμβολή της ασφάλισης
Οι ασφαλιστικές εταιρείες προσφέρουν πλέον ειδικά σχεδιασμένα προγράμματα για τις ιχθυοκαλλιέργειες, τα οποία περιλαμβάνουν:
-
Απώλειες αποθεμάτων λόγω ασθενειών, μόλυνσης ή φυσικού θανάτου.
-
Καταστροφές σε πλωτές εγκαταστάσεις, ιχθυοκλωβούς και εξοπλισμό από καιρικά φαινόμενα ή ατυχήματα.
-
Αστική ευθύνη του παραγωγού έναντι τρίτων, π.χ. για ρύπανση ή ζημίες σε γειτονικές μονάδες.
-
Διακοπή λειτουργίας ή απώλεια εσόδων μετά από ζημία.
Οι καλύψεις αυτές προσαρμόζονται ανάλογα με το είδος εκτροφής, το μέγεθος και τη γεωγραφική θέση της επιχείρησης. Στη Μεσόγειο, οι ασφαλιστές εφαρμόζουν προηγμένα μοντέλα εκτίμησης κινδύνου, λαμβάνοντας υπόψη βιολογικά δεδομένα, θαλάσσιες συνθήκες και περιβαλλοντικούς δείκτες.
Η ανάγκη για ολοκληρωμένη διαχείριση κινδύνου
Η ασφάλιση δεν αποτελεί μόνο οικονομικό δίχτυ ασφαλείας, αλλά και εργαλείο βιώσιμης διαχείρισης κινδύνου.
Μέσω συνεργασίας μεταξύ παραγωγών, ασφαλιστών και επιστημονικών φορέων, μπορούν να αναπτυχθούν στρατηγικές πρόληψης και έγκαιρης αντιμετώπισης ασθενειών και περιβαλλοντικών απειλών.
Η αξιοποίηση τεχνολογιών όπως η τεχνητή νοημοσύνη, οι αισθητήρες θαλάσσιας ποιότητας και η τηλεμετρία, συμβάλλει στην παρακολούθηση των κινδύνων και στη μείωση των αποζημιώσεων, ενισχύοντας έναν πιο ώριμο και ανθεκτικό κλάδο.
Προοπτικές και ευκαιρίες
Με την παγκόσμια ζήτηση για θαλάσσια προϊόντα να αυξάνεται, η ασφάλιση ιχθυοκαλλιεργειών καθίσταται κομβική για τη χρηματοδότηση και την προσέλκυση επενδύσεων.
Οι τράπεζες και οι επενδυτές αντιμετωπίζουν θετικά τις επιχειρήσεις που διαθέτουν τεκμηριωμένα προγράμματα ασφάλισης, καθώς μειώνουν το ρίσκο και ενισχύουν τη μακροπρόθεσμη βιωσιμότητα.
Η Ελλάδα, χάρη στην τεχνογνωσία και το ανθρώπινο δυναμικό της, μπορεί να εξελιχθεί σε πρότυπο χώρας για την ασφαλιστική κάλυψη της υδατοκαλλιέργειας στην Ευρώπη, συνδυάζοντας καινοτομία και εμπειρία σε έναν τομέα με μεγάλες αναπτυξιακές προοπτικές.
Βρείτε μας στο Google News. Πατήστε εδώ!
