GLP-1: Συνδέονται με χαμηλότερο κίνδυνο επιληψίας σε μεγάλη μελέτη

Μια προκαταρκτική μελέτη που δημοσιεύθηκε στο Neurology εξετάζει τη σχέση ανάμεσα στη χρήση φαρμάκων GLP-1 και τον κίνδυνο εμφάνισης επιληψίας σε άτομα με διαβήτη τύπου 2. Τα φάρμακα GLP-1, γνωστά για τη συμβολή τους στον έλεγχο της γλυκόζης και την απώλεια βάρους, φαίνεται ότι μπορεί να έχουν πρόσθετες νευρολογικές επιδράσεις, αν και τα ευρήματα δείχνουν προς το παρόν μόνο μια συσχέτιση και όχι αιτιώδη σχέση. Παρ’ όλα αυτά, η μελέτη ανοίγει νέους δρόμους για την κατανόηση του πώς φαρμακολογικοί παράγοντες που στοχεύουν στον μεταβολισμό μπορεί να επηρεάζουν τη λειτουργία του εγκεφάλου.

Σημασία της Μελέτης για Άτομα με Διαβήτη

Σύμφωνα με τον επικεφαλής συγγραφέα Edy Kornelius, MD, Ph.D., από το Ιατρικό Πανεπιστήμιο Chung Shan της Ταϊβάν, τα αποτελέσματα είναι ιδιαίτερα ενδιαφέροντα, δεδομένου ότι τα άτομα με διαβήτη διατρέχουν αυξημένο κίνδυνο εμφάνισης επιληψίας αργότερα στη ζωή τους. Η επιληψία έχει σημαντικό σωματικό, ψυχολογικό και κοινωνικό αντίκτυπο και πολλοί ασθενείς δεν ανταποκρίνονται επαρκώς στις υπάρχουσες θεραπείες. Η δυνατότητα μείωσης του κινδύνου μέσω μιας ήδη χρησιμοποιούμενης κατηγορίας φαρμάκων αποτελεί σημαντική προοπτική για περαιτέρω έρευνα.

Σχεδιασμός της Μελέτης

Οι ερευνητές χρησιμοποίησαν δεδομένα από μια μεγάλη βάση υγείας των ΗΠΑ, όπου εξετάστηκαν ενήλικες με διαβήτη τύπου 2 που είχαν ξεκινήσει θεραπεία είτε με αγωνιστή υποδοχέα GLP-1 είτε με αναστολέα DPP-4. Τα φάρμακα GLP-1 που περιλήφθηκαν ήταν η ντουλαγλουτίδη, η λιραγλουτίδη και η σεμαγλουτίδη. Οι συμμετέχοντες δεν είχαν ιστορικό επιληψίας ή κρίσεων πριν από την έναρξη της θεραπείας, και η παρακολούθηση διήρκεσε τουλάχιστον πέντε χρόνια.

Αποτελέσματα της Μελέτης

Συνολικά συμμετείχαν 452.766 άτομα με μέση ηλικία τα 61 έτη, με ισομερή κατανομή στις δύο ομάδες. Κατά τη διάρκεια της παρακολούθησης, 1.670 άτομα που λάμβαναν φάρμακο GLP-1 παρουσίασαν επιληψία, ποσοστό 2,35%, ενώ 1.886 άτομα που λάμβαναν αναστολείς DPP-4 παρουσίασαν επιληψία, ποσοστό 2,41%. Αν και η απόλυτη διαφορά φαίνεται μικρή, η ανάλυση που συνεκτίμησε παράγοντες όπως ηλικία, υπέρταση και καρδιαγγειακές παθήσεις έδειξε ότι τα άτομα που λάμβαναν GLP-1 είχαν 16% χαμηλότερο κίνδυνο εμφάνισης επιληψίας. Η σεμαγλουτίδη παρουσίασε την ισχυρότερη συσχέτιση μεταξύ των μεμονωμένων φαρμάκων.

Περιορισμοί της Μελέτης

Παρά τα ενδιαφέροντα αποτελέσματα, η μελέτη έχει περιορισμούς. Πρόκειται για αναδρομική, παρατηρητική μελέτη που δεν μπορεί να αποδείξει αιτιώδη σχέση. Επιπλέον, δεν υπήρχαν πληροφορίες για παράγοντες όπως οικογενειακό ιστορικό, γενετική προδιάθεση ή χρήση αλκοόλ. Παράγοντες όπως το κόστος, η σοβαρότητα του διαβήτη ή οι ασφαλιστικοί περιορισμοί μπορεί να επηρέασαν την επιλογή φαρμάκου, δημιουργώντας διαφορές μεταξύ των ομάδων που δεν συνδέονται με τη δράση των φαρμάκων. Η τιρζεπατίδη, ένας νέος διπλός αγωνιστής GLP-1/GIP, δεν συμπεριλήφθηκε και τα αποτελέσματα δεν μπορούν να επεκταθούν σε αυτό το φάρμακο.

Νευρολογικές Επιπτώσεις των Φαρμάκων GLP-1

Η μελέτη υποστηρίζει την άποψη ότι τα φάρμακα GLP-1 μπορεί να έχουν ευρύτερες επιδράσεις πέρα από τον έλεγχο της γλυκόζης, επηρεάζοντας φλεγμονώδεις οδούς και τη νευρωνική δραστηριότητα. Αν επιβεβαιωθούν από τυχαιοποιημένες κλινικές δοκιμές, τα ευρήματα θα μπορούσαν να οδηγήσουν σε νέες στρατηγικές πρόληψης ή καθυστέρησης της εμφάνισης επιληψίας σε άτομα με διαβήτη.

Τα αποτελέσματα είναι υποσχόμενα αλλά όχι οριστικά. Η πιθανή προστατευτική δράση των φαρμάκων GLP-1 στον κίνδυνο επιληψίας απαιτεί περαιτέρω έρευνα με αυστηρό σχεδιασμό. Μέχρι τότε, οι ασθενείς δεν πρέπει να αλλάζουν θεραπεία με βάση αυτά τα δεδομένα, αλλά να συμβουλεύονται τον γιατρό τους για την κατάλληλη στρατηγική διαχείρισης του διαβήτη και της συνολικής τους υγείας.