Ηνέα έρευνα Rule Breaking Leadership Survey 2025 αποκαλύπτει τις αντιφάσεις, τα παράδοξα και τις βαθύτερες αλήθειες πίσω από την κουλτούρα ρίσκου και καινοτομίας στους ελληνικούς οργανισμούς.
Η ικανότητα των οργανισμών να σπάνε τους κανόνες δεν είναι επαναστατική. Είναι εξελικτική.Τρεις κορυφαίες ιδιότητες για το μέλλον: Δημιουργικότητα (55,9%), Όραμα (48,0%), Ομαδικότητα (47,2%)
Η νέα έρευνα Rule Breaking Leadership Survey 2025 αποκαλύπτει τις αντιφάσεις, τα παράδοξα και τις βαθύτερες αλήθειες πίσω από την κουλτούρα ρίσκου και καινοτομίας στους ελληνικούς οργανισμούς. Μέσα από ερωτήματα όπως:
Πόσο ασφαλείς νιώθουν οι εργαζόμενοι να σκεφτούν διαφορετικά;
Ενθαρρύνουν οι οργανισμοί την καινοτομία;
Σπάμε πράγματι τους κανόνες ή απλώς τους ξαναγράφουμε με μικρά γράμματα;
Σκιαγραφείται η πραγματικότητα της οργανωσιακής κουλτούρας σήμερα;
Για να ξεφύγουν οι οργανισμοί από την κουλτούρα της ασφάλειας και να περάσουν σε αυτή της εξέλιξης, απαιτείται κάτι περισσότερο από δηλώσεις προθέσεων. Απαιτείται ένα νέο λειτουργικό σύστημα καινοτομίας. Η ικανότητα να “σπας” τους κανόνες δεν είναι πράξη εξέγερσης — είναι ένδειξη ωριμότητας. Το ζήτημα δεν είναι αν θα ρισκάρουν. Το ερώτημα είναι: Μπορούν να αντέξουν το καινούριο που οι ίδιοι επιθυμούν και προσκαλούν;
Βασικά ευρήματα της έρευνας που παρουσιάστηκε στο 9ο Women In Business Forum του Ελληνο-Αμερικανικού Εμπορικού Επιμελητηρίου:
· Το 47,2% δηλώνει ότι η εταιρεία ενθαρρύνει “σχετικά συχνά” την ανάληψη ρίσκου. Όμως, μόνο 9,1% το βλέπει ως σταθερή πρακτική.
Η καινοτομία φαίνεται να είναι αποδεκτή σε επίπεδο ρητορικής, αλλά όχι ενσωματωμένη ως διαδικασία.
· Το 34,0% των διευθυντικών στελεχών θεωρεί ότι ενθαρρύνει σταθερά την αντισυμβατική σκέψη. Ωστόσο, μόλις 20,9% των στελεχών σε χαμηλότερα επίπεδα συμφωνούν.
Υπάρχει εμφανές χάσμα αντίληψης («perception gap») μεταξύ ηγεσίας και εκτέλεσης.
· Μόνο 1 στους 5 (19,7%) αισθάνεται πλήρως ασφαλής να προτείνει διαφορετικές ιδέες. Το 31,1% απαντά «εξαρτάται».
Η ψυχολογική ασφάλεια παραμένει ασθενής, λειτουργώντας περιοριστικά στη δημιουργικότητα.
· 6 στους 10 θεωρούν ότι η ηγεσία υποστηρίζει εκείνους που παίρνουν ρίσκα, αλλά η υπόλοιπη πλειοψηφία αντιλαμβάνεται αυτή τη στήριξη ως αποσπασματική.
Η ηγεσία λειτουργεί περισσότερο ως “φύλακας” παρά ως “υποστηρικτής” της καινοτομίας.
· Το 42,1% αναγνωρίζει τον φόβο αποτυχίας ως το βασικό εμπόδιο για ανάληψη ρίσκου. Ακολουθούν οι περιορισμένοι πόροι (39,0%) και η άκαμπτη δομή (33,9%).
Η αποτυχία δεν έχει ακόμα αναπλαισιωθεί ως εργαλείο μάθησης, ενώ η υπάρχουσα δομή ενισχύει το status quo.
· Το 54,3% δηλώνει ότι η εταιρεία παρέχει “αρκετά συχνά” εργαλεία για καινοτομία. Ωστόσο, μόνο 19,7% αισθάνεται πλήρως εξοπλισμένο.
Η εκπαίδευση δεν αρκεί χωρίς ενδυνάμωση και εμπιστοσύνη.
· Μόνο 22% πιστεύει ότι ο οργανισμός προετοιμάζει ενεργά μελλοντικούς ηγέτες.
Απουσιάζει μια προνοητική στρατηγική διαδοχής και mentoring.
· Οι τρεις κορυφαίες ιδιότητες για το μέλλον είναι:
Δημιουργικότητα (55,9%), Όραμα (48,0%), Ομαδικότητα (47,2%).
Το μέλλον ανήκει όχι στην τεχνογνωσία, αλλά στην ενσυναίσθηση, τη φαντασία και τη συλλογική σοφία.
Συμπέρασμα
Ήρθε η ώρα να περάσουμε από τη ρητορική της καινοτομίας στη βιωμένη κουλτούρα. Οι οργανισμοί που θέλουν να προχωρήσουν, χρειάζεται να οικοδομήσουν ένα περιβάλλον όπου:
- Η δημιουργικότητα ανταμείβεται
- Το ρίσκο προστατεύεται
- Η αντισυμβατική σκέψη δεν τιμωρείται σιωπηλά
Πέντε απαραίτητες μετατοπίσεις για την οργανωσιακή καινοτομία:
- Ασφαλείς Ζώνες Αποτυχίας
Δημιουργία ομάδων και πιλοτικών προγραμμάτων με ρητή ανοχή στο λάθος — ως βασικό μηχανισμό μάθησης. - Νέα Metrics Δημιουργικότητας
Όχι μόνο KPI, αλλά και KCI (Key Creativity Indicators): Πόσες ιδέες προτάθηκαν; Πόσες υλοποιήθηκαν; Πόσοι ένιωσαν ασφαλείς να διαφωνήσουν; - Ηγεσία Χαμηλής Ματαιοδοξίας
Ο ηγέτης του μέλλοντος δημιουργεί χώρο για τις ιδέες των άλλων — δεν έχει όλες τις απαντήσεις. - Ανάδειξη Αντισυμβατικής Σκέψης
Το status quo πρέπει να κινητοποιεί την αλλαγή, όχι να ενισχύει τη στασιμότητα. - Εσωτερικό Οικοσύστημα Εμπιστοσύνης
Χρειάζονται δίκτυα ασφάλειας, όχι μόνο εκπαίδευση αλλά ενδυνάμωση — και ενθάρρυνση στην πράξη.
Η έρευνα πραγματοποιήθηκε από το Ελληνο-Αμερικανικό Εμπορικό Επιμελητήριο, με την καθοδήγηση και εποπτεία της Αγνής Μαριακάκη, Ψυχολόγου – Κοινωνικής Ερευνήτριας, CEO της MindSearch και Μέλους της Επιτροπής WIB του Επιμελητηρίου. Το δείγμα περιλάμβανε 254 επαγγελματίες από διαφορετικά επίπεδα ιεραρχίας και διενεργήθηκε με τη συνεργασία του Οικονομικού Πανεπιστημίου Αθηνών.