Βρείτε μας στο Google News. Πατήστε εδώ!Πόνος στις αρθρώσεις, πονοκέφαλοι, στομαχόπονοι, ινομυαλγία – η λίστα ακούγεται σαν μια λίστα παθήσεων που μπορεί να ταλαιπωρούν τους ανθρώπους καθώς μεγαλώνουν. Ωστόσο, πρόκειται για χρόνιες, επώδυνες παθήσεις που συχνά επηρεάζουν τα παιδιά. Οι άνθρωποι συχνά φαντάζονται την παιδική ηλικία ως μια εποχή που το σώμα λειτουργεί στο έπακρο, αλλά περίπου το 25% των παιδιών βιώνουν χρόνιο πόνο. Υπάρχουν αποτελεσματικές θεραπείες, αλλά συχνά δεν είναι προσβάσιμες, ιδιαίτερα για οικογένειες που δεν ζουν κοντά σε μεγάλα ιατρικά κέντρα ή δεν έχουν επαρκή ασφάλιση υγείας.
Περισσότερο από πόνους ανάπτυξης
Ο χρόνιος πόνος στα παιδιά δεν είναι μόνο διαδεδομένος αλλά και επίμονος. Πολλά συνεχίζουν να βιώνουν συμπτώματα για χρόνια. Για παράδειγμα, το ένα τρίτο των παιδιών με κοιλιακό πόνο εμφανίζουν συμπτώματα που διαρκούν και στην ενήλικη ζωή. Τα παιδιά με χρόνιο πόνο είναι επίσης πιο πιθανό να προέρχονται από οικογένειες με χαμηλότερο εισόδημα, μεγαλύτερα εμπόδια στην υγειονομική περίθαλψη, αναφέρουν περισσότερες ανησυχίες για την ασφάλειά τους σχετικά με το περιβάλλον τους και βιώνουν μεγαλύτερη έκθεση σε βία από εκείνα που δεν έχουν χρόνιο πόνο.
Αυτές οι παθήσεις επηρεάζουν την καθημερινή ζωή. Τα παιδιά με χρόνιο πόνο χάνουν περίπου 1 στις 5 ημέρες του σχολείου. Κατά συνέπεια, οι ακαδημαϊκές τους επιδόσεις υποφέρουν και είναι λιγότερο πιθανό να αποφοιτήσουν από το λύκειο. Οι ψυχικές παθήσεις όπως το άγχος και η κατάθλιψη είναι συχνές. Η εμπειρία χρόνιου πόνου στην παιδική ηλικία θέτει επίσης τους ανθρώπους σε αυξημένο κίνδυνο χρήσης οπιοειδών στην ενήλικη ζωή, σηματοδοτώντας μια σημαντική ανησυχία για τη δημόσια υγεία.
Συμπεριφορική θεραπεία για τον πόνο
Πολλοί ενήλικες δεν σκέφτονται καθόλου να λαμβάνουν φάρμακα για ήπιους πόνους και ενοχλήσεις, αλλά υπάρχουν λίγα στοιχεία ότι οι φαρμακολογικές θεραπείες λειτουργούν καλύτερα για τον χρόνιο πόνο των παιδιών. Η έρευνα δείχνει ότι τέτοια φάρμακα δεν επαρκούν για να βοηθήσουν τα παιδιά να επιστρέψουν στις ρουτίνες και τις δραστηριότητές τους, όπως το σχολείο, τα αθλήματα και οι συναναστροφές με φίλους. Η πιο μελετημένη και ίσως η πιο αποτελεσματική προσέγγιση για την αντιμετώπιση του χρόνιου πόνου στα παιδιά είναι η γνωσιακή συμπεριφορική θεραπεία.
Αυτή η μέθοδος περιλαμβάνει τη διδασκαλία στα παιδιά του τρόπου λειτουργίας του πόνου στον εγκέφαλο, καθώς και την εκπαίδευσή τους στην επίλυση προβλημάτων, σε μεθόδους χαλάρωσης όπως η βαθιά αναπνοή, η αμφισβήτηση των αρνητικών σκέψεων σχετικά με τον πόνο και σε δραστηριότητες βηματοδότησης για την αποφυγή εξάρσεων πόνου. Σε αντίθεση με τα παυσίπονα, τα οποία υποχωρούν μετά από λίγες ώρες, η έρευνα δείχνει ότι η γνωσιακή συμπεριφορική θεραπεία μπορεί να έχει διαρκές αποτέλεσμα.
Τα παιδιά μπορούν να επιστρέψουν σε πράγματα που χρειάζονται και θέλουν να κάνουν και συχνά αισθάνονται καλύτερα μακροπρόθεσμα. Υπάρχουν γνωσιακές συμπεριφορικές προσεγγίσεις για παιδιά με χρόνιες επώδυνες παθήσεις όπως ο λειτουργικός κοιλιακός πόνος και ο λύκος παιδικής ηλικίας. Αυτές οι παρεμβάσεις όχι μόνο επαναφέρουν τα παιδιά στην καθημερινότητά τους, αλλά και μειώνουν τα συμπτώματα άγχους και κατάθλιψης που συχνά συνοδεύουν τα σύνδρομα πόνου των παιδιών.
Βεβαίως, η παροχή παρεμβάσεων με τη μορφή διαδικτυακών εργαλείων ή εφαρμογών μπορεί να βελτιώσει την πρόσβαση για τα παιδιά που δεν μπορούν να δουν έναν πάροχο. Ωστόσο, διαπιστώθηκε ότι τα παιδιά και οι οικογένειές τους είναι πιο πιθανό να ολοκληρώσουν την πορεία της θεραπείας με έναν πάροχο και ότι τα αυτοματοποιημένα εργαλεία αυτοδιαχείρισης μπορούν να συμπληρώσουν αλλά όχι να αντικαταστήσουν τη φροντίδα που παρέχεται από έναν πάροχο. Στην πραγματικότητα, όταν η γνωσιακή συμπεριφορική θεραπεία για τον χρόνιο πόνο των παιδιών παρέχεται αποκλειστικά μέσω ενός διαδικτυακού εργαλείου, μόνο το ένα τρίτο των παιδιών ολοκληρώνει τη θεραπεία.
Πώς οι κοινοτικοί πάροχοι μπορούν να καλύψουν το κενό
Παρά τα αποδεδειγμένα οφέλη των ψυχολογικών θεραπειών για τον παιδικό πόνο, λίγοι πάροχοι είναι εκπαιδευμένοι να τις χρησιμοποιούν. Αυτό είναι ένα από τα πιο συνηθισμένα εμπόδια στη φροντίδα. Ένας δυνητικά ανεκμετάλλευτος πόρος είναι οι σχολικοί νοσηλευτές και άλλοι ειδικοί που είναι συχνά το πρώτο σημείο επαφής για ένα παιδί με χρόνιο πόνο, όπως οι κοινωνικοί λειτουργοί και οι σχολικοί σύμβουλοι. Υπάρχουν ήδη προγράμματα για την εκπαίδευση σχολικών παρόχων, συμπεριλαμβανομένων των σχολικών νοσηλευτών, στη διαχείριση της ψυχικής υγείας των παιδιών, αλλά λίγα από αυτά αντιμετωπίζουν τον χρόνιο πόνο.
