Παθήσεις όπως το σύνδρομο Tourette (TS), η σχιζοφρένεια και η διαταραχή ελλειμματικής προσοχής/υπερκινητικότητας (ADHD) παρουσιάζουν διαφορές μεταξύ των φύλων με άγνωστους μηχανισμούς. Αυτοί οι μηχανισμοί που αφορούν συγκεκριμένα το φύλο μπορεί να καθοδηγήσουν την ανάπτυξη πιο αποτελεσματικών θεραπειών. Σε μια δημοσίευση στο JNeurosci, οι Meghan Van Zandt και Christopher Pittenger χρησιμοποίησαν ποντίκια για να ρίξουν φως στους μηχανισμούς που διέπουν τις διαφορές μεταξύ των φύλων σε αυτές τις ψυχιατρικές παθήσεις.
Πριν από αυτή τη μελέτη, οι ερευνητές γνώριζαν ότι αυτές οι νευρολογικές διαταραχές χαρακτηρίζονται από αλλοιωμένη σηματοδότηση ντοπαμίνης στο ίδιο εγκεφαλικό δίκτυο. Επιπλέον, ανθρώπινες γενετικές μελέτες εμπλέκουν μια φυσική ένωση που ονομάζεται ισταμίνη στη δυσρύθμιση της σηματοδότησης ντοπαμίνης, η οποία ενδεχομένως να αποτελεί τη βάση τουλάχιστον του TS. Έτσι, οι Van Zandt και Pittenger εξέτασαν τις διαφορές μεταξύ των φύλων στον τρόπο με τον οποίο η ισταμίνη αλληλεπιδρά με τη σηματοδότηση ντοπαμίνης σε αυτό το εγκεφαλικό δίκτυο.
Χειραγωγώντας τη σηματοδότηση ισταμίνης σε ποντίκια, οι ερευνητές ανακάλυψαν ότι η ισταμίνη είχε αντίθετες επιδράσεις στα επίπεδα ντοπαμίνης σε άνδρες και γυναίκες: Η ισταμίνη μείωσε την ντοπαμίνη στους άνδρες και αύξησε την ντοπαμίνη στις γυναίκες. Στις γυναίκες, αυτό το φαινόμενο επηρεάστηκε από τον οιστρικό κύκλο. Οι ερευνητές διαπίστωσαν επίσης διαφορές μεταξύ των φύλων στους μηχανισμούς μέσω των οποίων η ισταμίνη ρυθμίζει τα επίπεδα ντοπαμίνης.
Σύμφωνα με τους συγγραφείς, αυτή η μελέτη μπορεί να συμβάλει στην ανάπτυξη θεραπείας, υποδηλώνοντας ότι οι θεραπείες που στοχεύουν διαφορετικούς υποδοχείς ισταμίνης μπορούν να διορθώσουν αποτελεσματικά την σηματοδότηση της ντοπαμίνης στο Σύνδρομο Τραυματισμού (TS), τη σχιζοφρένεια και τη ΔΕΠΥ.