Μια πολυκεντρική μελέτη σε όλη την Ιαπωνία διαπίστωσε ότι οι ασθενείς σε Μονάδες Εντατικής Θεραπείας (ΜΕΘ) που έλαβαν υψηλότερη δόση και ένταση στην αποκατάσταση ανέκτησαν την ανεξαρτησία τους ταχύτερα μετά από κρίσιμη ασθένεια. Η έρευνα, η οποία περιλάμβανε 121 ασθενείς σε μηχανικό αερισμό, έδειξε ότι η στοχευμένη κινητοποίηση με υψηλή ένταση συσχετίστηκε με χαμηλότερο κίνδυνο καθυστερημένης ανάρρωσης, υπογραμμίζοντας τη σημασία της έγκαιρης και προσαρμοσμένης αποκατάστασης στη ΜΕΘ.
Προκλήσεις των επιζώντων της ΜΕΘ
Μετά την έξοδο από τη ΜΕΘ, πολλοί ασθενείς εξακολουθούν να αντιμετωπίζουν μυϊκή αδυναμία, κόπωση και μειωμένη λειτουργικότητα, που επηρεάζουν τις καθημερινές δραστηριότητες (ADL) όπως το περπάτημα, το ντύσιμο και η προσωπική φροντίδα. Η επαναφορά της ανεξαρτησίας σε αυτές τις δραστηριότητες αποτελεί βασικό στόχο της αποκατάστασης, αλλά συχνά απαιτεί εβδομάδες ή μήνες για ασθενείς που είχαν μηχανικό αερισμό.
Σχεδιασμός και μεθοδολογία της μελέτης
Η μελέτη, υπό τον καθηγητή Shinichi Watanabe, διεξήχθη σε οκτώ νοσοκομεία και περιλάμβανε ενήλικες ασθενείς σε μηχανικό αερισμό για τουλάχιστον 48 ώρες. Οι ασθενείς έλαβαν εξατομικευμένη αποκατάσταση στη ΜΕΘ, που περιλάμβανε υποβοηθούμενες ασκήσεις εύρους κίνησης, καθιστή στάση στο κρεβάτι, ορθοστασία και εξάσκηση βαδίσματος. Η ομάδα αξιολόγησε πέντε παραμέτρους: δόση αποκατάστασης (Mobilization Quantification Score), ένταση κινητικότητας (Intensive Mobility Scale), διάρκεια, συχνότητα συνεδριών και χρόνο έναρξης κινητοποίησης.
Βασικά ευρήματα
Η αποκατάσταση υψηλότερης δόσης και έντασης συνδέθηκε με ταχύτερη ανάκτηση της ανεξαρτησίας. Οι ασθενείς με υψηλότερο MQS είχαν 49% χαμηλότερες πιθανότητες καθυστερημένης ανάρρωσης, ενώ κάθε υψηλότερο επίπεδο IMS συσχετίστηκε με 14% χαμηλότερο κίνδυνο καθυστερημένης ανάρρωσης. Η ομάδα πρώιμης ανάρρωσης δεν παρουσίασε σημαντική σχέση, πιθανώς επειδή πολλοί είχαν ήδη καλή φυσική κατάσταση πριν τη ΜΕΘ. Τα αποτελέσματα υποδεικνύουν ότι η ποιότητα της κινητοποίησης, δηλαδή η πρόοδος προς υψηλότερα επίπεδα δραστηριότητας, μπορεί να είναι πιο σημαντική από τον συνολικό χρόνο άσκησης.
Κλινικές επιπτώσεις
Η στοχευμένη κινητοποίηση, όπως η ορθοστασία και το περπάτημα, διατηρεί τη μυϊκή δύναμη και υποστηρίζει την ταχύτερη επιστροφή στην ανεξαρτησία. Δεδομένου ότι το 42% των ασθενών παρουσίασαν καθυστερημένη ανάρρωση, η βελτιστοποίηση των προγραμμάτων αποκατάστασης στη ΜΕΘ μπορεί να μειώσει τη διάρκεια νοσηλείας, να βελτιώσει την ποιότητα ζωής και να μειώσει το κόστος υγειονομικής περίθαλψης.
Περιορισμοί και μελλοντικές κατευθύνσεις
Η μελέτη ήταν δευτερογενής ανάλυση και δεν μπορεί να αποδείξει αιτιώδη σχέση. Παράγοντες όπως η μυϊκή μάζα και η ευθραυστότητα πριν από την εισαγωγή δεν μετρήθηκαν, ενώ οι πρακτικές αποκατάστασης διέφεραν μεταξύ νοσοκομείων. Μελλοντικές τυχαιοποιημένες μελέτες θα πρέπει να αξιολογήσουν τυποποιημένα πρωτόκολλα αποκατάστασης υψηλής δόσης σε μεγαλύτερο αριθμό ασθενών, ώστε να επιβεβαιωθεί εάν η αύξηση της δόσης και της έντασης βελτιώνει αξιόπιστα την ανάρρωση.
Η εντατική και έγκαιρη κινητοποίηση στη ΜΕΘ αποτελεί τροποποιήσιμο παράγοντα που μπορεί να μειώσει την καθυστερημένη ανάρρωση των ασθενών σε μηχανικό αερισμό. Η εφαρμογή πρωτοκόλλων υψηλής δόσης και έντασης αποκατάστασης μπορεί να βελτιώσει την ανεξαρτησία των επιζώντων, να μειώσει τις νοσηλείες και να ενισχύσει την ποιότητα ζωής μετά την κρίσιμη ασθένεια.
Βρείτε μας στο Google News. Πατήστε εδώ!