Βρείτε μας στο Google News. Πατήστε εδώ!Μια διεθνής μελέτη αποκάλυψε, για πρώτη φορά, μια ισχυρή και άμεση σύνδεση μεταξύ της αύξησης των ανθεκτικών στα αντιβιοτικά βακτηρίων και των καθολικών διαδικασιών απολύμανσης που εφαρμόζονται σε ασθενείς σε μονάδες εντατικής θεραπείας. Δημοσιευμένη στο The Lancet Microbe, η μελέτη ζητά την επαναξιολόγηση των κατευθυντήριων γραμμών υγειονομικής περίθαλψης σχετικά με την ευρεία χρήση απολυμαντικών.
«Η έρευνά μας υπογραμμίζει τις ακούσιες συνέπειες της καθολικής αποαποικιοποίησης σε ένα παγκόσμιο πλαίσιο όπου η αντοχή στα αντιβιοτικά αποτελεί αυξανόμενη απειλή», λέει ο Marco Oggioni, καθηγητής στο Τμήμα Φαρμακευτικής και Βιοτεχνολογίας στο Πανεπιστήμιο της Μπολόνια και ένας από τους συγγραφείς της μελέτης. «Οι συντονισμένες προσπάθειες για την πρόληψη των λοιμώξεων που είναι ανθεκτικές στα αντιβιοτικά είναι κρίσιμες, αλλά δεν πρέπει να μας εμποδίζουν να επανεκτιμήσουμε κριτικά τα εργαλεία που χρησιμοποιούμε για την επίτευξη αυτών των στόχων».
Η καθολική αποαποικιοποίηση είναι μια προληπτική διαδικασία που εφαρμόζεται στους ασθενείς κατά την εισαγωγή τους σε μονάδα εντατικής θεραπείας. Ολόκληρο το σώμα απολυμαίνεται με χλωρεξιδίνη – ένα συνήθως χρησιμοποιούμενο αντισηπτικό που χρησιμοποιείται επίσης για την απολύμανση ιατρικών συσκευών και νοσοκομειακών επιφανειών – και χορηγείται μια επιπλέον ρινική θεραπεία με ένα άλλο απολυμαντικό, τη μουπιροκίνη.
Η διαδικασία, η οποία εισήχθη τη δεκαετία του 1990, έχει αποδειχθεί αποτελεσματική στον περιορισμό της εξάπλωσης του MRSA (ανθεκτικού στη μεθικιλλίνη σταφυλόκοκκου aureus), ενός βακτηρίου ανθεκτικού σε ορισμένα αντιβιοτικά που μπορεί να προκαλέσει σοβαρές λοιμώξεις.
Για αρκετά χρόνια, η χρήση της καθολικής αποαποικιοποίησης μείωσε τα ποσοστά μόλυνσης από MRSA από 30%–40% σε κάτω από 5% σε πολλές χώρες, συμπεριλαμβανομένης της Σκωτίας, όπου διεξήχθη αυτή η μελέτη. Η κατάσταση είναι διαφορετική στην Ιταλία, όπου δεδομένα από το Istituto Superiore di Sanità εξακολουθούν να δείχνουν επιπολασμό MRSA 26%.
«Επί του παρόντος, οι μονάδες υγειονομικής περίθαλψης του Ηνωμένου Βασιλείου ακολουθούν διαφορετικές προσεγγίσεις: ορισμένα νοσοκομεία εφαρμόζουν καθολική αποαποικιοποίηση σε όλους τους ασθενείς, ενώ άλλα ακολουθούν μια πιο στοχευμένη προσέγγιση, αποαποικιοποιώντας μόνο όσους έχουν θετικό αποτέλεσμα για MRSA», εξηγεί ο Oggioni. «Ως αποτέλεσμα, τα νοσοκομεία που υιοθετούν καθολική αποαποικιοποίηση χρησιμοποιούν σημαντικά μεγαλύτερους όγκους απολυμαντικών όπως χλωρεξιδίνη και μουπιροκίνη».
Εστιάζοντας σε δύο νοσοκομεία της Σκωτίας χρησιμοποιώντας αυτές τις διαφορετικές προσεγγίσεις, οι ερευνητές συνέκριναν τα επίπεδα βακτηριακής λοίμωξης και τα ποσοστά αντοχής στα αντιβιοτικά μεταξύ των ασθενών εντατικής θεραπείας σε μια περίοδο 13 ετών.
Τα αποτελέσματα έδειξαν υψηλότερα ποσοστά λοίμωξης που προκαλείται από το υπερμικρόβιο MRSE (ανθεκτικός στη μεθικιλλίνη σταφυλόκοκκος epidermidis) στο νοσοκομείο που εφαρμόζει καθολική αποαποικιοποίηση. Το MRSE είναι λιγότερο γνωστό από το MRSA, αλλά είναι ολοένα και πιο συχνό και ανθεκτικό σε διάφορους τύπους αντιβιοτικών.
«Τα ευρήματά μας δείχνουν ότι η υπερβολική χρήση απολυμαντικών στην καθολική αποαποικιοποίηση μπορεί να μην βελτιώσει τον έλεγχο των λοιμώξεων και, αντίθετα, να οδηγήσει σε αύξηση των λοιμώξεων από MRSE», επιβεβαιώνει ο καθηγητής Hijazi, ο οποίος συντόνισε τη μελέτη. «Σε μονάδες εντατικής θεραπείας όπου ο κίνδυνος μόλυνσης από MRSA είναι χαμηλός, η αδιάκριτη χρήση διαδικασιών αποαποικιοποίησης μπορεί όχι μόνο να είναι αναποτελεσματική αλλά και δυνητικά επιβλαβής».
«Αυτό ισχύει για περιοχές όπου η επικράτηση του MRSA είναι χαμηλή, όπως η Σκωτία», προσθέτει ο Oggioni. «Στην Ιταλία, ωστόσο, ο κίνδυνος μόλυνσης από MRSA παραμένει υψηλός παρά την πτωτική τάση, πράγμα που σημαίνει ότι τόσο η στοχευμένη όσο και η καθολική αποαποικιοποίηση εξακολουθούν να είναι απαραίτητες. Θα χρειαστεί να μειώσουμε την επικράτηση του MRSA στην Ιταλία προτού μπορέσουμε να επανεκτιμήσουμε τους κινδύνους και τα οφέλη αυτών των διαδικασιών παρέμβασης».
Ως εκ τούτου, οι συγγραφείς της μελέτης ζητούν επανεκτίμηση των τρεχουσών πρακτικών υπό το πρίσμα του εξελισσόμενου επιδημιολογικού τοπίου. Απαιτούνται νέες τυποποιημένες κατευθυντήριες γραμμές για τον εντοπισμό των πιο αποτελεσματικών θεραπειών αποαποικιοποίησης, σταθμίζοντας τόσο τα οφέλη στον έλεγχο των λοιμώξεων όσο και τις πιθανές επιπτώσεις στην αντοχή στα αντιβιοτικά.
