Βρείτε μας στο Google News. Πατήστε εδώ!Ο κ. Χασάν και οι συνάδελφοί του Σύμβουλοι Νεολαίας συμβουλεύουν και συνεργάζονται ενεργά με τον Γενικό Διευθυντή του ΠΟΥ και την ανώτερη ηγεσία του οργανισμού, σχεδιάζοντας και επεκτείνοντας τα προγράμματα και τις στρατηγικές του οργανισμού. Σε μια συνέντευξη με το UN News ενόψει της Παγκόσμιας Συνέλευσης Υγείας του 2025 – του υψηλότερου φόρουμ του ΟΗΕ για την παγκόσμια υγεία – ο κ. Χασάν, ο οποίος γεννήθηκε και μεγάλωσε στο Τέξας των ΗΠΑ, εξηγεί γιατί ξεκίνησε το iCure, έναν παγκόσμιο μη κερδοσκοπικό οργανισμό που έχει σχεδιαστεί για να διασφαλίσει ότι όλοι οι άνθρωποι έχουν πρόσβαση σε προληπτικό ιατρικό έλεγχο και πώς η συνθήκη για την πανδημία θα μπορούσε να βελτιώσει ριζικά τη φροντίδα για τις ευάλωτες κοινότητες.
Ρεχμάν Χασάν, μέλος του Συμβουλίου Νεολαίας του ΠΟΥ
Πριν από 10 χρόνια, ο παππούς μου πέθανε από καρδιακή νόσο. Είδα πώς τον αντιμετώπιζαν διαφορετικά λόγω του τρόπου με τον οποίο παρουσίαζε τον εαυτό του, ως μετανάστη και έγχρωμο άτομο. Ήταν πολύ γνώστης, αλλά είχε περιορισμένο αλφαβητισμό και δεν του είχαν πει απαραίτητα ποιες ήταν όλες οι επιλογές του. Ένιωσα ότι οι γιατροί προσπάθησαν να τον βάλουν βιαστικά στο χειρουργείο και ότι τον ανάγκασαν να υποβληθεί σε αναισθησία επειδή πίστευαν ότι κινούνταν πολύ, ενώ στην πραγματικότητα απλώς πονούσε και ένιωθε άβολα.
Είμαι πεπεισμένος ότι δεν έλαβε τη φροντίδα που του άξιζε και αυτό μου άρεσε πολύ, επειδή ήθελα να βεβαιωθώ ότι κανείς άλλος δεν ένιωθε έτσι. Είδα ότι, ως νέος, ο ρόλος μου θα μπορούσε να περιλαμβάνει την εργασία σε κοινοτικό επίπεδο, την κινητοποίηση άλλων νέων για την προώθηση πραγμάτων όπως η καλή διατροφή ή η άσκηση και την υπεράσπιση όσων χρειάζονται βοήθεια.
Έτσι ξεκίνησε το iCure και έχει εξελιχθεί σε ένα διεθνές κίνημα. Έχουμε φιλοξενήσει ένα πρόγραμμα υποτροφιών νέων με περίπου 65 νέους από όλο τον κόσμο, από το Βιετνάμ μέχρι το Κατάρ και το Πουέρτο Ρίκο, συζητώντας τα προβλήματα υγείας που βλέπουν και πώς να τα αντιμετωπίσουν, ως έμπιστα μέλη των κοινοτήτων τους, για να γεφυρώσουν τα κενά πληροφόρησης που είναι πολύ συνηθισμένα σε πολλές περιθωριοποιημένες κοινότητες, ειδικά μεταξύ των ατόμων με χαμηλό εισόδημα και των μεταναστών.
Η πανδημία ήταν, για πολλούς ανθρώπους σε όλο τον κόσμο, μια εξαιρετικά δύσκολη, τρομακτική, έντονη διαδικασία. Ζούσα με τους παππούδες μου που ήταν ανοσοκατεσταλμένοι και γνώριζα ότι διέτρεχαν σημαντικό κίνδυνο. Ενώ είχαμε πολλά εμβόλια στις ΗΠΑ, υπήρχε πολλή παραπληροφόρηση και παραπληροφόρηση σχετικά με την πανδημία, παρουσιάζοντάς την ως κάτι που είχε χαμηλό ποσοστό θνησιμότητας και που μπορούσαμε να αγνοήσουμε.
Επιπλέον, είχαμε μια μεγάλη χειμερινή καταιγίδα στο Τέξας που πάγωσε την πολιτεία για σχεδόν δύο εβδομάδες. Δεν είχαμε πρόσβαση σε ηλεκτρικό ρεύμα, φυσικό αέριο ή νερό. Το σπίτι μας πλημμύρισε και τελικά καταστράφηκε. Αυτός ο συνδυασμός της κλιματικής κρίσης και της πανδημίας σήμαινε ότι πολλοί άνθρωποι, ειδικά στην κοινότητά μου, έμειναν πίσω και δεν έλαβαν τους πόρους που χρειάζονταν.
Ο ΠΟΥ λέει ότι η συνθήκη ετοιμότητας για πανδημίες, εάν και όταν υιοθετηθεί, θα αποτελέσει μια σημαντική ανακάλυψη για την ισότητα στην υγεία και θα κάνει πραγματική διαφορά στην πράξη. Συμφωνείτε;
Σίγουρα πιστεύω ότι αλλάζει τα δεδομένα. Συμμετείχα στη διαδικασία της συνθήκης μέσω του Συμβουλίου Νέων του ΠΟΥ, όπου εκπροσωπώ έναν οργανισμό [ACT4FOOD, ένα παγκόσμιο κίνημα με επικεφαλής νέους για τον μετασχηματισμό των συστημάτων τροφίμων] που επικεντρώνεται κυρίως στην πρόσβαση στα τρόφιμα, στους κοινωνικούς παράγοντες της υγείας και στο πώς μπορούμε να προωθήσουμε την αλλαγή σε επίπεδο κοινότητας.
Το κείμενο της συνθήκης περιγράφει τις προσπάθειες που πρέπει να καταβληθούν σε επίπεδο κοινότητας και κάθε κράτος μέλος έχει την υποχρέωση να διασφαλίσει ότι οι πιο ευάλωτοι θα έχουν πρόσβαση σε υποστήριξη ή φροντίδα, στο πλαίσιο των σχεδίων αντιμετώπισης της πανδημίας. Υπάρχει δέσμευση για έγκαιρη ανίχνευση: αν μπορούμε να εντοπίσουμε έγκαιρα τις πανδημίες, τότε μπορούμε να διασφαλίσουμε ότι όλοι έχουν πρόσβαση στη φροντίδα και τους πόρους που χρειάζονται.
Είναι πιθανό να υπάρξει άλλη μια πανδημία στη ζωή μας. Θα τη διαχειριστούμε καλύτερα από την προηγούμενη;
Σίγουρα βλέπουμε μια επιτάχυνση των πανδημιών και των ακραίων γεγονότων που τελικά υπονομεύουν την ισότητα. Νομίζω ότι η Παγκόσμια Συνέλευση Υγείας και το Διακυβερνητικό Διαπραγματευτικό Όργανο για τη συνθήκη για την πανδημία έχουν κάνει απίστευτη δουλειά κατανοώντας τι πήγε στραβά κατά τη διάρκεια της πανδημίας COVID-19 και των προηγούμενων πανδημιών, και στη συνέχεια εξετάζοντας πώς μπορούμε να δημιουργήσουμε ένα μέσο που θα αντιμετωπίσει αυτές τις ανισότητες ή θα τις αποτρέψει από το να συμβούν εξαρχής. Εάν τα κράτη μέλη καταλήξουν σε μια ουσιαστική συνθήκη, νομίζω ότι θα βελτιωθεί σημαντικά και θα διευκολυνθεί μια πολύ καλύτερη αντιμετώπιση της πανδημίας από ό,τι είδαμε την προηγούμενη φορά.
