Σπάσιμο μετατάρσιο: Πώς το σπάσιμο του μεταταρσίου μπορεί να γίνει σωστός εφιάλτης

Ένα φαινομενικά «απλό» κάταγμα στο μετατάρσιο –ένα από τα πέντε μακρά οστά του ποδιού που βρίσκονται ανάμεσα στο ταρσό και τα δάχτυλα– μπορεί να εξελιχθεί σε πραγματικό εφιάλτη, επηρεάζοντας σοβαρά την καθημερινότητα και την ποιότητα ζωής του ασθενούς.

Το μετατάρσιο παίζει βασικό ρόλο στη στήριξη του σώματος και στην κίνηση κατά τη βάδιση ή το τρέξιμο. Το κάταγμά του μπορεί να προκύψει από ξαφνική κάκωση (π.χ. πτώση, άμεσο χτύπημα) ή επαναλαμβανόμενη καταπόνηση (στρες κάταγμα), ιδιαίτερα σε αθλητές ή άτομα με έντονη φυσική δραστηριότητα.

Αν και αρχικά μπορεί να φαίνεται «ανεκτό», με ήπιο πόνο και ελαφρύ πρήξιμο, η μη έγκαιρη διάγνωση και σωστή αντιμετώπιση του κατάγματος μπορεί να οδηγήσει σε επιπλοκές όπως:

• Μη σωστή πώρωση ή καθυστέρηση στην επούλωση

• Μόνιμη αστάθεια στο βάδισμα

• Χρόνιος πόνος στο πέλμα

• Αρθρίτιδα λόγω κακής ευθυγράμμισης

• Ανάγκη για χειρουργική επέμβαση, αν δεν επουλωθεί σωστά

Το πρόβλημα γίνεται ακόμα πιο σύνθετο όταν το άτομο πρέπει να περιορίσει κάθε σωματική δραστηριότητα για εβδομάδες ή και μήνες. Η χρήση νάρθηκα, πατερίτσας ή και πλήρους ακινητοποίησης οδηγεί συχνά σε απώλεια ανεξαρτησίας, εργασιακές δυσκολίες και ψυχολογική επιβάρυνση.

Η αποκατάσταση είναι χρονοβόρα και απαιτεί συχνά φυσικοθεραπεία για να επανέλθει η φυσιολογική κινητικότητα. Εάν προκύψουν επιπλοκές, ο πόνος μπορεί να επιμείνει για χρόνια, επηρεάζοντας ακόμα και την επιλογή παπουτσιών ή την ικανότητα να περπατά κάποιος μεγάλες αποστάσεις.

Η πρόληψη και η έγκαιρη αντιμετώπιση είναι καθοριστικής σημασίας. Οποιοσδήποτε πόνος στο μετατάρσιο που επιμένει, ιδιαίτερα μετά από τραυματισμό ή έντονη καταπόνηση, πρέπει να αξιολογείται από ορθοπεδικό και να συνοδεύεται από απεικονιστικό έλεγχο (π.χ. ακτινογραφία ή μαγνητική). Ένα «μικρό» κάταγμα μπορεί να γίνει μεγάλη ταλαιπωρία. Γι’ αυτό η σωστή διάγνωση, η πειθαρχία στη θεραπεία και η υπομονή στην αποκατάσταση είναι τα «κλειδιά» για πλήρη ανάρρωση.