Σε μια εποχή όλο και μεγαλύτερης ανθρωπιστικής κρίσης, οι εργαζόμενοι στις υγειονομικές δομές και ομάδες υποστήριξης σε εμπόλεμες ζώνες όπως αναφέρει ο ΟΗΕ γίνονται συχνά στόχοι, προκαλώντας έκρηξη συναγερμού σε διεθνές επίπεδο. Από τη Λωρίδα της Γάζας και το Σουδάν ως την Ουκρανία, τη Λατινική Αμερική και τη Λωρίδα της Σάχαλ όπου οι τοπικές υποδομές καταρρέουν, η βία που πλήττει αυτούς που φροντίζουν τους πιο ευάλωτους ανθρώπους έχει φτάσει σε ανησυχητικά ρεκόρ.
Η συστηματική προσβολή νοσοκομείων, κέντρων υγείας, διασωστών και ασθενοφόρων σε ζώνες συγκρούσεων αποδεικνύει ότι οι περιοχές που κάποτε θεωρούνταν καταφύγια —υπό τις πιο δύσκολες συνθήκες— πλέον μετατρέπονται σε πεδία μάχης. Υγειονομικός προσωπικό πυροβολείται, δομές βομβαρδίζονται, ενώ έφηβοι, έγκυες, παιδιά και ηλικιωμένοι μένουν ξαφνικά χωρίς περίθαλψη.
Τα τελευταία χρόνια καταγράφονται διπλασιασμοί επιθέσεων: τα πιο κρίσιμα χρόνια της ανθρωπιστικής κρίσης συνοδεύονται και από βίαιες επιθέσεις στις δομές που καλούνται να τις υπηρετήσουν. Οι επιθέσεις αυτές συνιστούν κατάφωρες παραβιάσεις του διεθνούς ανθρωπιστικού δικαίου, ενώ ταυτόχρονα αφαιρούν τη δυνατότητα παροχής βασικών υπηρεσιών σε τομείς όπως η μητρική υγεία, η πρόληψη του βιασμού και η φροντίδα των θυμάτων έμφυλης βίας. Οι συνέπειες γίνονται αμέσως αισθητές: από ελλείψεις σε είδη πρώτης ανάγκης έως την πλήρη κατάρρευση των υπηρεσιών σε τοπικές κλινικές.
Σε πολλές περιοχές, οι ανθρωπιστικές οργανώσεις σημειώνουν κατακόρυφη πτώση σε ευάλωτους δείκτες υγείας. Γυναίκες χάνουν τη ζωή τους σε τοκετούς χωρίς άρτια υποστήριξη, θύματα σεξουαλικής βίας εγκαταλείπονται χωρίς φαρμακευτική βοήθεια, και αγωγή που θα μπορούσε να σώσει ζωές καθίσταται απαγορευμένη πολυτέλεια. Όταν οι υποδομές ανατινάζονται ή καταστρέφονται, οι εργαζόμενοι επιχειρούν να συνεχίσουν το έργο τους υπό ασύλληπτες συνθήκες: ανοίγουν πρόχειρα ιατρεία σε σκηνές, κυκλοφορούν με απουσία ιατρικού εξοπλισμού, αντιμετωπίζουν απειλές από κάθε πλευρά της μάχης.
Η κατάσταση είναι τόσο σοβαρή που το τελευταίο διάστημα καταγράφονται θλιβερά ρεκόρ θανάτων και τραυματισμών προσωπικού. Τα θύματα συνεχίζουν να αυξάνονται μηνιαίως —και όχι μόνο από τις εν ψυχρώ επιθέσεις: πολλοί σκοτώνονται προσπαθώντας να προσφέρουν βοήθεια.
Σε διεθνές επίπεδο, οργανισμοί ανθρωπιστικής βοήθειας και υγείας όπως ο ΟΗΕ απευθύνουν έκκληση: οι επιθέσεις πρέπει να σταματήσουν, να υπάρξει λογοδοσία και ουσιαστική προστασία των δομών και ανθρώπων που στηρίζουν τον άνθρωπο στη χειρότερη στιγμή της ιστορίας του. Για τον λόγο αυτό, οι ηγέτες καλούνται να παρέμβουν, όχι μόνο με δηλώσεις αλλά με άμεση δράση — διασφαλίζοντας ασφαλή πρόσβαση για τη βοήθεια, θέτοντας τέλος στην ατιμωρησία, και ενισχύοντας την προστασία των πιο ευάλωτων.
Και όσο η ανθρωπότητα βρίσκεται σε μια κατάσταση σοβαρής πίεσης, τόσο περισσότερο οι γυναίκες, οι έφηβοι, οι εγκλωβισμένοι πληθυσμοί —και οι γιατροί, τρεις, νοσηλευτές, ανθρωπιστές που στέκονται δίπλα τους— έχουν ανάγκη να προστατευτούν από τον σοβαρότερο εχθρό: τη βία ενάντια στην ίδια την βοήθεια.
Βρείτε μας στο Google News. Πατήστε εδώ!