‘’Οι παθολόγοι πηγαίνουν στην επαρχεία και στα νησιά για εφημερία αυθημερόν και με το ΚΤΕΛ χωρίς η πολιτεία  να τους καλύπτει τα εισιτήρια. ‘’ είπε μεταξύ άλλων ο Γενικός Γραμματέας της Ένωσης Παθολόγων Ελλάδας Αντώνης Αντωνιάδης στην εκπομπή Opinion Health του healthweb.gr με τη Νικολέτα Ντάμπου.

Όσο υπάρχει Παθολογία στην Ελλάδα θα υπάρχει γιατρός για τον κάθε ασθενή

Ας πάρουμε το πράγμα από την αρχή. Πείτε μας ποιος είναι ο ρόλος του Παθολόγου στο Σύστημα της Υγείας;

Από επιστημονικής άποψης, ο Παθολόγος είναι ο γιατρός ο οποίος είναι υπεράνω όλων των υπολοίπων ειδικοτήτων. Και ο κόσμος το ξέρει ότι οτιδήποτε συμβεί τον Παθολόγο του θα ρωτήσει. Ακόμα και η έγκυος θα πάρει τηλέφωνο τον Παθολόγο να ρωτήσει τι γίνεται με τον Γυναικολόγο. Είναι ο πρώτος που δέχεται ένα περιστατικό, είναι ο πρώτος ο οποίος διερευνά το περιστατικό και είναι ο γιατρός συνήθως όλης της οικογένειας.
Όλοι αποτείνονται στον Παθολόγο για να δουν τι γίνεται και αυτό δεν συμβαίνει μόνο εκτός νοσοκομείου, αλλά και εντός νοσοκομείου διαχρονικά. Στον Παθολόγο είναι όλα τα περιστατικά στην αρχή και στο τέλος αφού τα διαχειριστούν τα περιστατικά με τη σειρά τους οι διάφορες ειδικότητες θα τα ξαναγυρίσουν στον Παθολόγο. Άρα στην ουσία όπως έλεγε και ο Γαρδίκας, ένας μεγάλος Παθολόγος, ο Παθολόγος είναι η κορωνίδα της υγείας, είναι η κορωνίδα των Γιατρών.

Πάρα πολύ ωραία, οπότε σήμερα για να πάμε να δούμε πώς έχει διαμορφωθεί στη χώρα μας ο ρόλος του Παθολόγου στο Εθνικό Σύστημα Υγείας;

Λοιπόν δεν είναι μόνο στη χώρα μας, αλλά στη χώρα μας τα πράγματα είναι λιγάκι πιο έντονα.  Ο Παθολόγος λείπει από το Σύστημα Υγείας. Κανονικά αν υποθέσουμε ότι θα έπρεπε να υπάρχουν 100 Παθολόγοι σε ένα νοσοκομείο, αυτή τη στιγμή είναι 10 ή 15 στην καλύτερη των περιπτώσεων σε κάθε νοσοκομείο και σε κέντρο υγείας ακόμα χειρότερα.
Άρα, υπάρχει ένα πάρα πολύ μεγάλο έλλειμμα των Παθολόγων από τις δημόσιες δομές υγείας.
Αυτό έχει ως αποτέλεσμα η δουλειά να είναι ακριβώς έτσι όπως ήταν και περισσότερο αυξημένη ειδικά τώρα την καλοκαιρινή περίοδο με τους τουρίστες και αυτό έχει ως αποτέλεσμα να υπάρχει πάρα πολύ μεγάλη επιβάρυνση στη δουλειά στον παθολογικό τομέα.
Σίγουρα όλοι δυστυχώς οι συμπολίτες μας έχει χρειαστεί να πάνε σε κάποιο νοσοκομείο και έχουν δει τι γίνεται στον παθολογικό τομέα στην εφημερία.

Κύριε Αντωνιάδη, για να μην τονίζουμε μόνο τα Νοσοκομεία για να φύγει αυτό λίγο και από την κουλτούρα όλων μας να απευθυνόμαστε και στην πρωτοβάθμια, αυτή που έχουμε εν πάση περιπτώσει αυτή την στιγμή, τα κέντρα υγείας και τους ιδιώτες.

Τα κέντρα υγείας και αυτά θα πρέπει να έχουν αρκετούς Παθολόγους και εκεί υπάρχουν ελλείψεις. Υπάρχουν πάρα πολλοί ιδιώτες, περίπου 3.000 – 4.000, οι οποίοι είναι ιδιώτες, οι οποίοι είναι εκτός του Εθνικού Συστήματος Υγείας. Αυτοί λοιπόν στην συντριπτική τους πλειοψηφία δυστυχώς έχουν καταντήσει να είναι στην καλύτερη των περιπτώσεων συνταγογράφοι γιατροί ή τουλάχιστον έτσι βολεύει το Σύστημα. Και στα ιδιωτικά ιατρεία και στα κέντρα υγείας πολλές φορές ο Παθολόγος επιβαρύνεται και με την συνταγογράφηση των χρονίων αγωγών που παίρνει ο ασθενής για όλες τις παθήσεις.

Γιατί λέτε «επιβαρύνεται»; Δεν είναι στο πλαίσιο της εργασίας σας;

Ναι, είναι στο πλαίσιο της εργασίας μας. Το αναφέρω από την άποψη ότι θα πρέπει να οργανώσουμε εμείς την φαρμακευτική αγωγή γιατί κάτι το οποίο δίνει ο Πνευμονολόγος π.χ. έρχεται σε κόντρα με κάτι το οποίο δίνει ο Ουρολόγος. Τον Πνευμονολόγο δεν τον ενδιαφέρει, τον Ουρολόγο δεν τον ενδιαφέρει και εμείς κάνουμε τον συγκερασμό των διαφορετικών απόψεων, για να μπορέσει η κατάσταση να έχει αποτέλεσμα για τον ασθενή. Αυτό είναι όμως που λείπει αυτή τη στιγμή από την πρωτοβάθμια φροντίδα υγείας. Και μάλιστα δεν αξιολογείται ούτε από την Πολιτεία διαχρονικά, πλέον ούτε και από τους ασθενείς. Αυτοί έχουν στο μυαλό τους ότι εμείς θα τους δώσουμε τη σωστή συμβουλή την κατάλληλη στιγμή, αλλά και πάλι αυτή η συμβουλή θεωρείται δεδομένη και υποτιμάται.

Άρα συνοπτικά θα πρέπει να υπάρχουν περισσότεροι Παθολόγοι στα κέντρα υγείας για το Εθνικό Σύστημα Υγείας και στα Νοσοκομεία.

Όσον αφορά τον δημόσιο χαρακτήρα της υγείας, πρέπει να ανοίξουν οπωσδήποτε θέσεις Παθολόγων πολλές ταυτόχρονα. Και έχει σημασία αυτό, γιατί για παράδειγμα πάει ένας στο Κιλκίς και λέει δεν υπάρχουν Παθολόγοι. Θα έπρεπε να υπάρχουν 15 και υπάρχουν μόνο 2. Λέει το κράτος: «Μα εγώ έχω ανοίξει τις θέσεις για να έρθετε.
Εσείς φταίτε που δεν έρχεστε.»

Μου αν πάει ένας θα κάνει τη δουλειά πάλι η οποία υπολείπεται για τους άλλους 12 που λείπουν. Άρα είναι καταστροφή. Πρέπει να ανοιχτούν ταυτόχρονα πολλαπλές θέσεις για να υπάρχει αποτέλεσμα και να υπάρξει προσέγγιση των νέων Παθολόγων σε περιοχές που έχουν έλλειμμα. Αυτό όμως διαχρονικά δεν γίνεται αντιληπτό και δεν γίνεται και πρακτέο.
Θίξατε τώρα το θέμα των μετακινήσεων των γιατρών. Σε εσάς τους Παθολόγους πώς είναι τα πράγματα;
Τα ίδια και χειρότερα. Δεν ξέρω σε ποια δουλειά θα έμενε κάποιος, ας πούμε εσείς εργάζεστε εδώ πέρα στο Μαρούσι και ξαφνικά το αφεντικό σας λέει: «Λοιπόν σήμερα το βράδυ θα πας να κάνεις επειγόντως εκπομπή στην Πάτρα.»

Ναι, το κάνουμε και εμείς αλλά σας το επιβάλλει πλέον το Κράτος.

Αυτό όμως δεν είναι εύκολο, όταν ήδη έχεις δουλέψει 36 ώρες. Δεν μετακομίζουν οι συνάδελφοι. Πάνε, κάνουν την εφημερία και ξαναγυρνάνε αυθημερόν, την επόμενη μέρα. Πολλές φορές μάλιστα δεν τους δίνουν και τα εισιτήρια μέσω ΚΤΕΛ όπως συμβαίνει στην Κρήτη. Επίσης δεν λαμβάνεται ποτέ υπόψη η κόπωση του ανθρώπου, ο οποίος έχει ήδη δουλέψει 36 ώρες και καλείται να κάνει άλλη μία 24ωρη εφημερία εκτός του χώρου ευθύνης του εκτός Νοσοκομείου.  Οι μετακινήσεις είναι για μία μέρα για να καλυφθεί η εφημερία σε μια όμορη πόλη, σε έναν όμορο δήμο, γιατί εκεί υπάρχει έλλειμμα.

Όμως όπως λέτε ο άνθρωπος όλη τη νύχτα κάνει την εφημερία πώς μπορεί να αντεπεξέλθει και να μετακινηθεί πάλι; Είναι εντυπωσιακό αυτό.

Μάλλον εμείς οι γιατροί είμαστε υπεράνθρωποι.

Και τώρα εσείς σε αυτό το κομμάτι πώς έχετε αντιδράσει; Έχετε μιλήσει με το Υπουργείο Υγείας ως Ένωση Παθολόγων;

Ως Επαγγελματική Ένωση Παθολόγων οφείλω να πω ότι είμαστε οι μοναδικοί, οι οποίοι προσπαθούμε όλη αυτή την κατάσταση να την αναδείξουμε σε αντίθεση με τους Ιατρικούς Συλλόγους. Σε αντίθεση με τον Πανελλήνιο Ιατρικό Σύλλογο είμαστε λιγάκι πιο αψείς. Ακουγόμαστε κάπως περισσότερο στα μέσα έχουν αρχίσει οι Παθολόγοι να μας μαθαίνουν, αλλά υπάρχει ένα έλλειμμα όσον αφορά την επικοινωνία με την πολιτεία. Γιατί όπως έλεγα και στην αρχή ο Παθολόγος για την πολιτεία είναι ένα αναγκαίο κακό. Δεν θέλουν να μας ακούσουν, δεν θέλουν να μας δεχτούν. Κάνουμε συνεχώς εκκλήσεις για να μπορέσουμε να συναντηθούμε μαζί τους και να μιλήσουμε αλλά δεν ξέρω ποια είναι η γνώμη σας. Πάντως η δικιά μας εντύπωση είναι ότι ακόμα και να πάμε και να μιλήσουμε ίσα ίσα θα μας ακούσουν.

Γιατί λέτε «αναγκαίο κακό»; Δηλαδή δεν θεωρεί το Υπουργείο Υγείας ότι οι Παθολόγοι είναι χρήσιμοι;

Ναι, δεν φαίνεται με τις πράξεις του να μας δίνει πάρα πολύ μεγάλη σημασία. Αυτό είναι γεγονός.

Τι γνώμη έχετε για τον προσωπικό γιατρό;

Ο προσωπικός γιατρός ήταν μια ιδέα της Επαγγελματικής Ένωσης  . Ήταν δικιά μας ιδέα την οποία συζητάμε εδώ και δέκα χρόνια. Πιστεύουμε ότι όντως κάθε οικογένεια και κάθε πολίτης στην Ελλάδα θα έπρεπε να έχει έναν προσωπικό γιατρό, ο οποίος θα ξέρει όλα τα προβλήματα υγείας, θα τα βάζει όλα σε μία τάξη ούτως ώστε να μην χρειάζεται ο ασθενής να πηγαίνει δεξιά και αριστερά και να υπάρχει και μια μεγάλη βάση δεδομένων η οποία δεν θα είναι για το φακέλωμα φυσικά των πολιτών, αλλά θα ‘ναι για την καλύτερη λειτουργία της υγείας τους.
Δεν είναι κακή ιδέα ο προσωπικός γιατρός, αλλά στην εφαρμογή δεν είναι πάρα πολύ εύκολο να γίνει δωρεάν αυτή η διαδικασία. Δεν μπορεί δηλαδή η εκάστοτε πολιτεία να θεωρεί ότι όλη αυτή η διαδικασία θα γίνει δωρεάν.

Δεν πληρώνονται οι γιατροί που είναι συμβεβλημένοι;

Ναι, πληρώνονται. Όταν πάει ένας ασθενής στον προσωπικό γιατρό για να τον εξετάσει είναι 15 λεπτά η εξέταση. Σε 15 λεπτά δεν κάνεις εξέταση, απλά γράφεις μια συνταγή. Είναι πολύ λίγος ο χρόνος. Επίσης σε όλες τις ιατρικές εταιρείες του εξωτερικού δεν είναι δυνατόν να έχεις πάνω από 120 άτομα σαν πληθυσμό ευθύνης. Εδώ είναι πολύ περισσότερα. Και τρίτον, εφόσον θέλουμε να μοιάσουμε στο εξωτερικό θέλετε να συζητήσουμε για το μισθολόγιο των προσωπικών γιατρών του εξωτερικού;

Για πείτε μας για της Ελλάδας αρχικά.

Λοιπόν, δεν θέλω να μιλήσω με τιμές γιατί όλο αυτό είναι μια κατάσταση η οποία έχει προβληθεί με τον λανθασμένο τρόπο. Ας πούμε ένα παράδειγμα, ότι παίρνουμε 40.000 ευρώ τον χρόνο, όσοι είναι συμβεβλημένοι προσωπικοί γιατροί. Αυτό μετά φόρων δεν είναι τόσο το ποσό, αλλά παρουσιάζεται πάντοτε το ποσό στα μέσα προ φόρων. Όπως τώρα είπε ότι όποιος θέλει να γίνει παθολόγος θα του δώσουμε 40.000 ευρώ εξτρά για να γίνει παθολόγος και μετά θα μείνει για άλλα πέντε χρόνια στο Εθνικό Σύστημα Υγείας και πάλι αυτό μεταφράζεται σε 300 ευρώ το μήνα για τον Ειδικευόμενο Παθολόγο. Άρα λοιπόν να πληρώνεται κάποιος 40.000 ευρώ το χρόνο για ασθενείς οι οποίοι θα μπορούν 24 ώρες το 24ωρο να τον ενοχλήσουν και τηλεφωνικά και να έρθουν στο ιατρείο του όποτε θελήσουν και όποτε αυτοί κρίνουν απαραίτητο νομίζω ότι δεν είναι πολλά τα λεφτά. Όπως και να έχει, προς τη σωστή κατεύθυνση είναι αυτό ότι προσωπικοί γιατροί μπορούν να γίνουν και γιατροί οι οποίοι δεν είναι συμβεβλημένη με τον ΕΟΠΥΥ, αλλά ακόμα δεν έχουμε δει τις εφαρμοστικές διατάξεις οι οποίες θα μας πουν ακριβώς αυτό πώς θα γίνει. Δηλαδή για να το καταλάβει ο κόσμος ότι σε λίγο καιρό πιθανότατα θα πει το Υπουργείο ότι εάν θέλω εγώ να πληρώνω κάποιον για να τον έχω προσωπικό γιατρό θα τον πληρώνω το ποσό που αποφασίζω μαζί με αυτόν. Ακόμα όμως δεν έχουμε βρει ή τουλάχιστον δεν έχουμε μάθει εμείς τον τρόπο με τον οποίο θα γίνει αυτό. Σαν σκέψη είναι καλή ο προσωπικός γιατρός. Αλλά στην Ελλάδα είμαστε κάθε προσπάθεια που κάνει ή εκάστοτε πολιτεία να επιβάλει κάτι «έτσι και δεν έχεις προσωπικό γιατρό θα πάθεις αυτό» οδηγεί στο αντίθετο αποτέλεσμα. Και ο προσωπικός γιατρός σύμφωνα με αυτά που λέει η πολιτεία είναι μόνο για την πρόληψη. Μην ανησυχείτε θα έχετε εσείς στους γιατρούς σας, το μόνο που θα κάνει αυτός είναι να σας λέει μην καπνίζετε και ασκηθείτε και χάστε κιλά – πρόληψη.

Δεν μπορεί να εξετάσει;

Και βέβαια μπορεί να εξετάσει αλλά φαίνεται ότι στα 15 λεπτά δεν προλαβαίνει. Γιατί επίσης όλοι οι προσωπικοί γιατροί στο εξωτερικό (αυτό δεν το ξέρουν οι Έλληνες οι οποίοι δεν έχουν ζήσει στο εξωτερικό) έχουν και γραμματεία, έχουν και νοσηλεύτρια, έχουν και ολόκληρο σύστημα το οποίο δουλεύει μέχρι να φτάσει ο ασθενής στον προσωπικό γιατρό. Ενώ εδώ στην Ελλάδα δεν έχει ληφθεί η πρόνοια ο προσωπικός γιατρός να έχει γραμματεία, τηλεφωνικό κέντρο που κλείνει τα ραντεβού κτλ. Όλα αυτά όμως δεν τα λαμβάνουμε υπόψη.

Και ο αριθμός των ασθενών είναι τεράστιος και ο όγκος δουλειάς που δημιουργείται από  κάθε ασθενή.

Ναι, αλλά γι’ αυτό δεν συζητάει ποτέ κανείς. Εφόσον εργαζόμαστε για το κράτος, γιατί το κράτος δεν καλύπτει την ασφάλειά μας τότε; Εσείς όπως το βλέπετε και από την εμπειρία που έχετε και με όλη την εικόνα του Υπουργείου Υγείας πιστεύετε ότι θα βελτιωθεί το εγχείρημα του προσωπικού γιατρού;Πιστεύω πως θα υπάρξουν σίγουρα προσπάθειες οι οποίες θα προσπαθήσουν να οδηγήσουν σε έναν συγκερασμό των απόψεων γιατί και οι γιατροί έχουν διαφορετικές απόψεις ανάλογα με το στασίδι το οποίο βρίσκονται.

Φάνηκε αυτό κ. Αντωνιάδη, γιατί όταν ξεκίνησε ο προσωπικός ιατρός οι αντιδράσεις ήταν πάρα πολλές από πολλούς ιατρικούς συλλόγους.

Όλα αυτά λοιπόν είναι τα θέματα τα οποία έχουν να κάνουν με το ότι γιατροί είναι διαχωρισμένοι σε διάφορες ομάδες συμφερόντων. Δεν κρύβομαι και δεν φοβάμαι να το πω. Εγώ θα μιλήσω μόνο για την Παθολογία. Ο Παθολόγος δεν έχει να φοβηθεί τίποτα σε σχέση με κανέναν άλλο γιατρό. Είναι ο γιατρός ο οποίος είναι απαραίτητος για τον λαό. Είναι ο γιατρός που είναι απαραίτητος για τον πολίτη. Είναι ιδανικός μαζί με τους γενικούς γιατρούς για να είναι ο προσωπικός γιατρός των ασθενών. Απλά έχει πάρα πολύ μεγάλη σημασία η πολιτεία να δίνει σημασία στον Παθολόγο.

Υπάρχουν ιατρικές πράξεις της Παθολογίας που πλέον έχουν δοθεί σε άλλες ιατρικές ειδικότητες;

Πάρα πολλές. Όταν λέτε ιατρικές πράξεις, εννοείτε μήπως γενικότερα παθήσεις ή συγκεκριμένες διαδικασίες; Για παράδειγμα οι εμβολιασμοί έχουν περάσει καθ’ ολοκληρίαν στα φαρμακεία. Οι εμβολιασμοί είναι μια κατά κύριο λόγο και αποκλειστικό λόγο σύμφωνα με όλες τις κώδικες ιδεολογίες είναι αποκλειστικά και μόνο μια ιατρική πράξη. Αλλά αυτή τη στιγμή διενεργείται κατά βάση στα φαρμακεία. Και θα ήθελα εδώ να ρωτήσω όλοι εσείς οι οποίοι πάτε τα παιδιά σας στον παιδίατρο θα θέλατε τα εμβόλιά σας να τα κάνει ο παιδίατρος ή ο φαρμακοποιός;

• Δεύτερον, για κάποιον περίεργο λόγο η ειδικότητα της Ενδοκρινολόγος τα τελευταία χρόνια λέγεται και Ενδοκρινολογίας – Σακχαρώδη Διαβήτη. Άρα έχει μετονομαστεί μια ολόκληρη ειδικότητα, με τελικό αποτέλεσμα πάρα πολλοί ασθενείς να πιστεύουν ότι για τη διαχείριση του σακχαρώδη διαβήτη υπεύθυνος είναι ο Ενδοκρινολόγος και όχι ο Παθολόγος.

Ναι, ο Παθολόγος ασχολείται όλα τα χρόνια με τον διαβήτη, θυμάμαι.

Πολύ σωστά! Είναι πολυσχιδές το θέμα, δεν είναι ανάγκη να μπούμε σε λεπτομέρειες. Οπότε αυτά είναι δύο απλά παραδείγματα, τα οποία θα μπορούσα να πω. Γενικότερα συνεχώς δεχόμαστε έναν πόλεμο ότι δεν μπορούμε να συνταγογραφήσουμε εμείς όλα τα φάρμακα. Αν έρθει πχ ένας παππούς υπερήλικας ο οποίος παίρνει και φάρμακο για τον προστάτη, και για την κατάθλιψη και γιαοτιδήποτε, υπάρχει ο κίνδυνος να θεωρηθούμε ότι καταχρώμεθα τα λεφτά του ΕΟΠΥΥ εάν του γράψουμε το φάρμακο του προστάτη. Ενώ αντιθέτως τον σώζουμε από το να πάει άλλες τέσσερις πέντε επισκέψεις σε όλες τις ειδικότητες εκτός ημών στα πλαίσια εκτός του νοσοκομείου. Έχουμε το δικαίωμα αλλά όλοι μας λένε προσοχή δεν πρέπει να γράφετε πολλά. Ο κόσμος επίσης δεν το ξέρει ότι μας έχει βάλει όρια ο ΕΟΠΥΥ στις εξετάσεις που μπορούμε να γράψουμε.
Εντάξει, το όριο δεν είναι κακό, κύριε Αντωνιάδη. Σε όλα τα πρέπει να υπάρχει ένα όριο.
Δεν διαφωνώ καθόλου. Δεν είμαστε υποχρεωμένοι εμείς να λέμε στους ασθενείς ότι δεν μπορούν να γράψουν περισσότερα, αυτό θα έπρεπε να το κάνει το κράτος.
Και ο ασθενής πρέπει να το κατανοήσει γιατί και στην Ελλάδα έχουν εκπαιδευτεί οι ασθενείς έτσι.
Αυτή την στιγμή το κράτος έβαλε έναν κόφτη και καλώς και ορθώς τον έβαλε. Αλλά θα πρέπει να το επικοινωνήσει κιόλας.

Αλλά η Πολιτεία θα πει ότι ο γιατρός είναι εκείνος ο οποίος πέρα από την ιατρική εξέταση ενημερώνει, έχει επαφή με τον ασθενή και θα είναι ο καλύτερος τρόπος ενημέρωσης και επεξήγησης κάποιων πραγμάτων για την πάθησή του κλπ.

Πάρα πολύ σωστά! Μας αρέσει και μας βολεύει η προσωπική σχέση με τον κάθε ασθενή. Επίσης όμως παρατηρείται το φαινόμενο ο ασθενής, εάν κάποιος γιατρός δεν του κάνει το χατίρι να μπορεί να πάει στον επόμενο γιατρό, ο οποίος θα κάνει το χατίρι του. Άρα λοιπόν ήρθε η ώρα να αρχίσουμε να συζητάμε ουσιαστικά και για την εκπαίδευση των ασθενών και για τη θέσπιση ορίων συνταγογράφησης, τα οποία θα αφορούν και τους Μικροβιολόγους. Γιατί καλά όλα αυτά τα οποία συζητάμε αλλά ξέχωρα από την Παθολογία είναι τεράστια η καταστροφή που έχει επέλθει αυτή τη στιγμή στα μικροβιολογικά ιατρεία στην επικράτεια, λόγω του clawback και του rebate.
Το clawback και το rebate είναι πάντα στο επίκεντρο κύριε Αντωνιάδη.

Μόνο οι Μικροβιολόγοι το λένε και οι φίλοι μας.

Όλοι συζητάνε γι’ αυτά, στο δημόσιο διάλογο είναι μια συζήτηση που γίνεται έντονα.

Με τον ίδιο τρόπο που δεν δίνει λόγο στους Μικροβιολόγους, με τον ίδιο τρόπο κάνει το ίδιο σιγά σιγά και με την ειδικότητα της Παθολογίας. Αυτό είναι το σημαντικό που πρέπει να καταλάβει ο κόσμος και γενικότερα ότι οι Παθολόγοι δεν συμμετέχουν στις συζητήσεις με το Υπουργείο. Και φαίνεται από τις παθολογικές κλινικές οι οποίες λαθροβιούν, από τους Παθολόγους που διατάσσονται εν μία νυκτί να εφημερεύουν από το ένα νοσοκομείο στο άλλο και συνέχεια βρίσκονται υπό τον φόβο της επίταξης γιατί δεν καλύπτει το κράτος τα Παθολογικά τμήματα του δημοσίου ως όφειλε.

Η αλήθεια είναι ότι κανείς δεν θα συμφωνήσει με αυτό.

Πάντως διαχρονικά έχω ακούσει πάρα πολλούς ανθρώπους να λένε ότι αυτό είναι σωστό μέτρο.
Όπως το βλέπει ο καθένας. Κύριε Αντωνιάδη, μιλήσαμε για υποστελέχωση των κλινικών. Σε ποιες περιοχές είναι πιο έντονο το φαινόμενο της υποστελέχωσης των κλινικών;

Αυτή τη στιγμή Χαλκίδα, Κιλκής, Δράμα, Ρέθυμνο, Ηράκλειο, όλη η δυτική Μακεδονία, Φλώρινα, Καστοριά, σε νησιά δεν το συζητάμε. Το ιδιαίτερα ενδιαφέρον είναι ότι εμείς ζητάμε να έχουμε συνέχεια στοιχεία από την ΕΛΣΤΑΤ και από το Υπουργείο για να δούμε ποιος είναι ο πραγματικός αριθμός των θέσεων που θα έπρεπε να υπάρχουν και πόσον είναι ουσιαστικά παρόντες. Στην ουσία δηλαδή να βγει ένας υγειονομικός χάρτης. Αντ’ αυτού δεν έχουμε καταφέρει να έχουμε δεδομένα πάνω σε αυτό το θέμα.

Έτσι ώστε να καλυφθούν οι θέσεις εκεί που υπάρχει ανάγκη. Όπως λέτε υγειονομικός χάρτης.

Θα πρέπει να υπάρχει ένας υγειονομικός χάρτης για να πούμε, η Μύκονος θέλει δέκα Παθολόγους, πόσους Παθολόγους έχει τώρα; Όχι μόνο το καλοκαίρι γιατί έρχονται οι τουρίστες, αλλά όλο το χρόνο. Γιατί νομίζω και η Κως που έχει τεράστιο πρόβλημα και η Ρόδος δεν ζει μόνο το καλοκαίρι.

Στην Τήνο έχει προκύψει ένα θέμα με τους ιδιώτες γιατρούς οι οποίοι δεν δέχονται ασθενείς με τον ΕΟΠΥΥ. Υπάρχει και στο κομμάτι της Παθολογίας κάτι τέτοιο;

Νομίζω ότι είναι ελεύθερη η αγορά.

• Ντάμπου : Είναι κλειστό και το νοσοκομείο. Εκεί έχει προκύψει το πρόβλημα γιατί κάνει ανακαίνιση από τον Οκτώβριο.
• Μα νομίζω ότι είμαστε ελεύθερη αγορά. Εάν το κράτος δεν έχει λεφτά να έχει κέντρο υγείας στην Τήνο, τότε ο κόσμος αναγκαστικά θα αποταθεί στους ιδιώτες για να μπορέσει να επιλύει τα προβλήματα υγείας .Αυτό δεν είναι πρόβλημα των ιδιωτών γιατρών της Τήνου. Εάν το κάνουν αυτό, τι σημαίνει;

Πάντως σκέφτομαι, αυτά τα πρόβλημα τα συζητάμε χρόνια στην Υγεία. Πιστεύετε καθώς  έχετε και μια μεγάλη εμπειρία ότι σε σχέση με 20 χρόνια πριν τα πράγματα τώρα είναι βελτιωμένα; Κι αν ναι, πόσο ή όχι βελτιωμένα;

Δεν θα μιλήσω εγώ, θα μιλήσουν τα στατιστικά της Eurostat και όλα τα στατιστικά που έχουμε όσον αφορά το εργασιακό περιβάλλον των γιατρών. Η συντριπτική πλειοψηφία των νέων γιατρών στην Ελλάδα φεύγει εκτός Ελλάδας, γιατί δεν έχει κανένα εργασιακό μέλλον στην Ελλάδα και αυτό είναι γεγονός το οποίο το ξέρουμε και κάθε μέρα που περνάει όλο και περισσότεροι συνάδελφοι φεύγουν.

Πόσοι Παθολόγοι έχουν μείνει στην Ελλάδα;

Αυτή τη στιγμή έχουμε 3.500 με 4.000. Όλοι οι νέοι που βγαίνουν δεν θέλουν να κάνουν ειδικότητα Παθολογίας για όλα αυτά που συζητάμε.

• Δηλαδή δεν ξέρω αν κάποιος συμπολίτης μας μας ακούει ποια δουλειά είναι να πληρώνεσαι 2 ευρώ την ώρα και να είσαι γιατρός; Ούτε υπερωρία ούτε επίδομα ανθυγιεινών και να δουλεύεις 48 και 72 ώρες συνεχόμενα με 2 ευρώ την ώρα; Με συγχωρείτε, ποιος συνάνθρωπος θα το έκανε; Εγώ μιλάω σε ανθρώπινο επίπεδο. Πάει κάποιος μια εφημερία στον Ευαγγελισμό και βλέπει τον Παθολόγο πώς δουλεύει εκεί. Ο άνθρωπος αυτός εάν δεν είναι Επιμελητής και είναι Ειδικευόμενος θα έπρεπε όχι μόνο να δουλεύει έτσι, αλλά και να εκπαιδεύεται. Δεν υπάρχει εκπαίδευση στον ειδικευόμενο. Άρα λοιπόν κάποιος δεν θα εκπαιδευτεί και θα κάνει το χαμάλη να κουβαλάει τον ασθενή να βγάλει ακτινογραφία. Θα κουβαλάει τους φακέλους, θα δουλεύει από το πρωί μέχρι το βράδυ. Δεν θα μπορέσει να κάνει οικογένεια. Δεν θα έχει προσωπική ζωή. Είναι γεγονός και η μοναδική αλήθεια. Επί του πρακτέου, κανένας δεν θέλει να γίνει Παθολόγος. Όλοι όσοι τελειώνουν ειδικότητα στην Ελλάδα φεύγουν εκτός Ελλάδας για να μπορέσουν να έχουν ένα εργασιακό μέλλον. Μην πάμε μακριά, στη Ρουμανία οι μισθοί των γιατρών και των Παθολόγων και των υπολοίπων είναι τετραψήφιοι, σε σχέση με την Ελλάδα.  Στην Κύπρο οι μισθοί είναι πάλι πενταπλάσιοι. Λογικά λοιπόν όλοι οι γιατροί φεύγουν εκτός Ελλάδας. Άρα, όσο πάει αυτή η κατάσταση αυτό το brain drain που λέμε θα συνεχίζεται.
• Δεν θα υπάρχουν γιατροί σε λίγο καιρό, στην Ελλάδα και πιο γρήγορα δεν θα υπάρχουν Παθολόγοι. Και πλέον η υγεία των συμπολιτών θα επαφίεται στα φαρμακεία, στους νοσηλευτές οι οποίοι κάνουν αυτοί ό,τι μπορούν, στο AI και στο ChatGPT.

Κύριε Αντωνιάδη, εσείς προσωπικά γιατί επιλέξατε να γίνετε Παθολόγος και όχι Πλαστικός Χειρουργός, Καρδιολόγος, μια άλλη ιατρική  ειδικότητα;

Είναι πάρα πολύ απλό το ερώτημα. Εάν τώρα έπρεπε να πάρω την απόφαση, μάλλον δεν θα γινόμουν Παθολόγος. Όταν την πήρα επειδή τα πράγματα ήταν καλύτερα ήμασταν περισσότεροι Παθολόγοι, υπήρχε εκπαίδευση και στο Πανεπιστήμιο και κατά τη διάρκεια της ειδικότητας παίρναμε ένα περιστατικό από την αρχή και το κοιτάζαμε από πάνω μέχρι κάτω τελειώναμε από όλες τις πλευρές, βρίσκαμε τι έχει ο ασθενής και συνεχίζαμε την παρακολούθηση και μετά. Τώρα η Ιατρική δεν είναι πλέον έτσι. Όλοι ζητάνε μια εξέταση, δεν εξετάζουν κανέναν. Πας σε κάποιον που του πονάει μέση: «Ωραία πήγαινε κάνε μια μαγνητική και φέρε να τη δω», αυτό δεν είναι Ιατρική. Ο Παθολόγος είναι ο παλιός γιατρός, ο οποίος θα σε ρωτήσει πώς σε λένε, πού μένεις, το ιστορικό σου, τι φάρμακα παίρνεις, πού πονάς, τι δουλειά κάνεις; Θα σε μάθει, θα σε πλησιάσει, θα γίνει ο δικός σου γιατρός και όχι ο γιατρός ο οποίος θα σου ζητήσει απλά εξετάσεις και θα περιμένει να έρθει ο άλλος. Λογικά παλιά έτσι ήταν. Πλέον όμως αυτό το πράγμα δεν λειτουργεί και λόγω χρόνου και γιατί η επιστήμη έχει αλλάξει και γιατί οι ασθενείς μπαίνουν στο ίντερνετ και έχουν άποψη.

Πρέπει και οι γιατροί να εξελίσσονται.

Αυτό προσπαθούμε στην Επαγγελματική Ένωση, γι’ αυτό κάνουμε και τα σεμινάρια μετεκπαίδευσης. Έχετε δει κάποιο τέτοιο πρόγραμμα το οποίο να υπάρχει από το Υπουργείο Υγείας για γιατρούς;

Όχι, όλοι μας προσπαθούμε μόνοι μας κι εγώ στη δουλειά μου μόνη μου προσπαθώ.
Δεν θα έπρεπε θεσμικά αυτό το πράγμα να υπάρχει;

Θα έπρεπε για όλους, αλλά στην Ελλάδα όλοι προσπαθούμε τα περισσότερα μόνοι μας.

• Αν λοιπόν υπήρχε μια οργάνωση σε βαθύτερο και βασικότερο επίπεδο τα πράγματα θα λειτουργήσουν καλύτερα. Για να γυρίσω στην ερώτησή σας, τώρα δεν θα γινόμουν Παθολόγος. Τότε πραγματικά πίστευα ότι ο Παθολόγος είναι ο βασιλιάς των ειδικοτήτων, ο αρχηγός της Ιατρικής. Δηλαδή ό,τι έλεγε ο Παθολόγος το ακολουθούσαν όλες οι υπόλοιπες ειδικότητες. Τώρα είναι ακριβώς το ανάποδο.  Ας μην μπαίνουμε σε μεγάλες λεπτομέρειες, νομίζω τα πράγματα θα πηγαίνουν πιο άσχημα και άλλωστε η Eurostat αναφέρει ότι οι μη καλυπτόμενες ιατρικές ανάγκες του ελληνικού πληθυσμού έχουν εκτοξευθεί τα τελευταία χρόνια.Δηλαδή ο ελληνικός πληθυσμός είναι καλομαθημένος, θέλει γιατρό ανά πάσα στιγμή, αλλά και πάλι έχει ιατρικές ανάγκες οι οποίες δεν εκπληρώνονται. Υπάρχουν πάρα πολλοί συμπολίτες μας οι οποίοι δεν έχουν την ικανότητα να κάνουν ενδοσκοπικά έλεγχο παχέος εντέρου για να δουν αν υπάρχει κάτι με το παχύ έντερο. Υπάρχουν πάρα πολλοί συμπολίτες μας οι οποίοι δεν έχουν την άνεση να επισκεφθούν τον γιατρό ή να κλείσουν ένα ραντεβού σε ένα παθολογικό ιατρείο δημόσιου νοσοκομείου, γιατί δεν υπάρχει πλέον.

Ευτυχώς υπάρχει και η πρόληψη πλέον και στο Υπουργείο Υγείας και κάποια βασικά καλύπτονται δωρεάν.

Ούτως ή άλλως όμως, οι ασθενείς οι οποίοι πήγαιναν στον Παθολόγο είχαν κάνει αυτόν τον έλεγχο από πριν. Βέβαια να θυμίσω ότι όσον αφορά το τεστ ανίχνευσης αίματος για την ανίχνευση του νεοπλασίας παχέος εντέρου γινόταν ήδη από τους Μικροβιολόγους εδώ και 15-20 χρόνια. Και επίσης επειδή έχω παρακολουθήσει πάρα πολύ εμπεριστατωμένα το συγκεκριμένο θέμα, όσοι είχαν θετικό τεστ δεν κατάφεραν να κάνουν κάποιον ενδοσκοπικό έλεγχο στο παχύ έντερο.

Κύριε Αντωνιάδη, κλείνοντας θα θέλατε να συνοψίσετε κάτι;

Θα ήθελα να πω, καταρχήν ευχαριστώ πάρα πολύ που με καλέσατε.

Εμείς ευχαριστούμε που είσαστε κοντά μας.

Οι Παθολόγοι με τα προβλήματά μας και η Επαγγελματική Ένωση Παθολόγων θα συνεχίσουμε να βοηθάμε και να πολεμάμε για την ειδικότητα της Παθολογίας γιατί το κύριο μέλημά μας είναι να είμαστε γιατροί για κάθε ασθενή ξεχωριστά και όχι για όλους μαζί. Και όσο υπάρχει Παθολογία στην Ελλάδα που λυπάμαι δεν τα βλέπω καλά τα πράγματα θα υπάρχει γιατρός για τον κάθε ασθενή. Αλλά θα πρέπει και ο κόσμος να σκεφτεί ποιον γιατρό θέλει. Αυτό μόνο. Αυτή τη στιγμή έχουμε 3.500 με 4.000. Όλοι οι νέοι που βγαίνουν δεν θέλουν να κάνουν ειδικότητα Παθολογίας

Εύχομαι τα πράγματα να πάνε καλύτερα, να συνομιλήσετε με το Υπουργείο Υγείας, είναι πολύ σοβαρό αυτό. Καλή επιτυχία για να έχουμε κι εμείς τους Παθολόγους μας.