Βρείτε μας στο Google News. Πατήστε εδώ!Οι αγορές άνθρακα εισέρχονται σε μια νέα φάση συγκρατημένης αισιοδοξίας. Η ευθυγράμμιση των κανονιστικών ρυθμίσεων βελτιώνεται και η εταιρική δράση συνεχίζει να παραμένει σταθερή, παρά το ασταθές πολιτικό σκηνικό. Εν τω μεταξύ, η ζήτηση αυξάνεται από τομείς όπως η αεροπορία και η τεχνολογία, σηματοδοτώντας μια ώριμη αγορά. Ωστόσο, ο τομέας εξακολουθεί να παρεμποδίζεται από ανησυχίες σχετικά με τη διαρθρωτική ευθραυστότητα. Αυτές τροφοδοτούν τον μεγαλύτερο αντιληπτό κίνδυνο: αυτόν της υπο-παράδοσης – όταν τα έργα δεν επιτυγχάνουν τις αναμενόμενες απορροφήσεις άνθρακα.
Αυτή η ανησυχία αντιμετωπίζεται εδώ και καιρό ως μη ποσοτικοποιήσιμος κίνδυνος, που επιδεινώνεται από ανησυχίες σχετικά με την ποιότητα της πίστωσης, ένα ιστορικό υπερεκτιμημένων επιπτώσεων των έργων και άνισα πρότυπα. Ωστόσο, καθώς οι αγοραστές πιέζονται να αναζητήσουν πιστώσεις υψηλής ποιότητας σε ένα πρώιμο στάδιο του κύκλου ζωής των έργων άνθρακα, η ασφάλιση αρχίζει να παίζει μετασχηματιστικό ρόλο. Διορθώνει το χάσμα εμπιστοσύνης μεταξύ των επενδυτών και της αγοράς, ενισχύοντας την υπόθεση για το καθεστώς της ως του τρίτου πυλώνα της χρηματοδότησης για το κλίμα, παράλληλα με τις επενδύσεις και τη ρύθμιση.
Η κλιμάκωση της προσφοράς απαιτεί αποτελεσματική μεταφορά κινδύνου
Για την επίτευξη των παγκόσμιων στόχων μηδενικού καθαρού αποθέματος, οι αγορές άνθρακα χρειάζονται ισχυρή προσφορά πιστώσεων υψηλής ποιότητας τις επόμενες δεκαετίες. Αυτό σημαίνει ότι πρέπει να σημειωθεί μια αύξηση στην ανάπτυξη αποτελεσματικών έργων τώρα για να τροφοδοτηθεί αυτή η προσφορά. Ωστόσο, για μια πορεία 1,5°C, οι ετήσιες επενδύσεις στη χρηματοδότηση της κλιματικής αλλαγής πρέπει να αυξηθούν κατά περισσότερο από έξι φορές, φτάνοντας σχεδόν τα 9 τρισεκατομμύρια δολάρια έως το 2030 και τα 10 τρισεκατομμύρια δολάρια επιπλέον έως το 2050.
Ο περιορισμός δεν είναι απλώς η έλλειψη κεφαλαίων, αλλά η δυσκολία που αντιμετωπίζουν τα έργα άνθρακα σε πρώιμο στάδιο στην πρόσβαση στο θεσμικό κεφάλαιο – συγκεκριμένα στο χρέος – που είναι απαραίτητο για την κλιμάκωση των κλιματικών λύσεων. Ενώ ο κίνδυνος παράδοσης παραμένει ένα βασικό εμπόδιο, η αποκλειστική εστίαση σε αυτόν παραβλέπει μια ευρύτερη πρόκληση: η παραδοσιακή χρηματοδότηση απαιτεί επίσης μηχανισμούς μεταφοράς κινδύνου. Δεν μπορεί να αναμένεται από τις εταιρείες να χρηματοδοτούν πιστώσεις εκ των προτέρων επ’ αόριστον. Οι ασφαλιστικές λύσεις μπορούν να απελευθερώσουν θεσμικό κεφάλαιο μειώνοντας τον κίνδυνο των αρχικών επενδύσεων, επιτρέποντας σε καινοτόμες και αποτελεσματικές λύσεις για το κλίμα να φτάσουν σε κλίμακα.
Ισχυρότερα θεμέλια για μια μεταβαλλόμενη αγορά
Καθώς τα πρότυπα αυστηροποιούνται και τα κανονιστικά πλαίσια εξελίσσονται, ο πήχης για την έκδοση πιστώσεων ορθώς ανεβαίνει. Το Σχέδιο Αντιστάθμισης και Μείωσης των Εκπομπών Άνθρακα για τη Διεθνή Αεροπορία θέτει μια παγκόσμια βάση για την αύξηση των εκπομπών, απαιτώντας από τις αεροπορικές εταιρείες να αντισταθμίσουν τυχόν εκπομπές πάνω από τα επίπεδα του 2019, ενώ οι αγορές συμμόρφωσης συνεχίζουν να αναπτύσσονται.
Ωστόσο, η αύξηση του πήχη αυξάνει επίσης τον κίνδυνο. Οι κατασκευαστές αντιμετωπίζουν μεγαλύτερους χρόνους παράδοσης, έλεγχο και σύνθετες υποχρεώσεις αναφοράς προκειμένου να παράσχουν πιστώσεις. Η ασφάλιση μπορεί να προσφέρει ένα αντίβαρο. Επιτρέπει την ανάπτυξη χωρίς να διακυβεύεται η αξιοπιστία. Για τους εταιρικούς αγοραστές, είναι ένας τρόπος να αποδείξουν ότι οι ισχυρές δικλείδες ασφαλείας στηρίζουν τις αγορές τους. Για τους κατασκευαστές, γίνεται διαβατήριο για κεφάλαιο στο στάδιο που το χρειάζονται περισσότερο.
Ασφάλιση σε πρώιμο στάδιο
Οι μηχανισμοί μεταφοράς κινδύνου είναι θεμελιώδεις για κάθε σημαντική κατηγορία περιουσιακών στοιχείων. Η ασφάλιση δημιουργεί εμπιστοσύνη, η οποία επιτρέπει στους επενδυτές να τιμολογούν τον κίνδυνο, στους κατασκευαστές να έχουν πρόσβαση στο κεφάλαιο νωρίτερα και στην αγορά να ανταμείβει την ποιότητα. Ωστόσο, οι περισσότερες ασφαλίσεις της αγοράς άνθρακα έχουν εξαιρέσεις που αποτελούν τους βασικούς παράγοντες απώλειας, όπως η αποτυχία καταχώρισης έργου, ή που παρέχουν κάλυψη από τη στιγμή που ο κίνδυνος έχει ήδη εσωτερικευτεί από τον αγοραστή ή τον κατασκευαστή. Αυτό που λείπει είναι η κάλυψη σε πρώιμο στάδιο — δηλαδή, ακριβώς όταν είναι πιο δύσκολο να συγκεντρωθεί κεφάλαιο.
Η ασφάλιση σε πρώιμο στάδιο καλύπτει τον κίνδυνο υπο-παράδοσης και ενεργοποιείται από ελλείψεις απόδοσης. Καλύπτοντας τις οικονομικές συνέπειες της αποτυχίας του έργου, αυτός ο τύπος ασφάλισης δίνει στους αγοραστές την εμπιστοσύνη να υποστηρίξουν νέες προσεγγίσεις, από έργα αναδάσωσης έως βελτιωμένη αποσάθρωση των βράχων. Οδηγεί στη χρηματοδότηση και την ολοκλήρωση περισσότερων έργων. Εάν ένα έργο θεωρηθεί ασφαλίσιμο, στέλνει ένα ισχυρό μήνυμα ότι οι κίνδυνοι έχουν αξιολογηθεί μέσω ανεξάρτητης τεχνικής δέουσας επιμέλειας και είναι διαχειρίσιμοι. Λέει στους επενδυτές ότι καλύπτονται και είναι ασφαλείς να συμμετάσχουν και μπορεί να βελτιώσει την επιλογή έργων.
Η ασφάλιση σε πρώιμο στάδιο εξισορροπεί επίσης τους όρους ανταγωνισμού επιτρέποντας στους μικρότερους κατασκευαστές να ανταγωνίζονται και μπορεί ακόμη και να υποστηρίξει τη χρηματοδότηση με χρέος. Οι μεγάλες τράπεζες χρησιμοποιούν εταιρικό ενδιαφέρον για να χορηγήσουν δάνεια σε κατασκευαστές έργων. Ωστόσο, εάν ο κατασκευαστής δεν μπορεί να αποπληρώσει το δάνειο, η ασφάλιση παρεμβαίνει για να προστατεύσει τον δανειστή.
Δεν πρόκειται για γενική κάλυψη. Πρόκειται για στοχευμένη, βασισμένη σε δεδομένα διαχείριση κινδύνου, όπως η προγνωστική μοντελοποίηση κινδύνου, για την κατανόηση των δυνατοτήτων απομάκρυνσης άνθρακα. Οι ασφαλιστές μπορούν να αναλύσουν τεράστια σύνολα δεδομένων για να βελτιστοποιήσουν την επιλογή κινδύνου. Αυτή η διαδικασία δημιουργεί μια γέφυρα, διοχετεύοντας χρηματοδότηση σε αξιόπιστους κατασκευαστές και διασφαλίζοντας ότι τα πιο αποτελεσματικά και καλά δομημένα έργα λαμβάνουν τη χρηματοδότηση που χρειάζονται για να επιτύχουν.
