Βρείτε μας στο Google News. Πατήστε εδώ!Μια πρόσφατη μελέτη με επικεφαλής την Judit Simon από το Τμήμα Οικονομικών της Υγείας, Κέντρο Δημόσιας Υγείας, στο Ιατρικό Πανεπιστήμιο της Βιέννης δείχνει για πρώτη φορά ολοκληρωμένα τον βαθμό στον οποίο τα άτομα με ψυχικές διαταραχές υποφέρουν από σωματικές ασθένειες – και το επακόλουθο κόστος νοσηλείας. Η ανάλυση δεδομένων από 32 ευρωπαϊκές χώρες, που δημοσιεύτηκε στο περιοδικό The Lancet Psychiatry, δείχνει ότι η ενδονοσοκομειακή και επείγουσα θεραπεία σωματικών συννοσηροτήτων σε διαταραχές χρήσης αλκοόλ, κατάθλιψη, διπολικές διαταραχές και σχιζοφρένεια αντιπροσώπευε συνολικά περίπου 30,5 δισεκατομμύρια ευρώ σε πρόσθετα ετήσια νοσοκομειακά έξοδα στην Ευρώπη το 2019.
Αυτά τα έξοδα δεν προκαλούνται από την ίδια την ψυχιατρική περίθαλψη, αλλά από σωματικές ασθένειες που εμφανίζονται με ρυθμούς άνω του μέσου όρου σε άτομα με ψυχικές ασθένειες και συχνά απαιτούν ενδονοσοκομειακή ή επείγουσα θεραπεία. Ιδιαίτερα συχνοί είναι οι τραυματισμοί, για παράδειγμα, ως αποτέλεσμα πτώσεων, χρήσης ουσιών ή απόπειρας αυτοκτονίας, καθώς και ασθένειες του πεπτικού συστήματος όπως η ηπατική νόσος ή η χρόνια φλεγμονή, οι οποίες παίζουν σημαντικό ρόλο στις διαταραχές χρήσης αλκοόλ ειδικότερα.
Οι ασθένειες του νευρικού συστήματος, του αναπνευστικού συστήματος, του μυοσκελετικού συστήματος και του καρδιαγγειακού συστήματος είναι επίσης σημαντικά πιο συχνές σε άτομα με ψυχικές ασθένειες. Αυτό συχνά οδηγεί σε μεγαλύτερη και πιο εντατική νοσοκομειακή περίθαλψη, η οποία συνεπάγεται σημαντικό πρόσθετο κόστος για το σύστημα υγειονομικής περίθαλψης. Όπως δείχνει η μελέτη, αν και το μεγαλύτερο μερίδιο αυτού του κόστους αποδίδεται στις διαταραχές χρήσης αλκοόλ και στην κατάθλιψη λόγω του υψηλού ποσοστού εμφάνισής τους, το ποσοστό του κόστους άνω του μέσου όρου είναι το υψηλότερο για τις διαταραχές χρήσης αλκοόλ και τις διπολικές διαταραχές.
Πρώτες εκτιμήσεις πιθανών εξοικονομήσεων
Εκτός από αυτές τις νέες γνώσεις σχετικά με το κόστος, η μελέτη για πρώτη φορά παρέχει επίσης εκτιμήσεις για τις πιθανές οικονομικές εξοικονομήσεις: μια μείωση μόλις κατά ένα τοις εκατό στο σωματικό βάρος της ασθένειας μεταξύ των ατόμων με ψυχικές ασθένειες θα οδηγούσε σε ετήσια εξοικονόμηση άνω των 190 εκατομμυρίων ευρώ στον νοσοκομειακό τομέα σε όλη την Ευρώπη. «Τα στοιχεία που έχουμε υπολογίσει υπογραμμίζουν τη σημασία των ολοκληρωμένων προσεγγίσεων πρόληψης και φροντίδας που δεν αντιμετωπίζουν ξεχωριστά τη σωματική και ψυχική υγεία», τονίζει η επικεφαλής της μελέτης Judit Simon, καθηγήτρια Οικονομικών της Υγείας στο Κέντρο Δημόσιας Υγείας στο MedUni της Βιέννης.
«Η καλύτερη ενσωμάτωση της ψυχιατρικής και σωματικής φροντίδας μπορεί όχι μόνο να βελτιώσει την ποιότητα ζωής των ατόμων με ψυχικές ασθένειες, αλλά και να συμβάλει στη βιωσιμότητα των συστημάτων υγειονομικής περίθαλψης». Η ψυχική ασθένεια σχετίζεται με σημαντικά αυξημένο κίνδυνο σωματικής ασθένειας. Αυτές οι λεγόμενες συννοσηρότητες είναι συχνά αποτέλεσμα ενός συνδυασμού βιολογικών, κοινωνικών και παραγόντων που σχετίζονται με τη φροντίδα. «Για παράδειγμα, η περιορισμένη πρόσβαση στην προληπτική φροντίδα, οι ανθυγιεινές συνθήκες διαβίωσης ή οι παρενέργειες των φαρμάκων παίζουν ρόλο», προσθέτει ο Dennis Wienand, ο οποίος εργάστηκε στη μελέτη στο πλαίσιο των διδακτορικών του σπουδών στη δημόσια υγεία στο Τμήμα Οικονομικών της Υγείας.
Για το 2019, η τελευταία μελέτη στα 27 κράτη μέλη της ΕΕ, καθώς και στην Ισλανδία, το Λιχτενστάιν, τη Νορβηγία, την Ελβετία και το Ηνωμένο Βασίλειο, διαπίστωσε 21,2 εκατομμύρια περιπτώσεις διαταραχών χρήσης αλκοόλ που σχετίζονται με 84 εκατομμύρια σωματικές συννοσηρότητες. Επιπλέον, εντοπίστηκαν 7,4 εκατομμύρια περιπτώσεις διπολικής διαταραχής με 66,8 εκατομμύρια συννοσηρότητες, 32 εκατομμύρια περιπτώσεις κατάθλιψης με 66,2 εκατομμύρια επιπλέον σωματικά προβλήματα και τρία εκατομμύρια περιπτώσεις σχιζοφρένειας με 4,9 εκατομμύρια σωματικές ασθένειες.
Η μελέτη μοντελοποίησης βασίζεται σε δεδομένα από την Ευρωπαϊκή Στατιστική Υπηρεσία, τη μελέτη για το Παγκόσμιο Βάρος των Ασθενειών, στατιστικά στοιχεία υγείας ανά χώρα και μια ολοκληρωμένη σύνθεση των υφιστάμενων ερευνητικών ευρημάτων και λαμβάνει υπόψη τον πληθυσμό σε ηλικία εργασίας (20 έως 64 ετών).
